سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

چکیده

صلح و امنیت از اساسی‌ترین نیاز‌ها و آرزوهای بشر است که متأسفانه هنوز جزء آرمان‌های دست‌نایافته‌ی بشر به حساب می‌آید. تشکیل یک سازمان بین‌المللی که حافظ حقوق ملت‌ها باشد و بتواند صلح و امنیت بین‌المللی را حفظ کند، برای نخستین بار در ضمن معاهدات صلح گنجانده شد. 

 به مجموعه‌ی اصول و قواعدی که در جامعه‌ی بین‌المللی بر روابط دولت‌ها حاکم است حقوق بین‌الملل می‌گویند. کلمه‌ی «کنوانسیون» که در اساس‌نامه دیوان بین‌المللی از آن نام برده شده‌ است

 در عرصه عمومی که قلمروی میان توده‌های مردم و حکومت است، جامعه مدنی و جامعه سیاسی قرار دارند

جامعه مدنی (civil society) شامل نهاد‌ها و انجمن‌هایی است که داوطلبانه از سوی شهروندان تأسیس می‌شود. این نهاد‌ها، خودبنیاد، یعنی مستقل از حکومت است و به آن اتکا ندارد، اما در تعامل با حکومت به سر می‌برد و تلاش‌های جمعیِ خود را در امور اجتماعی و مدنی در جهت تعمیق و گسترش دموکراسی به کار می‌بندد. اتحادیه‌های کارگری، انجمن‌های زنان، نهادهای زیست‌محیطی و حقوق بشری، انجمن‌های دینی، هنری و فرهنگی، نمونه‌هایی از جامعه مدنی به شمار می‌آیند. 

بسم الله الرَّحمنِ الرَّحیم (وَلا تَقولوا لِمَن یُقتَلُ فیِ سَبیلِ اللهِ أَمواتُ بَل أَحیآءٌ وَلکِن لَّاتَشعُرُون)

در گذر زمان انسان‌های متشخّص اعم از برگزیدگان خداوند متعال از آدم تا خاتم و صاحب نظران و اندیشمندان و متفکران از مکاتب مختلف، جهان پیرامون را متأثر از دگرگونی و انقلاب و تغییرات اساسی در حیات انسانی نموده‌اند. و بر اثر اندیشه‌ی آنان، رخداد‌ها و حوادث و صحن‌های متفاوتی در اعصار به وقوع پیوسته است. خداوند انسان را در مواجهه با سختی‌ها آفرید و بر سر دوراهی هدایت و گمراهی قرار داد تا با استفاده از قوه‌ی سمع و بصر و فؤاد راه را از چاه تشخیص و در راستای کسب سعادت دنیا و آخرت بدون وقفه تلاش نماید. 

در تفکر اسلامی حاکمیت دینی و سیاسی تا حد زیادی به فهم این آیه از قرآن مجید بازمی‌گردد که می‌فرماید: 

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ)" [نساء: 59]. 

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از خدا (با پیروی از قرآن) و از پیغمبر (خدا محمّد مصطفی با تمسّک به سنّت او) اطاعت کنید، و از کارداران و فرماندهان مسلمان خود فرمانبرداری نمائید. 

آدمی پای بر جهان نهاد. با محکم نمودن جا پای خویش بر کره‌ی خاکی در ثبت و ضبط قلمرو بر هر چیزی نامی نهاد. نام نهادن بر جاندار و بی‌جان، حایل میان ماهیت موجود و ظواهر گشت و از این پس هر موجودی با نام خویش شناخته شد. اما آیا نام و اسامی و تقسیم‌بندی و طبقه‌بندی آن‌ها پایان حرف و حدیث در این باب است؟ یا نامگذاری اساساً منشأ پاره‌ای آفات درونی و اجتماعی است که نیاز به توجه دارد.

مقدمه:

هربرت بلومر (H.Blumer) یکی از اندیشمندان علوم اجتماعی، جنبش اجتماعی یا حرکت اجتماعی را این‌گونه تعریف می‌کند:

«یک نهضت اجتماعی، کوششی است جمعی جهت دگرگون سازی حوزه یا جزئی مشخص از روابط مستقر در یک جامعه و یا به منظور پدید آوردن تغییری بزرگ و هدایت نشده در روابط اجتماعی با مشارکت ( در مواردی نیز نا‌آگاه)گروه بسیاری از افراد»(ساروخانی، 772:1380).

با تکیه بر این تعریف، شاید بتوان فعالیت زنان در چند سده‌ی اخیر را «جنبش زنان» نامید؛ هرچند که ارائه‌ی تعریفی واحد از این مفهوم کار ساده‌ای نیست.

دوره اخلاق کاربردی در هفت 7 جلسه توسط استاد ملکیان سخنرانی شده است. من سه بار به طور کامل گوش داده ام و در یادداشت های زیر تنظیم کرده ام. اگرچه سعی کرده ام برای انسجام بخشی بیشتر به مطالب قسمتهایی را پس و پیش کنم اما تمام تلاشم بر این بوده که به محتوای سخنرانی استاد پایبند باشم.

سکولاریسم شامل اقداماتی اجرایی برای بازگرداندن وحدت به جامعه‌ای بود که در اثر درگیری‌های مذهبی از هم گسیخته بود. این‌جا سؤالی مطرح می‌شود و آن اینکه آیا ما هم‌اکنون به سکولاریسم به عنوان راه‌حل‌های اجرایی نیازمندیم؟ چه بسا مهم‌ترین ایده‌ی سکولاریسم و چکیده‌ی این اقدامات، ایده‌ی بی‌طرفی حکومت در قبال مذاهب و ادیان و عدم دخالت در معتقدات مردم است. زمینه‌ی کاری حکومت گسترده است اما دین مجال خاصی دارد. در تعریف عملی سکولاریسم تا این‌جا توافق وجود دارد با اینکه ارتباط آن با دین مورد اختلاف است. 

حضور مستقیم پیامبر اکرم-صلّی الله‌ علیه‌ وسلّم- در میان صحابه-رضی‌الله‌ عنهم- و نظارت دقیق و کنترل حوادث از نزدیک به رهبری ایشان، سبب شد که تعریف دین و فلسفه‌ی آن و شأن نزول آیات به طور صحیح در اختیار مردم قرار گیرند و انشقاق و اختلافات در خصوص دین، از وسعت بسیار کمتری برخوردار باشند. اگر مشکل و معمایی برای عموم و یا اصحاب ایده پیش می‌آمد

برای رسیدن به فهمی عمیق از یک علم و تنوع بخشیدن به آن و کاربردی کردن در ابعاد دیگر می‌توان از روابط ظریفی که در بین علوم وجود دارد، استفاده کرد و از وجه تشابه آن علوم با دیگر علوم به تعبیری زیباتر رسید و در پیشبرد اهداف از آن بهره مند شد. این گفتار گامی است در جهت تطبیق یک قاعده‌ی فقهی با یک قاعده‌ی تربیتی و بسط دادن آن در تمامی ابعاد حیات شخصیت.

 بحث از حیات است که در واقع حد و حدودی برای آن قابل تصور نیست، شخصیت انسان هم همین‌گونه است