حکم سَحَری خوردن برای روزهداران سؤال: دربارهی حکم سحری خوردن، ما را بهرهمند سازید... آیا سحری خوردن شرط صحّت روزه است یا خیر؟ جواب: سحری خوردن شرط روزهگرفتن نیست، بلکه یک سنّت است. پیامبر (ص) آن را انجام میدادهاند، و بدان دستور دادهاند و فرمودهاند:
ریشهی بسیاری از منازعات و تنشها و معضلات و گرهها، فراموش کردن اولویتها و قاعدهی «الأهم فالأهم» است. حساسیت نشان دادن به مسائل کوچک و کم اهمیت و مغفول نهادن مسائل اساسی، مصروف کردن تمام توش و توان خود جهت مقابله به انحرافات کوچک و رها کردن انحرافات اساسی در بوتهی فراموشی، از آثار و تبعات زیانبار عدم التزام نظری و عملی به فقه اولویات و موازنات است. منظور از فقه اولویات، قرار دادن هر چیزی در جای شایسته و درخور خود است. یعنی چیزی که لازم است مقدم داشته شود، به تأخیر نیفتد و پدیدهای که لازم است به تأخیر بیفتد، مقدم داشته نشود و امور مهم کم اهمیت و امور کم اهمیت مهم جلوه داده نشود.
نویسنده: جان اسپوزیتو
ترجمه: محمد تقی دلفروز
به دنبال واقعه یازده سپتامبر آمریکاییها با سؤالات سختی در مورد تروریسم جهانی، جهان اسلام و کشور خودمان مواجه شدهاند. «آیا اسلام ستیزهجوتر از ادیان دیگر است؟»، «آیا قرآن خشونت و تروریسم علیه غیرمسلمانان را روا میدارد؟»، «آیا یک برخورد تمدنی میان غرب و جهان اسلام وجود دارد؟».
نویسنده: مشهود ریزوی
ترجمه: محمد تقی دلفروز
در طول تاریخ هیچگاه خشونت به وسیلهی ستمدیدگان آغاز نگردیده است. آنها چگونه میتوانستند آغازکنندهی خشونت باشند در حالی که خود معلول خشونت هستند؟ آنها چگونه میتوانستند بانیان چیزی باشند که شروع آن باعث میشد آنها به عنوان افرادی ستمدیده پا به عرصهی وجود گذارند؟ اگر از قبل هیچ اِعمال خشنونتی برای تحت انقیاد درآوردن انسانها وجود نداشت، مطمئناً هیچ انسان ستمدیدهای نیز وجود نداشت
نویسنده: جلال معروفیان
4.گفتگو
کسانی که اعتقاد و باور به «تربیت افراد»، «اصلاح جامعه» و «مشارکت جمعی» دارند، نمیتوانند بینیاز از «گفتگو» باشند و عدم باور به گفتگو با دیگران (موافقان یا مخالفان) به معنای عدم اعتقاد به تربیت، اصلاح و مشارکت است.
ما هم، به عنوان کسانی که در چهارچوب فکر اسلامی و منهج قرآنی به تربیت، اصلاح و مشارکت بهعنوان راهکارهای تغییرات اجتماعی و دستیابی به اهداف و مقاصد خویش مینگریم، به طریق اولی، خواهان گفتگو بوده، به اهمیت و نقش آن نیز، اعتقاد و اطمینان داریم.
برنامهریزی برای یک تغذیه صحیح در ایام ماه مبارک رمضان از اهمیت ویژهای برخوردار است تا هم بتوان با جلوگیری از پرخوری و آشفته خوری، اصل پرهیز را رعایت کرد و هم با تقسیم انرژی و کالری مورد نیاز از زیانهای کمبود غذایی در امان بود. این مسأله به خصوص در مورد نوجوانان از اهمیت بیشتری برخوردار است.
نویسنده: جلال معروفیان
3. مشارکت
باور ما به «مشارکت»، ناشی از دیدگاه ما نسبت به انسان و نقش او در تعیین سرنوشت خود، اعتماد و اعتقاد به اهمیت خِرد جمعی (شورا) و تعاون و همکاری در امر خیر و مسؤولیت اجتماعی است.
از نظر اسلام، انسان موجودی مختار و با اراده است و اختیار و قدرت این را دارد که بین خیر و شر و یا صعود و سقوط یکی را انتخاب نماید و باید عواقب کارها و پیآمد انتخابهای خود را نیز برعهده بگیرد. «کل نفس بما کسبت رهینه»[1] یعنی: «هر کس در گروِ اعمال و کارهایی است که کرده است.» «و أن لیس للإنسان الّا ما سعی»[2] یعنی: «و این که برای انسان پاداش و بهرهای نیست، جز آنچه خود کرده و برای آن تلاش نموده است.»
نویسنده: امینا وَدود
مترجم: محمدتقی دلفروز
ارزیابی هوشمندانه خالد ابوالفضل از حملات یازده سپتامبر به شهر نیویورک و پنتاگون، و به ویژه تحلیل تاریخی موازی او از این وقایع و تفسیر قرآن، قابل تحسین است. گرایش به تحلیل واقعه یازده سپتامبر بدون توجه به بستر و زمینهی آن، و نگاه به این واقعه به عنوان یک اقدام خشونتآمیز تصادفی منفرد، مورد انتقاد اندیشمندان، فعالان و تحلیلگران سیاسی مسلمان قرار گرفته است. بسیاری از افراد به خاطر توجیه این عمل زشت محکوم شدهاد.
برداشت استبدادی از اسلام[1] به تصویر مضحکی از اسلام که اغلب به وسیلهی روزنامهنگاران و محققان آمریکایی ارائه میشود، شباهت دارد، و وقتی که این روزنامهنگاران و محققان در مورد قرآن به عنوان مبنای درکشان از اسلام به نوشتن میپردازند، این شباهت حتی بیشتر میشود، چرا که دقیقاً همین قرآن است که بنیادگرایان برای تأیید موضعشان به عنوان یک گواه قطعی به آن متوسل میشوند. در پی وقایع یازده سپتامبر، این تصاویر مضحک از اسلام به گونهی عجیبی از دو جهتِ کاملاً مخالف عرضه شد، که باید بیش از پیش به آن پرداخته شود.
نویسنده: مهندس سلمان ایرانی
عصری که ما در آن زندگی میکنیم، دوران پایان یافته و تاریخ گذشته(expire) آن افکار و عقاید تکرو گروهها و جنبشهایی است که خود را راستی و حقیقت مطلق میدانستند. در این روزگار هیچ فکر و ایده و عقیدهای به تنهایی نمیتواند نمایندگی و پشتیبانی همه مردم را بدست آورد، به همین دلیل است که میبینیم در بخشهایی از زندگی از لحاظ فکری و حتی سیاسی هم به تکثرگرایی (پلورالیسم) روی آوردهاند. با هم زندگی کردن ملتهای گوناگون، سیستمهای سیاسی، نظرات، دیدگاهها، افکار و عقاید متناقض و متفاوت سیمای روزگار ماست که علاوه بر متفاوت و متناقض و متعارض بودن میتوانند آزاد باشند و هر کدام در قد و قواره خود، در چهار چوب یک نظام تعیین شده حرکت و زندگی کنند.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل