سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

اعتکاف در لغت عبارت است از ماندن و ملازمت و پایبندى بر چیزى، آن چیز خوب باشد یا بد.
خداوند مى‏فرماید: مَا هَـذِهِ التَّمَاثِیلُ الَّتِی أَنتُمْ لَهَا عَاکِفُونَ[1] «این مجسمه‏هاى بى‏روح چیست که شما همواره آنها را پرستش مى‏کنید؟!».
و مى‏فرماید: قَالُواْ لَن نَّبْرَحَ عَلَیْهِ عَاکِفِینَ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَیْنَا مُوسَى[2] «گفتند: ما همچنان گرد آن مى‏گردیم (و به پرستش گوساله ادامه مى‏دهیم) تا موسى به سوى ما بازگردد!».
مى‏فرماید: وَلاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ[3]

رسول خدا (ص) فرمود: «خدای تبارک و تعالی می‌فرماید: به هر عمل نیکی ده برابر تا هفتصد برابر پاداش داده می‌شود به جز روزه که آن برای من است و پاداشش را من می‌دهم» و نیز فرموده است: «هر چیزی دری دارد و در خداپرستی روزه است» دلیل اینکه فقط روزه دارای چنین خاصیت‌هایی است؛ این است که در روزه، خویشتن داری وجود دارد و آن عملی است نهائی که غیر از خدا کسی از آن آگاه نیست و مانند نماز یا زکات دیگران از آن مطلع نمی‌شوند. 

نویسنده‌: قمر الهدی
ترجمه: محمد تقی دلفروز

نفوذ فزاینده افراط‌گراها و قشریون در مذهب جهان در ده سال گذشته محور مطالعات مربوط به بنیادگرایی را تشکیل داده است، تا حد زیادی به خاطر کتاب پرنفوذ پروژه‌ی بنیادگرایی که توسط مارتین مارتی و اسکات اَپلبی جمع‌آوری شد. همان‌طور که این مجموعه، ریشه‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، تاریخی و ایدئولوژیک بنیادگرایی را آشکار می‌کند، مقاله آگاهی‌بخش خالد ابوالفضل نیز پیچیدگی‌های بنیادگرایی اسلامی و پیوندهایش با تاریخ اسلام وهابی و سلفی پاک‌دینانه را بررسی می‌نماید.

• خوردن سحری هنگام اذان صبح
سؤال: هرگاه انسان بدون اختیار مانند اینکه به خواب رفته باشد، سحری خوردنش به تأخیر افتد، و به هنگام شنیدن اذان صبح، همچنان به خوردن سحری مشغول باشد، آیا لازم است که با شنیدن اذان صبح فوراً از خوردن و آشامیدن دست بکشد، یا اینکه تا پایان اذان می‌تواند به خوردن و آشامیدن ادامه بدهد؟

یکی دیگر از خصوصیات بارز عبدالله بن مبارک، جهاد فی سبیل الله است. او به عبادت زیاد و کثرت علم خود مغرور نشده و این مشغولیتها به هیچ وجه باعث غفلتش از فریضه مهمی مانند جهاد نشد. او دیگران را نیز به ادای فریضه جهاد دعوت می‌داد و آنها را از بی‌تفاوت بودن نسبت به اوضاع مسلمانان به شدت برحذر می‌داشت.

 چکیده
ارتداد که به معنای برگشت از دین است در آیاتی از قرآن کریم مذموم و مرتدان را به عذاب الهی وعده داده است و علما بر گناه بودن آن اتفاق دارند. ولی در حد بودن یا تغزیر بودن کیفر ارتداد اختلاف کرده‌اند. گروهی آن را از جرایم حدی دانسته‌اند و به استناد احادیث وارده مجازات آن را بعد از استتابه قتل می‌دانند و گروهی دیگر با توجه به آیات مربوط به عدم اکراه در دین و آزادی در انتخاب عقیده، ارتداد را جرمی تعزیری از باب جرایم سیاسی و خروج علیه حکومت دانسته و مجازات آن را به صلاحدید حاکم واگذار کرده‌اند و مجازات قتل در روایات را از باب قصاص یا محاربه توجیه می‌کنند و معتقدند که حاکم می‌تواند از باب تعزیر حکم به قتل مرتد بدهد.

(نگاهی انتقادی-تاریخی به‌ ریشه‌یابی خشونت، تندروی و تروریسم در جهان اسلام)
اقتباس و ترجمه‌‌: سلمان ایرانی*

اشاره‌: در آستانه‌ی هشتمین سالگرد حادثه‌ی 11سپتامبر هستیم و روشن است که‌ درپی انفجار برجهای دوقلوی سازمان تجارت جهانی در 2001 نیویورک و به‌ دنبال آن حمله‌ و اشغال افغانستان و عراق به‌‌ وسیله‌ی نیروهای چند ملیتی به‌ رهبری آمریکا، بحث خشونت و تروریسم و رابطه‌ی آن با اسلام و گروه‌های اسلامی در گستره‌ی وسیعی از طریق رسانه‌های ارتباط جمعی غربی دامن زده‌ شده‌ و نیز از طریق عناصر سکولار تندرو ضدّ دین و انحصارطلب در کشورهای اسلامی (خاورمیانه‌) -آگاهانه‌ و ناآگاهانه‌- تکرار می‌شود؛ به‌طوریکه‌ اکنون این موضوع به‌‌ عنوان گفتمانی مسلط در آمده‌ است.
گفتار حاضر نیز به‌ نوعی تکرار و ترجمان همان مقوله‌ است که‌ از سالها پیش در رسانه‌های اتباط جمعی، با آن آشنا بوده‌ایم. پایگاه‌ اطلاع‌رسانی اصلاح صرفاً جهت پاسداشت و حرمت به‌ آزادی عقیده‌ و بیان، اقدام به‌ نشر آن نموده‌ و از همه‌ی صاحبان بصیرت و ارباب معرفت، خاضعانه‌ خواستار توسعه‌ی بحث‌های انتقادی عالمانه‌ و روشمند این مفاهیم‌ و مقوله‌های از این دست است.

محمد عابد الجابری
مترجم: رحیم حمداوی

به نظر می‌رسد به تناسب این که ما ایمان را چگونه معنا کنیم، پاسخمان به مساله اصلی متفاوت خواهد بود؛ بخصوص این که در ادیان مختلف معنای ایمان متفاوت است، در مقاله‌ای که هم‌اکنون از یکی از معروف‌ترین متفکران معاصر جهان عرب می‌خوانیم، مفهوم ایمان در اسلام و تفاوت آن با دیگر ادیان ابراهیمی (مسیحیت و یهودیت)‌ بررسی شده است.

نویسنده: حسین شقاقی

رابطه عقل و ایمان و سؤال تقدم و تأخر هر یک نسبت به دیگری، همواره برای اندیشمندان متدین و مؤمن به هر یک از ادیان ابراهیمی مطرح بوده است. این مسأله هم در عالم اسلام و هم در اندیشه مسیحی و هم در بین فیلسوفان دین جزو مسائل اصلی بوده است. اهمیت این مسأله در اندیشه اسلامی و فلسفه اسلامی به قدری است که برخی استادان و پژوهشگران حوزه فلسفه اسلامی، منشأ پیدایش فلسفه اسلامی را در طرح همین مسأله می‌دانند و اظهار می‌کنند که دغدغه و دلشوره بنیادین فارابی، به عنوان موسس فلسفه اسلامی، چگونگی نسبت بین عقل و ایمان بوده است و بیشتر فلاسفه نامی اسلامی پس از فارابی شاید در پاسخ به این پرسش تفاوت‌‌هایی با فارابی داشتند، ولی تردیدی نمی‌توان داشت که این دغدغه همواره ذهن فیلسوفان را مشغول داشته است. در مسیحیت قرون وسطی نیز این مسأله مطرح بود، چرا که متفکران قرون وسطی از یک سو وامدار اندیشه عقل گرای یونانی بودند و از سوی دیگر متعهد به ایمان مسیحی؛ اما این دو (اندیشه یونانی و ایمان مسیحی) همواره با یکدیگر سازگاری نداشتند.

نویسنده‌: اسکات اپلبی
ترجمه: محمد تقی دلفروز

در این ماه‌های پراضطراب پس از یازده سپتامبر، مسلمانان و در حقیقت همه‌ی مؤمنان، نیاز مبرمی به محققان و متفکرانی بی‌باک، فاضل، رئوف و جدی نظیر خالد ابوالفضل دارند. حوزه‌ی تحقیق علمی او، یعنی تاریخ و تفسیر و کاربرد معاصر منابع مقدس اسلام، در زمره ی ضروری‌ترین موضوعات زمان ما به‌شمار می‌رود. خوشبختانه خداوند به ابوالفضل توانایی هوشمندانه‌ای برای درک درست پیچیدگی‌های گفتمان قرآنی و حقوقی، و انتقال جوهر حقوق سنتی و مدرن به غیر متخصصان عطا کرده است.