سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

آیا در مقام نقد و رد یا پذیرش یک مدعا می‌توان/باید شخصیت/انگیزه‌ی مدعی در طرح آن مدعا را در نظر گرفت یا نه؟

چکیده: «آیا در مقام نقد و رد یا پذیرش یک مدعا می‌توان/باید شخصیت/انگیزه‌ی مدعی در طرح آن مدعا را در نظر گرفت یا نه؟». در پاسخ به این پرسش سه نظریه وجود دارد. (1) نظریه‌ی اول می‌گوید: «چنین کاری همواره مغالطه است»، (2) نظریه‌ی دوم می‌گوید: «چنین کاری هرگز مغالطه نیست»،

چکیده: 

بدون شک، سنّت، پس از قرآن مجید، دومین جایگاه تشریع و قانونگذاری در اسلام را به خود اختصاص داده است. 

اهمیت سنّت و جایگاه آن در تشریع اسلامی، از آنجا معلوم می‌شود که سنّت، بیانگر داده‌‌های قرآن و شارح احکام آن است و انکار سنّت به عنوان یکی از منابع تشریع، پیامدی جز انکار عملی بسیاری از اصول و احکام مسلّم اسلام را ندارد.

چه نوع ارتباطی در زندگی انسان، واقعی‌تر و حقیقی‌تر است؟ ما در چه نوع رابطه‌ا‌ی خود را به معنای واقعی کلمه محک می‌زنیم؟ ما در چه نوع ارتباطی عریانیم و با صرافت طبعمان حضور داریم؟ ما در چه ارتباطی واقعاً هستیم؟

در جهان کنونى که اطلاعات در آن نخستین منبع قدرت و در نتیجه، نخستین گام براى تحقق هدف است و امروز که هیچ کس به تنهایى نمى‏اندیشد، بلکه مجموعه‏ها و گروه‏هاى کارى، به صورت تیمى مى‏اندیشند، به رغم فراوانى اجتهادات و نگره‏هاى فردى، نقص بزرگى که مشاهده مى‏شود این است که گروه‏هاى پژوهشى و تخصصى‏اى که به مطالعه مهم‏ترین موضوعات داخلى و بین‏المللى بپردازند و بررسى‏هاى تخصصى خود را به صاحبان تصمیم‏هاى سیاسى ارائه کنند، وجود ندارد.

اشاره‌: در میان جنبه‌های مختلفی که محققان غربی برای شناخت اسلام به پژوهش در باب آن‌ها پرداخته‌اند، اخلاق سیاسی اجتماعیِ اسلام از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. یکی از کتاب‌هایی که در چند سال اخیر در این زمینه نوشته شده است، کتابی است با عنوان «چشم‌اندازهای اخلاق اسلامی» (Muslim Ethics: Emerging Vistas) نوشته‌ی دکتر امین ب. ساجو (Amyn B. Sajoo). ساجو اکنون استاد دانشگاه سیمون فرایزر در ونکووِر کانادا ست. او ویراستار کتاب جامعه‌ی مدنی در جهان اسلام: چشم‌اندازهای امروزین (2002)

عاقبت آن سرو

سبزاسبز

 خواهد گشت و

 بالابال

عاقبت آن صبح خواهد رُست

نز میانِ باورِ فرتوتِ ما

 اما

از میانِ دفترِ نقاشیِ اطفال‌‌‌‌‌‌‌ (شفیعی کدکنی)

چقدر واژه‌ی رهایی دل‌انگیز است. چه هوای روح‌فزا و گوارا و تماشایی‌‌ای دارد. ضرباهنگ و موسیقی این واژه شبیه به یک تنفس آرام و جان‌فزاست. رهایی. انگار در قفسی را باز‌‌ می‌کنند و پرنده‌ی بی‌قرار پر‌‌ می‌گیرد. ‌‌ای کاش راهی به رهایی بود.

«خوشا پرکشیدن خوشا رهایی،

خوشا اگر نه رها زیستن، مردن به رهایی! »(احمد شاملو)

الهیات و عقايد در اسلامِ اهل سنت: اخوان المسلمین، اشعری‌گرایی و اهل سنتِ سیاسی[1]، نوشته‌ی جفری ر. هالوِرسون[2]، انتشارات پالگریو مک‌میلان[3]، نیویورک، ۲۰۱۰. 

یاسر میردامادی: خیزش‌های اخیر در کشورهای عربی-اسلامیِ منطقه‌ی خاورمیانه و شمال افریقا، بار دیگر نگاه‌ها را متوجه نسبت اسلام با تحولات جهان جدید ساخته است. این توجه که با انقلاب پنجاه و هفت ایران صورت تازه‌ای به خود گرفت و با بمب‌گذاری برج‌های دوقلوی ساختمان تجارت جهانی امریکا در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به اوج خود رسید، اکنون با خیزش‌های فوق الذکر می‌رود که صورت جدیدی به خود بگیرد.

امام شافعی(رح) در دو جا در کتاب «الرسالة» خویش، گفته‌اند: «لیس لأحد دون رسول الله(ص) أن یقول إلا بالإستدلال»؛ یعنی غیر از پیام‌آور خالق، هیچ شخص دیگری حق ندارد بدون ارائه دلیل نظر بدهد؛

در این نوشته از معرفی امتیازات استاد، حسن البنا، می خواهم با حفظ امانت داری، نوشته های نویسنده ی آمریکایی( روبر جکسون) را که در سالهای 1946و 1949 م از قاهره دیدن کرده است را ذکر نمایم. او خواسته است در حد توانش صورتی کامل از مرد قرآنی(حسن البنا) را به نمایش بگذارد.

لوییس هاپ واکر نام مستعار نویسنده‌ای است که خوش دارد گمنام بماند. در این مقاله، واکر می‌گوید: دین، به خصوص دین خداباورانه، معناى خاصى به زندگى می‌بخشد که در جهان‌بینى‌هاى غیر دینى وجود ندارد. وانگهى، استقلالى که سکولاریست‌ها برایش ارزش قائلند (و گاهى آن را بیش از ارزش واقعى‌اش ارج می‌نهند) با ایمان دینى کاهش معتنابهى نمی‌یابد.