گفته می‌شود، سیاه‌ترین و عمیق‌ترین لحظات تاریكی شب، درست قبل از موعدی است كه قرار است نخستین شراره‌های نور سحرگاهی، جلوه‌گر شود. این مفهوم را مردم ایران به خوبی در ساعات ابتدایی بامداد 3تیرماه و در كشاكش نبرد با دشمن صهیونی به عینه مشاهده كردند، زمانی كه در سخت‌ترین شب حملات ناجوانمردانه اسراییلی‌ها، خبر درخواست و پذیرش آتش‌بس از سوی امریكا و اسراییل منتشر شد را روی صفحه گوشی‌هایشان دیدند.
منظومه ایران در تاریخ به چه سمت و سویی حرکت می‌کند؟ چند راه و چند مسیر در برابر ایران قرار گرفته است؟ در مواجهه با یک چنین پرسش‌هایی که اگزیستانس و وجود انسان ایرانی را در چنین برهه‌ای مخاطب قرار می‌دهد، شاید راهنمایی‌های هیچ چهره‌ای به اندازه یک استاد فلسفه راهگشا نباشد. بیژن عبدالکریمی از جمله اساتید فلسفه‌ای است که علی‌رغم همه بی‌مهری‌ها، اخراج‌ها و دور شدن از دانشجویان و کلاس‌هایش همواره بر امر ملی در خصوص ایران تکیه داشته است.
بزرگان حوزه اندیشه و تفكر از قدیم‌الایام تا به امروز معتقدند در هر رخداد تلخ و گزنده و دردآور هم می‌توان رگه‌هایی از نكات ارزشمند را جست‌وجو كرد. انگار این ذات دیالكتیك هستی است كه در بطن رخدادهای تلخ و مصیبت‌بار و تاریك، نشانه‌هایی از نور، همبستگی و انسجام را نیز نمایان می‌كند.
در هفته‌ای كه گذشت، تنش‌ها میان ایران و اسراییل وارد مرحله جدیدی شد و همزمان با ادامه درگیری‌ها، گمانه‌زنی‌هایی ادعایی مبنی بر ارسال پیام‌هایی از سوی واشنگتن درباره بازگشت ایران به گفت‌وگوهای مسقط منتشر شد. اگرچه دریافت چنین درخواست‌هایی به تایید مقامات دستگاه دیپلماسی كشورمان رسید، تهران اما صریحا اعلام كرده تا زمانی كه حملات تجاوزكارانه اسراییل ادامه دارد، هیچ گفت‌وگویی با امریكا نخواهد داشت.
به سرزمین ما تجاوز شده است. متجاوز کشوری است که در طول حیات 80ساله خود بر پایه تجاوز و کشتار برپا مانده است. در تمام این سال‌ها دولت اسرائیل به هیچ‌یک از معاهدات بین‌المللی متعهد نمانده و هرگاه خواسته آنها را سراسر نقض کرده است. آخرین نمونه وحشتناکش آن جنایت علیه بشریت است که در غزه در پیش چشم همه جهان وقیحانه مرتکب شد.
در‌حالی كه تبادل آتش میان ایران و رژیم صهیونیستی وارد پنجمین روز خود شده، فضای بین‌المللی بیش از هر زمان دیگر آكنده از نگرانی، تحلیل و تردید است. تنش‌های اخیر، ناظران جهانی را بر آن داشته تا در پی شناسایی سناریوهای محتملِ پیش‌رو، نگاهی دقیق‌تر به فعل و انفعال‌های احتمالی بازیگران، تاكتیك‌ها و مداخلات داشته باشند.
در حالی كه تجاوز نظامی رژیم اسراییل به خاك ایران وارد چهارمین روز خود شده، تهران با مجموعه‌ای از اقدامات نظامی، سیاسی و دیپلماتیك به این اقدام واكنش نشان داده است. پس از چند نوبت حمله موشكی موفق به اهداف مشخص در داخل اسراییل، اكنون فضای گمانه‌زنی‌ها به سمت سنجش دیگر گزینه‌های ایران برای واداشتن تل‌آویو به توقف حملات متجاوزانه تغییر جهت پیدا كرده است.
1- واکنش‌های شخصیت‌ها و فعالان سیاسی در برابر حمله اسرائیل به ایران بیش از هر چیز نشان می‌دهد که همبستگی ملی در پی حمله اسرائیل افزایش یافته است. با هر استدلال اخلاقی، نظامی و سیاسی که به موضوع بنگریم، توصیه‌ای جز این نخواهیم داشت که باید مقاومت کرد و پاسخ متقابل را به اسرائیل داد.
ترامپ از نقش ایران در مذاکرات غزه گفت؛ واقعیت چیست؟ در حالی که ترامپ مدعی «درگیر بودن ایران» در مذاکرات میان آمریکا، اسرائیل و حماس شده، هیچ شواهد و منابع مستقلی چنین ادعایی را تأیید نمی‌کنند. بررسی‌های دقیق نشان می‌دهد که نه میانجی‌های رسمی و نه منابع دیپلماتیک تاکنون نشانه‌ای از ورود ایران به گفت‌وگوهای مربوط به غزه ارائه نداده‌اند و به نظر می‌رسد اظهارات ترامپ، بیش از آن‌که بر «فکت» استوار باشد، نوعی کلی‌گویی یا ابزار تاکتیکی برای اهداف دیگر باشد.
حادثه جان‌گداز قتل دختر جوان ایران‌زمین، «الهه حسین‌نژاد»، یک بار دیگر جامعه پُرالتهاب کشور را در غم و اندوه بزرگ از دست دادن یکی از فرزندان بی‌گناه خود سوگوار کرد. بدون تردید این نخستین بار نیست که عزیزی این‌‌چنین قربانی ناهنجاری‌ها و رفتارهای خشونت‌بار می‌شود و احتمالا آخرین نمونه آن هم نخواهد بود.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل