در دی‌ماه ۱۳۹۳ ه. ش، در فرانسه، ۱۲ نفر از جمله مدیر مسئول و سه کاریکاتوریست مشهور مجله فکاهی «شارلی ابدو» در پاریس، به دست دو جوان عرب مسلمان دارای تابعیت فرانسوی کشته شدند. این حادثه واکنشی بود به مجموعه کاریکاتورهایی که مجله مذکور برای سومین بار در قالب طنز و هجو، به مقدسات حدود دو میلیارد مسلمان در سراسر جهان توهین کرده و احساسات آنان را جریحه‌دار کرده بود. بلافاصله پس از این فاجعه، موج شدیدی از اسلام‌هراسی و دفاع از آزادی بیان در رسانه‌ها و محافل غربی و صهیونیستی سراسر جهان به راه افتاد. در پاریس، تظاهرات میلیونی برگزار شد و حدود ۵۰ نفر از رهبران و مقامات بلندپایه کشورهای جهان در همدردی با قربانیان و دفاع از آزادی بیان حضور یافتند. از جمله چهره‌های شناخته شده در این راهپیمایی، «نتانیاهو» بود که به تعبیر برخی منتقدان، در مقام «تروریستی خون‌آشام» حاضر شد و این واقعیت نشان از پیچیدگی و تناقض عملکرد بازیگران جهانی داشت.

اما اگر به وضعیت غزه نگاه کنیم، تفاوت دیدگاه و استانداردهای جهانی آشکار می‌شود. از آغاز نسل‌کشی در غزه تاکنون، که بیش از ۶۸۵ روز ادامه داشته است، نه تنها خبرنگاران از ورود به منطقه منع شده‌اند، بلکه رژیم آپارتایدی صهیونیستی به صورت سیستماتیک ۲۴۲ خبرنگار و بسیاری از اعضای خانواده آنان را هدف ترور قرار داده است. با این حال، موجی از محکومیت جهانی علیه این جنایات و دفاع از آزادی بیان در برابر این کشتارهای سازمان‌یافته شکل نگرفت. چرا؟ پاسخ روشن است: قربانیان این بار مسلمان هستند و عاملان اصلی، بازیگران غربی و متحدان آن‌ها.

این تناقض آشکار نشان می‌دهد که آمریکا، غرب و بسیاری از قدرت‌های حاکم بر جهان، مفاهیم انسانی و حقوق بشری را نه به عنوان باور و ارزش درونی، بلکه صرفاً به عنوان ابزار و نقاب برای تحقق منافع سیاسی و اقتصادی خود می‌دانند. آزادی بیان، عدالت، کرامت انسانی و حقوق بشر، مفاهیمی هستند که تنها زمانی برایشان اهمیت دارد که منافع آنان تأمین شود؛ در غیر این صورت، سکوت و بی‌تفاوتی جایگزین می‌شود. این استانداردهای دوگانه، واقعیتی تلخ و غیرقابل انکار است که از سیاست‌گذاری‌ها و واکنش‌های جهانی به بحران‌ها و فجایع انسانی به وضوح قابل مشاهده است.

امید است که فجایع غزه و ادامه نسل‌کشی علیه مردم مسلمان، سبب شود که چهره واقعی آمریکا، غرب و رژیم صهیونیستی برای جهانیان آشکار شود و مردم با نگاهی دقیق‌تر و بی‌پرده به ماهیت ضد بشری این بازیگران نگاه کنند. اهل خرد و اندیشه، همان‌طور که سهراب سپهری توصیه می‌کند، به این نتیجه رسیده‌اند که چشم‌ها را باید شست و جهان را از زاویه‌ای تازه و بدون نقاب‌های فریبنده دید.