و- عملکرد اخوان المسلمین و چهرههای بارز اسلام سیاسی در انقلاب ژانویه دوهزار و یازده مصر: جریان اسلام سیاسی ميانه رو و در رأس ان اخوان المسلمین طی دوره حکومت مبارک در مصر علی رغم درگیریهای سختی که با رژیم داشته و بارها اعضای بلند پایه آن به بهانههای مختلف دستگیر و روانه زندان شدند، اما سعی داشته تا با حفظ حضور حداقلی خود در پارلمان و یا حضور پررنگ در سندیکاها و تشکلهای غیر سیاسی صنفی و مدنی و بویژه اتحادیههای دانشجوئی نمایندگی مطالبات معارضه و اپوزیسیون در مصر دوران مبارک را بر عهده بگیرد.
سال ١٣٨٩ سال مصیبت باری برای فوتبال ایران بود. شاهد شکست در همه مسابقات بینالمللی بودیم. برای طرفداران سرخابی (استقلال- پرسپولیس) اما شرایط مصیبت بارتر بود. در نیمه اول سال قهرمانی در لیگ برتر را از دست دادند و از جام باشگاههای آسیا حذف شدند. در فصل جدید لیگ برتر هم تاکنون حال و روز خوشی نداشتهاند. استقلال که تیم را نیمبند وارد مسابقات کرد، نتایجشان چنگی به دل نمیزند و تنها دلخوشی شان برد پرحرف و حدیث در دربی بود.
بعد از انقلاب تونس و مصر ، حوادث یمن و لیبی پرده تازهای را از دیکتاتوری و حکومت فردی در خاورمیانه و جهان عرب به نمایش گذاشت. حکام یمن و لیبی بر خلاف همتای تونسی و مصری خود تسلیم اراده مردم خود نشدند و با مقاومت بر سر ماندن در قدرت کشور خود را در مرحله جنگ داخلی و خارجی قرار دادند. شاید در این میان حوادث لیبی به رهبری معمر قزافی نمایانگر عمق تفکرات حکومت فردی و خودکامه در جهان اسلام باشد.
مصر از 25 ژانویه 2011 تا مدت نزدیک به بیست روز شاهد خیزش مردمی در قاهره و برخی شهرهای این کشور بود تا اینکه با کنار رفتن حسنی مبارک رئیس جمهور این کشور پس از 28 سال زمامداری، شورای عالی نظامی برای اداره امور کشور تشکیل شده و شورای مزبور ضمن به تعلیق درآوردن قانون اساسی مصر هر دو مجلس شعب و شورا را جهت اجابت درخواستهای مردمی منحل کرد و متعهد شد تا پس از انجام بازنگری در برخی از مفاد قانون اساسی گامهائی در جهت برآورده نمودن خواستههای مردم را به انجام برساند و زمینه برگزاری انتخابات شفاف، سالم و دموکراتیک را فراهم نماید.
بسیارند افرادی که میمیرند و با مرگشان نامی از آنان باقی نمیماند و چه بسیارند افرادی که تا دم مرگ به خوبی شناخته نمیشوند و قدر و منزلتشان درک نمیشود. اما قلیلاند کسانی که میمیرند و پس از مرگ نامشان زنده میماند و با مرگ خود جان تازهای درکالبد مردهی امتی میدمند.
بیداری اسلامی معاصر، داعیان و مبلغان زیادی را به خود دیده است، کردستان هم علما و دانشمندان بزرگی را به جهان اسلام تقدیم کرده است. اما انگشتشمارند علما و داعیانی که خلاقیت و نوآوری داشته باشند. منظور نوعی از خلاقیت و نوآوریای است که به حرکت، جنبش و بیداری اسلامی نیرو و توان تأثیرگذاری دهد.
چه آیندهای در انتظار کشورهای اسلامی پس از سقوط دیکتاتورهای نظامی خواهد بود؟ این سؤال بیش از آن که دغدغه اعراب باشد، مشغله ذهنی ایرانیان است. تمرکز اعراب فعلاً بیشتر بر روی نبرد داخلی است، تا وضعیت آینده. ایرانیان اما متعجبانه نظارهگر محشریاند که به پا شده است و کنجکاوانه میپرسند گیریم که مردم نبرد را بردند، پس از آن چه خواهد شد؟ چه گروههایی زمام امور را به دست خواهند گرفت؟ آیا اعراب از آزادی و دموکراسی به دست آمده پاسداری خواهند کرد؟ اگر گروههای اسلامگرا پیروز انتخابات شوند، آیا به دموکراسی و قاعده رقابت وفادار خواهند ماند؟
آنچه میآید، حکایتهایی است طنزآلود که یا باورهای دینی را نشانه گرفته و مورد چالش و چند و چون قرار میدهد ویا رفتار پاره ای دینداران را به تیغ نقد گرفته است. مشی و منشِ قاضیان و محتسبان و واعظان و متشرّعان که پارهای از اوقات، مقرون سالوس و ریا و بدفهمی و کجاندیشی و قدرتطلبی بوده است. دینبهمزدانی که با توجیهات دینی در پی تأمین کامجویی خود بودهاند. و یا بیان مسائلی مرتبط با جامعه شناسی و یا روانشناسی دین از قبیل اینکه در فضایی فقرآلود که شکمی سیر یافت نمیشود، نام اعظم خدا، همان نان است و آدم گرسنه اصلاً ایمانی ندارد که بخواهد آن را به شیطان بفروشد.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل