تمثیل فوق در میان ما کوردها، برای توبهی ناچاری برخی افراد در کهنسالی به کار میرود که البته میتوان آن را برای عملکرد حکومتها نیز وام گرفت؛ حکومتها نیز هر قدر به این سو و آن سو بروند و دست به دامان کژراهههای متداولی چون ترفندهای رسانهای، حامی پروری و قوه قهریه شوند، عاقبت باید به استانداردهای حکمرانی خوب بازگردند و این واقعیت را بپذیرند که برای برخورداری از مقبولیت، کارآمدی و ماندگاری، راهی جز انتخاب یا تجرّع شوکران آزادی، عدالت، رفاه مردم و اولویت دادن به منافع ملّی ندارند و در غیر این صورت، حاکمیتشان همزاد و بلکه زاینده بحرانهای پی در پی و نتیجهی کارشان، هدر دادن آبروی خود و منافع و منابع ملّی و منفورسازی مرام متبوع خواهد بود!
تقدیم به دانشجویان گرانقدری که دغدغهی وفای به عهد، آنان را شب از خواب بیدار میکند.
جستوجویی ساده در رفتارهای اجتماعی-سیاسی ما، نشان میدهد که سوگمندانه انحصارطلبی بلایی عمومی است و محدود به قشر حاکم نیست؛ ناخودآگاه ما تحت تأثیر قرنها فرهنگ استبدادی، نزاعهای مستمرّ و متنوّع، بیگانههراسی، ضعف آموزش، ناامنی، غیریتسازی و چندین علّت دیگر، انبان نگرشهای استبدادی و دگرستیزانه شده است؛ ما نیاموختهایم که لازمهی همزیستی، همفکری نیست و هنوز هم میدان سیاست را نه ملکی مُشاع، بلکه جادّهی اختصاصی میپنداریم و گمان میکنیم شرط حضور در آن، تعلّق یا تظاهر به هویت یا مرام ماست و اگر کسی متفاوت وارد شد، باید او را در صورت توان، حذف و در صورت عدم توان یا شرایط، تخریب کرد؛ این روحیهی شوم، متأسفانه در پسزمینهی فرهنگی جامعهی ما جا خوش کرده و همگی اعم از راستی و چپی و ملی و مذهبی و سکولار، در ابتلا به آن مشترکیم و تفاوت، تنها در شدت و ضعف بیماری است!
معلوم نیست که تا کی و چند بار دیگر نخبگان و مردم کرد و دیگر اقوام ایران باید قسم یاد کنند که در اندیشهی تجزیه ایران نیستند و برای آن هم اقدامی نمیکنند؛ تا اقتدارگرایان راضی و قانع شوند که این مردم، تجزیهطلب نیستند. به نظر میرسد، تجزیهطلبی، آسانترین، بدون هزینهترین و البته محکمهپسندترین اتّهامی است که میتوان به کردها و دیگران زد تا در پناه آن با خواستهها و حقوق این مردمان برخورد کرد. در حالی که دیریست مردم کرد در ایران با توسل به روشهای مبارزه سیاسی مسالمتآمیز، مدنی و قانونی، تلاش کردهاند تا فضاهای محدود بازیگری سیاسی را برای خود ایجاد نمایند و در این چارچوب خواستههای نشنیده و معلقماندهی خود را پیگیری کنند.
فردی دربارهی پدرش میگوید: پدرم وقتی وارد اتاقم میشد و میدید لامپ اضافه روشن است میگفت: چرا لامپ را خاموش نمیکنی؟ چرا در مصرف برق را اسراف میکنی؟ وقتی وارد دستشویی میشد و میدید شیر چکه میکند با صدای بلند میگفت: چرا پیش از خروج شیر را محکم نبستی و این همه آب را به هدر دادی؟
در ۱۵ ژوئن ۲۰۰۷ میلادی مجمع عمومی سازمان ملل ۲ اکتبر ، سالروز تولد مهاتما گاندی را به عنوان روز جهانی بدون خشونت نامگذاری کرد. مجمع عمومی سازمان ملل متحد به منظور ترویج فرهنگ صلح تسامح و تفاهم و عاری از خشونت از دولتها از نهادهای تحت پوشش این سازمان، سازمانهای منطقهای و سازمانهای غیر دولتی و نیز افراد دعوت کرد روز دوم اکتبر را عنوان روز «نفی خشونت» گرامی بدانند و به ترویج فرهنگ نفی خشونت از طریق آموزش و ارتقای آگاهی عمومی کمک کنند.
شیخ یوسف قرضاوی که امروز در سن ٩۶ سالگی از دنیا رفت، نامدارترین فقیه معاصر اهل سنت و شخصیت اسلامی تاثیرگذاری بود. ایشان از تبار فقهای متجدد با نگاهی میانهرو به مسائل بود. همین تجددگرایی فقهی، آرای فکری و سیاسی متفاوت و چهره رسانهای او به ویژه حضور مستمر در شبکه الجزیره و مهمان دائم بودن برنامه "الشریعه و الحیات" (شریعت و زندگی)، او را پرآوازه ساخت، اما در عین حال نیز زمینهساز خصومتها و عداوتها علیه او در میان طبقه علمای سلفی سنتی در جهان عرب و نظامهای عربی شد؛
غروب روز پنجشنبه ٢٢سپتامبر سال ١٩٨٨، در یکی از ایستگاههای قطار شهری شیکاگو، زنی در حضور گروهی از مردم مورد تجاوز قرار گرفت. در روز ٢۵سپتامبر دو روزنامهی نیویورکتایمز و شیکاگوتریبون گزارشهایی دربارهی این واقعه منتشر کردند. اما نکتهی جالب در این گزارشها این بود که کسی برای کمک به آن زن اقدامی نکرد...
وصف قرآن به اوصافی مانند: فرقان، بیان، تبیان، نور مبین، هادی، شفاء، موعظة، ذکر، حکیم، مصدق، بصائر، عزیز، کریم، عظیم، و... نشان می دهد که پیامبر گرامی اسلام با تلاوت آن بر مردم(یتلو علیهم آیاته ) آنچه را که از کتب پیشین بر آن ها نازل شده است، تبیین کند و خود در عمل به آیات آن به عنوان اسوه و شاهدی عینی همچون چراغی فروزان پیشگام در اجرای آن کتاب هدایت بوده است.
گشت ارشاد بیشتر زیر ذرهبین رفته است و حتی شاید این بار با درمیان بودن فاجعه مرگ یك دختر جوان كردستانی، رییسجمهور نیز نگاه آسیبشناسانهتری به آن داشته باشد؛ كسی كه در مناظرات انتخاباتی خود تلویحا گفته بود كه برای مردم گشت ارشاد نخواهد داشت، اما برای مدیران آری. چنین نشد و او با ابلاغ قانون بر زمین مانده دولتهای پیشین درباره حجاب و عفاف به نوعی، مهر تاییدی بر همین رویه داشت، بنابراین از یكسو گشت ارشاد به كار خود ادامه داد و از سوی دیگر همزمان با انواع بحرانهای اقتصادی مردم تشویق شدند تا در كوچه و خیابان به یكدیگر تذكر دهند و حالا مدتی است
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل