محمّد جواد لاریجانی چند دهه نماینده‌ی حقوق بشر قوّه‌ی قضاییه بوده است. این‌همه تضییع حقوق بشر دراین سرزمین پهناور که توسّط تئوریسین‌هایی امثال لاریجانی و حسین شریعتمداری صورت گرفته است، ظاهراً مورد تأیید دکتر لاریجانی بوده است. چه شده است که حالا در کسوت مجتهدی جامع‌الشّرایط فتوای نفاق به مولوی عبدالحمید امام جمعه‌ی متعهّد، حکیم و دلسوز مُلک و ملّت می‌دهد. 
جناب لاریجانی اگر ذره‌ای احساس مسؤولیت می‌کرد و منافع مادی و خانوادگی را بر دفاع از حقوق بشر ترجیح نمی‌داد؛ اکنون نیازی نبود که عالمی مانند مولوی عبدالحمید از حقوق آحاد ملّت دفاع کند. 
جناب لاریجانی چندین دهه است از حقوق و مزایای فوق‌العاده و امتیازات بی‌حدّ و حصر استفاده می‌کند، امّا دریغ ازیک گزارش مستدل که به سمع و نظر مردم ایران برساند و دریغ از یک دفاعیه‌ای، از یک محکوم و از یک متّهم، تا امروز به آن استناد می‌کردیم.
آقای لاریجانی آیا می‌داند که:
«مسجد ضرار» را منافقانی ساخته بودند که با ظاهری فریبنده بنام دین و بنام بزرگداشت شعایر اسلامی با تزویر و تقیه می‌خواستند سر مسلمانان را شیره بمالند و پایگاهی علیه پیامبر(ص) و مسلمانان ایجاد کنند. آیا مسجد مکّی زاهدان مسجد ضرار است؟ و آیا جناب مولوی عبدالحمید را که از سر دلسوزی التماس می‌کند که مردم را بناحق نکشید و معترضان را دریابید و در صدد رفع مشکل آنان برآیید، با اقلیت‌های مذهبی و قومی برادرانه رفتار کنید و با آنان بنشینید و مشکلات را با کمک صاحب‌نظران حلّ و فصل کنید! متّهم به نفاق می‌کنید و خودتان را در جایگاه پیامبر معصوم(ص) قرار می‌دهید!؟
البتّه شاید رفع مشکلات سیاسی و اقتصادی مردم، خواست شما نباشد. 
شما در این مدّت، آنقدر به ناز و نعمت و منفعت و موقعیت عادت کرده‌اید که هر صدای اعتراض و هر انتقادی را بر نمی‌تابید چون خواب خوش شما را آشفته می‌کند. جناب لاریجانی، برای یک لحظه هم شده کمی بخود آیید و یک سؤال را جواب دهید که در این عمر پر منفعتت، از حقوق چه کسانی دفاع کرده‌ای؟
از حقوق محکومان یا از حقوق حاکمان؟