سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

   چکیده:
مقاله‌ی «مجازات اعدام» به بررسی تاریخچه‌ی اعدام در قوانین روم و حمورابی و کشورهای اروپا و ژاپن و ادیان آسمانی، بعنوان یکی از مجازات‌‌ها می پردازد و موارد اعدام در اسلام را تعریف نموده و نظریات مخالفین، در رأس آنها نظریه‌ی بکاریا که اعدام را مجازات خشن و غیر عادلانه برای سلب حیات انسان‌‌ها می داند، بیان نموده و نظریات دیگران را از لحاظ فلسفی- اعتقادی، جزائی، اثرات اجتماعی که اعدام را عملی زشت دانسته و عواطف انسانی را جریحه دار کرده و آن را ظالمانه و نامناسب با جرم و غیر قابل جبران می داند، بررسی می‌کند. موافقان اعدام بر این باورند به منظور اجرای عدالت، ارعاب مجرمین، تأمین امنیت جامعه، تسکین افکار عمومی، احترام به زندگی انسان‌‌ها، موثر و ضروری می‌باشد.

نویسنده: یاسین سروری*

به استثنای دوران طلایی اسلام (زمان پیامبر اسلام و دوران خلفای راشدین) از زمان پیدایش مکاتب فقهی که در حد خود به غنای فقهی اسلام افزودند، تا به امروز همواره قرائتی غالباً یکجانبه از دین در میان علمای دین و به تعبیر دقیق‌تر فقها و به تبع آن هم در جوامع مسلمان و حکومت‌‌‌های اسلامی حاکم بوده است. البته خود بنیانگذاران این مکاتب نه به دنبال تحمیل مکتب خود بر کل دین بوده‌اند و نه انحصار دین در فقه، بلکه شرایط ایجاب می‌کرد که برای پاسخگویی به نیازهای روزافزون جوامع ساختارها و قوانینی فقهی وضع کنند؛ اما متأسّفانه پیروان آنها به مروز زمان خواسته یا ناخواسته دین را منحصراً در قالبی فقهی به جامعه ارائه کردند؛ تا جایی که در تاریخ سراغ داریم که پیروان مکاتب فقهی چگونه به علت تعصبات کور مذهبی و فقهی به جان هم افتادند و جنگ‌‌‌هایی هم میان آنها رخ داد. این امر نتیجه مغفول ماندن بخش‌‌‌های دیگر دین بود که متأسّفانه همچنان هم مغفول مانده و توجهی دقیق به آنها نمی‌شود.

نویسنده‌: جلال معروفیان

2. «اصلاح»
در ارتباط با تغییرات و دگرگونی‌های اجتماعی، سه راه‌برد را می‌‌توان تصور نمود:
1) انقلاب، که عبارت است از تصرف قدرت سیاسی و دگرگونی بنیادین و ریشه‌ای جامعه از طریق وسایل و روش‌های خشن به وسیله‌ی رهبری یک جنبش توده‌ای، تا بعدها بتوان از طریق آن به تغییرات اجتماعی، دست زد.

به اعتقاد من خالد ابوالفضل درست می‌گوید که در مورد سنت قرآنی تساهل نظریه پردازی شایسته‌ای توسط علمای اسلامی صورت نپذیرفته، چرا که تفوق و سلطه تمدن اسلامی انگیزه چندانی در علماس اسلامی برای بررسی ماهیت و ضرورت تساهل ایجاد ننمود. من در تأیید استدلال خالد ابوالفضل یک گام به پیش می‌نهم و استدلال می‌کنم

از یازده سپتامبر به این سو آموزه‌های اسلامی و مسلمانان به خاطر هرگونه تروریسم، عدم تساهل و یا افراط‌گرایی در جهان مقصر قلمداد شده‌اند. تبلیغات طولانی مدت علیه اسلام که زمانی عمدتاً توسط تعداد محدودی از تحلیل‌گران آمریکایی صورت می‌گرفت ناگهان به یک جریان غالب تبدیل شد، و بسیاری از مسلمانان با افتخار به جرگه‌ی منتقدان پیوستند.

نویسنده‌: جلال معروفیان

ما برای تحقّق رویکردهای چهارگانه‌ی: «معنویت»، «عدالت»، «صلح» و «همبستگی»، از چهار راه‌کارِ:
1.تربیت
2.اصلاح
3.گفتگو
4.مشارکت، بهره می‌جوییم؛ که در این بخش به شرح و توضیح هر کدام خواهیم پرداخت:

نویسنده‌: طارق علی
ترجمه: محمدتقی دلفروز

اگر چه من با بخش اعظم گفته‌های خالد ابوالفضل در مورد اسلام و تساهل موافقم، اما اساساً با تأکید او بر موضوعات الهیاتی برای تبیین اَعمال مردم و جوامع مخالف هستم. اگر مسائل مطرح‌شده به وسیله‌ی حادثه یازده سپتامبر صرفاً از منظر الهیات اسلامی مورد بررسی قرار گیرند، مشکلاتی بروز خواهد نمود که در اینجا به آنها خواهم پرداخت. کشیش‌ها اغلب در مورد منع الهی جنگ، استعمارگری و اقدامات امپریالیستی سخن می‌گویند. خاخام‌های یهودی و روحانیون مسلمان نیز به همین‌گونه‌اند. اما پیروان آنها اینگونه نیستند. ساکنان متعصب یهودی در سرزمین‌های فلسطینی با پیروان القاعده و ویژگی‌های مشترک دارند. پرداختن به سوابق و تاریخ این سه دین در این خصوص خیلی بیشتر از الهیات مفید است، و بدین‌منظور نکاتی در زیر طرح می‌شوند:

نویسنده‌: جلال معروفیان

«همبستگی»، عبارت است از یک احساس درونی مشترک و درک متقابلِ افرادِ ساکن در یک سرزمین یا پیروان یک عقیده که با ویژگی‌ها و خصلت‌های همانند و یا غیرهمگون دور هم گرد آمده و بر اساس آن‌ها، یک ملّت و یا یک امّت را تشکیل داده‌اند. «همبستگی» یعنی: «دلبستگی» و «وابستگی» افراد به یک‌دیگر در سطح زندگی اجتماعی که با توجه به سیطره‌ی سیاست و اقتصاد، بر فرهنگ و اخلاق در دوران مدرن، تعمیق همبستگی به صورت یکی از فوری‌ترین و ضروری‌ترین مسایل عصر درآمده است.

من همواره از گفت‌وگوی ابراهیم وخداوند که در اوایل قرآن آمده به هیجان آمده‌ام: «و [یادکن] آنگاه که ابراهیم گفت: «پروردگارا به من نشان ده؛ چگونه مردگان را زنده می‌کنی؟» فرمود: «مگر ایمان نیاورده‌ای؟» گفت: «چرا، ولی تا دلم آرامش یابد». فرمود: «پس چهار پرنده برگیر؛ و آنها را پیش خود ریز ریز گردان سپس بر هر کوهی پاره‌ای از آنها را قرار ده؛ آنگاه آنها را فراخوان، شتابان به سوی تو می‌آیند، و بدان که خداوند توانا و حکیم است» (سوره‌ی بقره، آیه 260).

نویسنده‌: میلتون ویورست
ترجمه: محمد تقی دلفروز

واقعه‌ی یازده سپتامبر، همانگونه که خالد ابوالفضل اشاره می‌کند، توجه جهان را به تفسیر قرآن، و به ویژه، نگرش‌های افراطی تروریست‌ها معطوف نمود. ابوالفضل در مقاله‌ی اندیشمندانه خود پا را از مطالب تکراری که کارشناسان غربی و روحانیون مسلمان نیکخواه برای رَدّ نگرشهای افراطی مورد استفاده می‌دهند، فراتر می‌نهد. به عبارت دیگر، او با استناد به آیات قرآن یک درک جدید و یک اسلام انسان‌دوستانه ارائه می‌دهد و یک مدعای الهیاتی قانع‌کننده در اثبات درستی عقیده‌اش مطرح می‌سازد. نقد من این است که ابوالفضل در بررسی این موضوع که چگونه تروریست‌ها از قرآن سوء استفاده کرده‌اند، توجه چندانی به تأثیری که تفسیر قرآن بر کُل جامعه اسلامی برجای گذاشته است، ننموده است.