سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

قسمت اول از درس‌نامه‌ی دکتر ابوالقاسم فنایی تحت عنوان «معنویت قدسی» اینک در پیش‌روی شما گرامیان است. چکیده‌ای از محتویات این درس‌نامه پیش‌تر در روزنامه شرق (شماره، 1518، چهارشنبه 13 اردیبهشت 1391، ص 10 و شماره 1524، چهارشنبه 20 اردیبهشت 1391، ص 9) منتشر گردیده است. علاقه‌مندان به پیگیری این گفتارها می‌تواند روزهای چهارشنبه خواننده  ستون ویژه‌ی «معنویت قدسی» در روزنامه شرق باشند.

اکثر مردم می‌دانند که وجود پیغمبران بزرگ بوسیله معجزات و پدیده‌‌های ماوراء طبیعت تأیید شده‌اند یعنی با انجام کارهایی خارق العاده نشان داده‌اند که از طرف خداوند فرستاده شده‌اند و آورنده پیام الهی می‌باشند. بطور مثال از جمله معجزات حضرت موسی (ع) این بود که عصای خود را به مار تبدیل می‌کرد. حضرت عیسی (ع) بیماران جزامی را شفا می‌داد، کورها را بینا می‌کرد، از گل پرنده می‌ساخت و به اذن خداوندآن را زنده می‌نمود و اما ...

 1 . از دیرباز بشر درباره دیگر ساحت‌های هستی و تنظیم رابطه معنوی و سلوکی خود با امر متعالی و «اقلیم گمشده روح» اندیشیده است. کسانی منکر ساحت برین‌اند و بر این باورند که جهان پیرامون به خود وانهاده شده و کور و کر است و در آن خبری نیست و از آن، رایحه خوش معنوی‌ به مشام جان نمی‌رسد.

خبر کوتاه بود و عبرت‌آموز؛ جان هیک، فیلسوف دین نامبردار و بلند آوازه‌ی معاصر در 90 سالگی روی در نقاب خاک کشید و برای همیشه این جهان را ترک کرد. هنوز دانشجوی داروسازی بودم که از طریق نشریه کیان با نام این فیلسوف دین آشنا شدم و کتابهایی از او را که به فارسی برگردانده شده بود، در مطالعه گرفتم؛ آثاری چون «درآمدی بر فلسفه‌ی دین» و «بُعد پنجم». پس از آنکه در اوایل دهه‌ی هشتاد شمسی برای ادامه تحصیل در رشته‌ی فلسفه عازم انگلستان شدم،

درآمد: آنچه در پیِ می‌آید ادامه گفتاری از مصطفی ملکیان با عنوان «بحران معنویت» می‌باشد که در دهم شهریور ماه 1384 در سالن اجتماعات مجتمع فرهنگی امام صادق اصفهان و با حضور اعضای کانون توتم اندیشه ایراد گردیده است.

پروژه‌ی روشنفکری دینیِ دو دهه‌ی اخیر در ترسیم و نشان دادن نقشه‌ی راه موفق بوده و چارچوب و حدود و ثغور اصلاح گری دینی و نسبت آن با دیگر معارف بشری در زمانه‌ی کنونی را به نیکی ترسیم کرده و نشان داده است.

چنانکه پیشتر نوشته‌ام، بر این باورم که می‌توان از برساخته‌ی « روشنفکری دینی» به نحو موجهی سخن به میان آورد و از آن تعیین مراد کرد.[1] از مباحث لفظی و دلالت شناختی که بگذریم، می‌توان چندین گفتمان را در دل سنت روشنفکری دینی ِ دهه‌‌‌‌های هفتاد و هشتاد شمسی از یکدیگر بازشناخت و تفکیک کرد.

بحثی را كه مایلم در مورد آن نكاتی را خدمتتان عرض كنم در مورد بحران معنویت است. اما برای بحث در باب بحران معنویت به خصوص با تأكید بر مفهوم و واژه بحران، لازم است که 3 مرحله را پشت سر بگذاریم.

مرحله اول این است كه مشخص کنیم مرادمان از زندگی معنوی و به بیان دیگر معنویت چیست؟ به چه چیزی معنویت می‌گوییم؟ بخصوص اینکه معنویت به چند مقوله دیگر بسیار نزدیک است و برای شناخت معنویت بیشترین كاری كه باید كرد،...

امام بنا در جایگاه امام پدر و انسان الگو: وقتی مادر زنش به او هشدار داد و گفت: «یهود تو را خواهد كشت»، تبسم بر لبانش نقش بست و خندید، گویا سخنش را تأیید می‌كرد و گفت: دولت با تمام تشكیلاتش برای كشتنم برنامه‌ریزی و توطئه می‌كند در حالی كه من به تنهایی رفت و آمد می‌كنم و حتی كودكی ده ساله می‌تواند

یکی انتقاداتی که همواره توسط خاورشناسان و مخالفان اسلام علیه آن مطرح شده است، مسأله‌ی رابطه‌ی بین اسلام و برده‌داری است، آنان اسلام را مبتکر و مروج برده‌داری عنوان می‌کنند، و با این حربه به اسلام می‌تازند که چگونه ممکن است دینی که خود را پرچمدار آزادی انسانها از بردگی انسانها و رساندن به بندگی خدا می‌داند، خود بنیانگزار برده‌داری باشد، و آنرا ترویج نماید؟!

توبه از دیدگاه دین اسلام به عنوان یک نهاد بسیار مهم مطرح است و در قرآن بیش از صد مرتبه از توبه و مشتقات آن بحث به میان آن آمده است. هیچ اختلافی در این نیست که توبه صادقانه می‌تواند عذاب اخروی را از انسان ساقط کند،