«ژینا» منسوب به «ژین» - اسم مصدری معروف در زبان کردی - است. ژین به معنای زیستن است و از این رو می‌توان گفت ژینا هم به معنای نامیرا و زندگی‌بخش است.
در زبان کردی میان کلمات ژن (به معنای زن)، ژین، ژیان (به معنای زندگی)، ژیار(به معنای تمدن) و ژیانەوە (به معنای رستاخیز) قرابت ریشه شناختی وجود دارد.
"هاوژین" هم معادل کردی واژه همسر است که انصافا از لحاظ آوایی و معنایی از معادل فارسی خود بسی زیباتر است.
چه، بدون هیچ اغتشاش مفهومی و صعوبت آوایی، با رساترین وجه، مفهوم " در زندگی مشترک بودن " را می‌رساند.
نگاهی به شکست ارتش تا دندان مسلح پوتین در شرق اوکراین نمایانگر پایان زور و قلدری کسانی است که هیچگاه نیم‌نگاهی به عقل و قانون نمی‌اندازند بلکه با اتکا بر حس سیری‌ناپذیر سلطه‌گرایی بر سرزمین و سرمایه‌ی دیگر جوامع، قصد دارند هر آنچه آرزو می‌کنند برایشان محقق شود.
آنها نه به قوانین بین‌المللی پایبندند و نه عقل سالمی دارند که بکار شان آید، بلکه تنها با قدرت نظامی و امنیتی خود نقشه‌های خود را عملی می‌کنند و مهم نیست در این راه چقدر از انسانهای بیگناه قربانی آمال و آرزوی آنها شوند.
جامعه‌پذیری یکی از کارکردهای مهم خانواده است و فرایندی است که انسان‌ها از طریق آن، شیوه‌های زیست، هنجارها و ارزش‌ها و نحوه فعالیت و کنشگری در جامعه‌شان را یاد می‌گیرند. هرچند جامعه‌پذیری غالبا درباره کودکان به کار برده می‌شود؛ اما این فرایند مخصوص آنها نیست؛ بلکه در دنیای امروز که همه امور و فعالیت‌های اقتصادی، بانکی، اجتماعی، آموزشی، پزشکی و نظایر آن در بستر رسانه و فناوری انجام می‌شود، افراد میانسال و سالمندی که یک پا در سنت دارند و یک پا در دوران جدید، باید شیوه زیست و عمل در دنیای کاملا دیجیتالی و رسانه‌ای‌شده را یاد بگیرند.
گفت‌وگو با امیر شهرابی دانش‌آموخته علوم اجتماعی و مترجم كتاب انسان پیروزمند
مفهوم یا تعبیر «پیشرفت» در جامعه فكری و فرهنگی ما به ویژه نزد روشنفكران و اهالی علوم انسانی چندان خوشنام یا خوشایند نیست و معمولا به آن با سوءظن نگریسته می‌شود. اگر كسی از پیشرفت یا ترقی كل بشریت در تاریخ حرف بزند، حتی اگر به ساده‌لوحی یا ناآگاهی متهم نشود، مبتلا به خوش‌بینی مفرط تلقی شده و گفته می‌شود كه واقع‌گرا نیست یا شاید هم اهداف و مقاصدی از این گفته دارد یا اینكه تنها خودش و افراد مثل خودش را در نظر دارد. در برابر تعابیر یا مفاهیمی مثل «زوال»، «انحطاط»، «ركود» و «افول» در میان جماعات فوق، بسیار طرفدار دارد و اكثریت روشنفكران ناامیدانه مدام از نابودی و پایان تلخ و دردناك جهان سخن می‌گویند
با نزدیک زمان انتخابات میان‌دوره‌ای در هشتم نوامبر، از یک طرف رقابت میان دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان تنگاتنگ‌تر شده و از دیگر سو بحث‌ها درباره نتایج این انتخابات و تاثیرات احتمالی آن بر سیاست‌های داخلی و خارجی آمریکا داغ‌تر شده است. یکی از مسائل مهم این روزهای سیاست خارجی آمریکا مذاکرات هسته‌ای با تهران و احیای برجام است. درباره ارتباط احیای برجام و انتخابات پیش روی کنگره آمریکا می‌توان از دو نوع ارتباط سخن گفت که در این یادداشت به اولی و در یادداشت بعدی به دومی اشاره می‌کنم. نخست تاثیرات احتمالی مذاکرات هسته‌ای برای احیای برجام بر نتایج انتخابات کنگره و دیگری تاثیر احتمالی این نتایج بر مذاکرات در صورت استمرار آن بعد از انتخابات و آینده برجام حتی در صورت رسیدن به توافق قبل از انتخابات.
موضوعی که این روزها برسر زبان‌هاست و بسیاری آن را با دلهرگی یا با نعره پیروزی و شکست عنوان می‌کنند سرانجام برجام است که آیا بعد از ده سال مذاکره و چانه‌زنیِ سیاسی در عرصه‌ی بین‌المللی ، و بالا و پایین‌کردنِ بندها وپاراگراف‌ها و بد و بیراه گفتن و لعن و نفرین کردن جناح‌ها و گرو‌ه‌ها و ایجاد هزینه‌های گزاف بر کشور بوده است اگر به بندهای برجام توافق شده ٢٠١۵ نظر بیاندازیم، متوجه می‌شویم هیچکدام از بندهای آن ربطی به درد و رنج و مشقت مردم ندارد و دیدیم که بعد از توافق سفره مردم تغییر پیدا نکرد.
آنچه امروز در مذاکرات می‌بینیم، بیشتر به زور آخر دو طرف برای کسب امتیازات بیشتر در قدم‌‌های آخر احیای برجام در خط پایانی مذاکرات می‌ماند. از یک طرف، پاسخ ایران به متن پیشنهادی اتحادیه اروپا ـ همچنان که قبل از ارائه آن نیز طی یادداشتی بیان شد ـ نه مخالفت قطعی بود نه موافقت قطعی؛ بلکه به شکلی بود که طرف مقابل را به حصول توافق امیدوار کرد. هم اکنون نیز همه منتظر پاسخ آمریکا به ملاحظات و اصلاحاتی هستند که ایران بر متن اتحادیه اروپا اعمال کرده است. به نظر می‌رسد پاسخ آمریکا نیز مثل پاسخ ایران خواهد بود؛ نه مخالفت قطعی نه موافقت قطعی.
قلم می‌درخشد و مرا به اغوا می‌برد که نزدیکتر شوم، اما داستان درد، لحن دیگری دارد
قصه‌ای سرشار از خون، که قلم‌فرسایی را تاب نمی‌آورد. گاهی قلم تیغی می‌شود که کاغذ جان را می‌برد، پس دیگر نمی نویسم بلکه در اوج پرواز می‌کنم. اما خیر قلم را رها نمی‌کنم تا آسوده بنشینم.
ای شهری که نور را حتی با هزینه‌ی نابینایی چشم تحمل می‌کنی، ای اخگر مرگ میان بمباران و سکوت معامله‌گران کوردل. ای عطر جانبازان و ای رایحه‌ی دریای خون برآمده از سلاخی جسم‌های پاکی که محاصره همواره بی رمقشان کرده است.
بار دیگر اوضاع میان نوار غزه و اسرائیل تنشی شده است و امروز برای سومین روز حملات متقابل میان جهاد اسلامی و اسرائیل ادامه دارد و طبق معمول قربانی اصلی نیز کودکان و نوجوانان فلسطینی هستند.
چند نکته:
ـ درگیری یا جنگ میان اسرائیل و نوار غزه پایانی ندارد و همیشه احتمال وقوع آن وجود دارد. تا زمانی که بحران فلسطین، محاصره و تضییع حقوق فلسطینی‌ها ادامه دارد، می‌توان انتظار داشت که هر لحظه چه در کرانه باختری، چه در قدس، چه در غزه شاهد این اتفاقات باشیم.
این روزها این گزاره به شکل گسترده و جدی در تحلیل‌های برجامی برجسته است که اروپا به شدت به نفت و گاز ایران نیاز دارد و تکاپوی گسترده سرویس سیاست خارجی و امنیت اتحادیه اروپا و ارائه طرح‌ها و ایده‌های مختلف برای حل اختلافات باقیمانده میان آمریکا و ایران معطوف به "نیاز شدید" اروپا به نفت و گاز ایران است. از این رو، حتی برخی تحلیل‌گران به دولت پیشنهاد کرده‌اند که فعلا از توافق صرف نظر کند و منتظر "زمستان سخت" اروپا بماند تا مجبور به ارائه طرح‌های پیشنهادی بهتری شود و بر آمریکا برای پذیرش آن و توافق با ایران فشار آورد.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل