رمضان، یکی از ماه‌های قمری است که بعد از آخرین روز ماه شعبان آغاز می‌شود. بنا به دستور پروردگار، هر مسلمانی که عذر و دلیلی موجه نداشته باشد، خود را مکلف می‌داند که روزه بگیرد.
ماه خیرات و برکات به سرآمد و روز شادمانی و پاداش گذشت؛ این سنت خداوند در آفرینش است و هر چیزی آغاز و پایانی دارد. رمضان به ما آموخت که وقت از جنس طلاست و گذر سریع آن نشان از گذر عمر است که عمر جز همین روزهای محدود نیست. حسن بصری می‌گوید: ای فرزند آدم تو چیزی جز همین روزها نیستی و هر گاه روزی سپری شود بخشی از تو رفته است.
زنان از دیرباز مجموعه‌ای از آداب و رسومی را که در میراث فرهنگی و ملی آنان ریشه دارد و با آموخته‌های مادران و مادربزرگ‌هایشان آمیخته است به ارث برده‌اند.
خداوند فضائل و فوائد بسیاری را در ماه رمضان قرار داده است؛ رمضان ماه نزول قرآن و ماه توبه و استغفار از گناهان است. در این ماه بسیاری از مردم از آتش جهنم رهایی می‌بایند. بهشت درهایش را می‌گشاید و درهای جهنم بسته می‌شود و اهریمنان به بند کشیده می‌شوند. همین کافی است که شب قدر که برابر با هزار ماه است در این ماه قرار دارد.
امام حسن البنا در سال ۱۹۰۶ (م) دردهکده‌ی محمودیه در دلتای رود نیل از نواحی بحیره‌ی مصر چشم به جهان‌گشود. ایشان در خانواده‌ای مذهبی پرورش یافت؛ پس از اتمام دوره‌ی تحصیلات در «تربیت معلم شهرد مهنور»، در سن ۱۶ سالگی به قاهره رفت تا در «دارالعلوم»، که‌مؤسس آن «محمد عبده» بود تحصیل کند. در‌آنجا ایشان به عضویت «انجمن مکارم اخلاق الاسلامی» و همچنین «انجمن جوانان مسلمان» در آمد. امام بنا در سال ۱۹۲۷ (م)، معلم دولتی شهر اسماعیلیه شد و در مارس ۱۹۲۸ (م) «اخوان المسلمین » را با شش عضو طرفدار و شاگردان‌محلی تشکیل داد.
در عصر جدید با یک بحران جهانی در بین مردم روبرو هستیم و آن عدم تمرکز و حواسپرتی است. حقیقت این است که مغز ما برای چندوظیفه بودن (Multitasking) ساخته نشده است. مغز ما طراحی شده است تا با تمرکز بر روی یک چیز در یک زمان مسائل را حل کند و بمباران مغز با اطلاعات فراوان، تنها عملکرد آن را کند می‌کند.
خداوند تبارک و تعالی در آیه‌ی ١٨٣ سوره‌ی بقره از قرآن کریم روزه گرفتن را بر همه‌ی مسلمانان واجب فرموده است.
با طولانی شدن جنگ غزه و افزایش تعداد کشته‌ها و زخمی‌ها اعم از غیرنظامیان و کودکان، احساس ضعف و ناتوانی در نجات مظلومان و ستمدیدگان در بسیاری از مردم چند برابر شده است.
پیش‌تر نقش و وظیفه‌ی پیامبران از دیدگاه استاد ناصر سبحانی را توضیح دادیم، که در حقیقت مقدمات بیان شده شرح این آیه می‌باشد: «لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولاً مِّنْ أَنفُسِهِمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ وَإِن کَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُّبِینٍ»(آل عمران:۱۶۴)
یحیی بن معاذ می‌گوید: بیابان‌های دنیا با قدم‌ها و بیابان‌های آخرت با قلب‌ها پیموده می‌شود. [حلیة الاولیاء] با آمادگی قلبی وارد رمضان شو گویی از نو از مادر زاده می‌شوی و به گناه آلوده نشده‌ای. در رمضان شوقی جز شوق معبود وجود ندارد؛ قلبی که به خدا روی می‌آورد سختی و دشواری نمی‌بیند.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل