سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

گفت‌وگوی رضا كیانیان و احمد زیدآبادی درباره ضرورت «گفت‌وگو» اعتماد| پیشنهاد گفت‌وگو را رضا كیانیان داد؛ در واقع پیشنهاد داد گفت‌وگو كند با كسی كه به گفت‌وگو اعتقاد دارد؛ آن هم در این روزگار كه بیشتر دوران سنگربندی است تا نشستن دور میز و صحبت كردن. تحریریه «اعتماد» احمد زیدآبادی را پیشنهاد كرد و آقای زیدآبادی هم استقبال كرد. در حالی كه جامعه ایران فضایی به‌شدت‌ دوقطبی را تجربه می‌كند، این دو نفر از جمله معدود كسانی بودند كه پی راه میانه‌ای می‌گشتند. هر دو رُك و بی‌پروا هستند، زیاد تابع جو زمانه نیستند و گاهی حرف‌هایی می‌زنند كه به مذاق جو عمومی جامعه خوش نمی‌آید. حالا هم در فضای دوقطبی‌شده كنونی، از راه میانه یا آن‌طور كه این روزها مُد شده از وسط‌بازی، دفاع می‌كنند. در این گفت‌وگو كه فقط ایده‌ كلی‌اش با دو طرف مطرح شده بود و زمان زیادی هم برای هماهنگی‌اش طی نشد، كیانیان و زیدآبادی زود مود یا به قول امروزی‌ها فاز هم را گرفتند و گفت‌وگو بدون هدایت مجری راه خودش را پیدا كرد. آنچه می‌خوانید گزیده‌ای از گفت‌وگو این دو است. متن كامل را می‌توانید در وب‌سایت اعتمادآنلاین بخوانید. همچنین می‌توانید ویدیوی كامل این گفت‌وگو را در وب‌سایت و حساب روزنامه در آپارات و یوتیوب مشاهده كنید.

حالا می‌دانم که چرا کوه‌ها از حمل بار امانت الهی سرباز زدند... جهان امروز بعد از قرن‌‌ها، تجربه‌‌های تلخ و شیرین فراوان، جنگ‌‌های جهانی اول و دوم و ... و رخدادهای طبیعی و غیر طبیعی، زلزله‌‌های وحشتناک و کرونا ویروس، نه تنها نتوانسته است از این رخدادها درس‌‌های زندگی مسالمت‌آمیز را بیاموزد و پی به رمز و راز شعر مولوی «روزها فکر من این است و همه شب سخنم/ که چرا غافل از احوال دل خویشتنم/ از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود/به کجا میروم آخر ننمایی وطنم ...» ببرد.

حال و هوای ترکیه انتخاباتی بود. همه رفته رفته خود را برای انتخابات سرنوشت ساز 14 می آماده می‌کردند و دعواهای انتخاباتی نیز کم کم در حال بالا گرفتن بود که ناگهان زلزله ویرانگری دوشنبه ترکیه را به شدت لرزاند و خرابی گسترده‌ای را در ده استان در شرق و جنوب شرقی آن به بار آورد. برای اطلاع از وضعیت با دو دوست عرب ساکن ترکیه و همچنین یک تحلیل‌گر ترک گپ و گفتی داشتم.

روایتی از چادرهای زلزله‌زدگان روستاهای خوی:: این روایت‌ها مشاهداتی از حضور میدانی چندباره در روزهای مختلف از‌جمله 12 بهمن و 14 بهمن در حاشیه شهرها و روستاهای خوی است. پس از زلزله 9 بهمن که خسارات زیادی به همراه داشت، مردم خانه‌های‌شان ویران شده و با وجود سردی هوا در چادر زندگی می‌کنند.

صدای باد است كه میان انبوه نایلون‌های كشیده‌شده بر خانه‌های ویران می‌پیچد. خانه‌هایی كه چون جسدهایی بی‌جان در نایلون‌های شفاف پیچیده شده‌اند، تا كوبش باد و ته‌مانده لرزه‌های زمین، تكه‌هایش را از هم نپاشد. اینجا خوی است و مردم در حالی پاهای خود را بر زمین می‌گذارند كه در هر پس‌لرزه، از هراس مرگ بر خود می‌پیچند.

وزارت رفاه می‌گوید خط فقر در یك‌سال 50 درصد بالا رفته است.

محسن آزموده| مطالعه نسلی (generation Study) گونه‌ای از پژوهش و تحقیق است كه محور خود را بر مبنای مفهوم «نسل» (generation) استوار می‌كند. كلمه generate از ریشه لاتین « generāre» به معنای «به وجود آوردن» و «تولید كردن» آمده است. كلمه «نسل» در علوم اجتماعی به گروهی اطلاق می‌شود كه در یك بازه زمانی مشابه به دنیا آمده و زندگی می‌كنند، اكثر آنها سن و سال تقریبا یكسانی دارند و ایده‌ها، اندیشه‌ها و گرایش‌های فكری و فرهنگی و سبك زندگی‌شان شبیه به یكدیگر است. بر این اساس مطالعه نسلی در علوم اجتماعی، به ویژگی‌ها و خصایص مشابه و تقریبا یكسان افرادی می‌پردازد كه یك نسل را تشكیل و تفاوت‌های نسل‌ها را از این جهت مورد مطالعه قرار می‌دهند. سابقه مطالعه نسلی جوامع انسانی، به قرن نوزدهم میلادی می‌رسد، اگرچه از میانه سده بیستم، با افزایش سرعت تحولات اجتماعی و سیاسی و فرهنگی جوامع، این شكل از تحقیق پیرامون جوامع انسانی اهمیت و جذابیت بیشتری یافته است، به خصوص كه بازه‌های زمانی كه افراد را در یك نسل قرار می‌دهند، كوتاه‌تر شده است، یعنی اگر قبلا به علت تغییرات كند و بطئی در جوامع هر 25 سال را یك نسل می‌خواندند، امروز بازه‌های زمانی یك نسل، به 15 سال و 10 سال كاهش یافته است. در ایران هم مطالعه نسلی همسو با پویا شدن تحولات نسل‌ها، رونق بیشتری پیدا كرده است، به ویژه كه نه فقط پدران و مادران دیگر زبان مشتركی برای گفت‌وگو با فرزندان‌شان نمی‌یابند كه گاه خواهرها و برادرهایی با چند سال فاصله سنی تصور می‌كنند، به جهان‌های متفاوتی تعلق دارند. در وقایع و رویدادهای اخیر در ایران، مطالعه نسلی یكی از پربسامدترین تحلیل‌ها بود. همه از اهمیت تفاوت‌های نسلی و ویژگی‌های خاص و متمایز دهه هشتادی‌ها و تمایزهای ایشان به ویژه با دهه شصتی‌ها سخن می‌گفتند، اما بیشتر این اظهارنظرها مبتنی بر مشاهدات و تجربیات شخصی بود. در ایران كمتر پیمایش‌های روشمند علمی و تحقیقات مستند در این باره صورت گرفته است. حسین شیخ‌رضایی، پژوهشگر فلسفه و تاریخ علم و فعال حوزه مطالعات كودكان و نوجوانان، در گفتار حاضر كه در انجمن نویسندگان كودك و نوجوان ارایه شده، به مرور چند مطالعه بین‌المللی درباره نسل Z می‌پردازد و می‌كوشد مشابهت‌های نسل Zها با دهه هشتادی‌های ایران را نشان دهد. این گفتار، اطلاعات بسیار جذاب و تامل‌برانگیزی درباره نسل نوجوان و جوان در بر دارد و نشان می‌دهد كه دهه هشتادی‌ها یا همان نسل Z امروز بیش از هر نسلی «جهانی» (global) هستند و دغدغه‌ها و ایده‌ها و آرزومندی‌های مشابهی دارند. نشناختن این ویژگی‌ها و عدم درك این مشابهت‌ها، موجب می‌شود كه نسل‌های پیشین كه عمدتا تصمیم‌گیرندگان اصلی جامعه هستند، دچار خطا شوند و انرژی خود و پتانسیل شگفت‌انگیز نسل جوان و نوجوان را هدر دهند.

مسجدسلیمان، قزوین، تهران و الوند آلوده‌ترین شهرهای كشور با شاخص بالای 170 دیروز ایران در جدول جهانی كشورهای با هوای آلوده جهان، با شاخص 165، در ردیف 17 جدول ایستاد و آلودگی هوای كشور در تمام ساعات روز در حدی بود كه نه تنها در به روز رسانی‌های این جدول در وب‌سایت Waqi.info جایگاه ایران بهبود نداشت، حتی در ساعاتی این رتبه به دلیل افزایش آلودگی كشور تنزل داشت و حوالی عصر، ایران به پانزدهمین كشور آلوده جهان تبدیل شد اما ساعاتی بعد دوباره به ردیف هفدهم جدول بازگشت.

نظام اسلامی و جامعه‌ی بلوچ هر دو در مسیر تقویت جریان افراطی به گروگان گرفته شده‌اند. خطایی استراتژیك در حال وقوع است. شرایط به‌گونه‌ای درحال رقم خوردن است كه جلوی این خطای راهبردی را نمی‌توان گرفت! این خطا ناشی از ارزیابی‌های توهّم‌زا است كه حاكمیت اسلامی و جریان افراط بلوچ هر دو درگیر آن شده‌اند. امّا چگونه!؟، نیاز به توضیح دارد و محلّ مناقشه و اختلاف برداشت‌های جدّی است. با این حال راهی جز هشدار دادن به عواقب خطرناك آن وجود ندارد؛ زیرا كه دو جریان افراط حكومتی و جریان افراط در جامعه‌ی بلوچ هر دو تصوری غیر واقعی و توهّم‌زا دارند.

محمّد جواد لاریجانی چند دهه نماینده‌ی حقوق بشر قوّه‌ی قضاییه بوده است. این‌همه تضییع حقوق بشر دراین سرزمین پهناور که توسّط تئوریسین‌هایی امثال لاریجانی و حسین شریعتمداری صورت گرفته است، ظاهراً مورد تأیید دکتر لاریجانی بوده است. چه شده است که حالا در کسوت مجتهدی جامع‌الشّرایط فتوای نفاق به مولوی عبدالحمید امام جمعه‌ی متعهّد، حکیم و دلسوز مُلک و ملّت می‌دهد. جناب لاریجانی اگر ذره‌ای احساس مسؤولیت می‌کرد و منافع مادی و خانوادگی را بر دفاع از حقوق بشر ترجیح نمی داد؛ اکنون نیازی نبود که عالمی مانند مولوی عبدالحمید از حقوق آحاد ملّت دفاع کند.