اگر [ماجرای] بوسنی را نفهمی، غزه را نخواهی فهمید؛ نخست بوسنی را بفهمید تا غزه و آنچه در آن می‌گذرد را بفهمید و شگفت‌زده نشوید!
نسل‌کشی‌ای را که صربها علیه مسلمانان بوسنی به راه انداختند، در آن ۳۰۰هزار مسلمان به شهادت رسیدند و ۶۰ هزار زن و دختر مورد تجاوز قرار گرفتند و یک و نیم میلیون نفر آواره شدند.
آیا آن‌را به یاد داریم؟
یا فراموشش کرده‌ایم؟
یا اصلاً چیزی در موردش نمی‌دانید؟!
مجری «سی. ان ان» در مورد سالگرد کشتارهای بوسنی صحبت می‌کند و از کریستیان امانپور خبرنگار معروف می‌پرسد:
آیا تاریخ تکرار می‌شود؟
کریستیان ماریا هایده امانپور از شبکه "سی.ان.ان" در مورد سالگرد کشتارهای بوسنی اظهارنظر می‌کند:
این جنگ، یک جنگ قرون وسطایی، کشتار، محاصره و در گرسنگی و قحطی قرار دادن مسلمانان بود و اروپا حاضر به مداخله نشد و گفت:
این یک جنگ داخلی است!
این ادعا، یاوه‌ای بیش نبود.
هولوکاست حدود چهار سال به طول انجامید و در طی آن صرب ها بیش از ۸۰۰ مسجد را که قدمت برخی از آنها به قرن شانزدهم میلادی بازمی گشت، تخریب کردند و کتابخانه‌ی تاریخی سارایوو را به آتش کشیدند.
سازمان ملل مداخله کرد و دروازه‌هایی را در ورودی شهرهای اسلامی مانند: گراژده، سربرنیتسا و زپا قرار داد، اما زیر محاصره و آتش بودند، بنابراین حفاظت سودی نداشت.
صربها هزاران مسلمان را در اردوگاه‌های کار اجباری قرار دادند، آنها را شکنجه کردند و گرسنه نگهداشتند تا اینکه مبدل به اسکلت شدند.
وقتی از یکی فرمادهان صرب پرسیدند، چرا؟
گفت: این‌ها گوشت خوک نمی‌خورند!
در روزگار قتل عام بوسنی، "گاردین" یک نقشه تمام صفحه منتشر کرد که موقعیت کمپ‌های تجاوز جنسی بر زنان مسلمان را نشان می‌داد؛ هفده اردوگاه بزرگ، که برخی از آنها در داخل خود صربستان قرار داشت!
صربها به کودکان تجاوز کردند [حتی] به دختربچه‌ی چهار ساله!
گاردین گزارشی از آن حادثه‌ای المناک تحت عنوان:"دختربچه‌ی که گناهش مسلمان بودن بود" به دست نشر سپرد.
راتکو ملادیچ قصاب، رهبر مسلمانان "زپا" را به جلسه دعوت کرد، سیگاری به او داد، کمی با او خندید، سپس به او حمله کرده و او را ذبح کرد.
در حق «زپا» و باشنده‌گانش جنایات زیادی را مرتکب شدند.
اما معروف‌ترین جنایت، محاصره سربرنیتسا بود. سربازان بین‌المللی (صلیبی‌ها) تا دیروقت با صربها شب‌نشینی می‌کردند و می‌رقصیدند و عده‌ای از آنها در ازای دریافت لقمه‌ای غذا با زن مسلمان در مورد شرف و عزت‌اش چانه‌زنی می‌کردند!
صربها به مدت دو سال سربرنیتسا را در محاصره داشتند. حملات توپخانه‌ای و بمباران یک لحظه هم متوقف نبود.
صربها بخش بزرگی از کمک‌هایی را که به شهر می‌رسید به خود می‌گرفتند، سپس غرب تصمیم گرفت آن را به گرگ‌ها بسپارد؛ گردان هالندیی که از سربرنیتسا محافظت می‌کرد با صربها توطئه کرد و مسلمانان را تحت فشار قرار داد تا در ازای امنیت [جان شان] سلاح‌های خود را تحویل دهند!
مسلمانان پس از خستگی و عذاب، تسلیم شدند و پس از اینکه صربها اطمینان حاصل کردند، به سربرنیتسا حمله کردند، مردهای آن را از زنانش جدا کردند، دوازده‌هزار طبقه‌ی ذکور، اعم از مردان و کودکان را جمع کردند و همه را ذبح و مثله کردند.
از نمونه‌های مثله‌ای که انجام می‌دادند:
شخص صربی بالای مرد مسلمان می‌ایستاد و تصویری از صلیب ارتدوکس را در حالی‌که [مرد مسلمان] زنده بود بر روی او حک کرد (برگرفته از گزارش نیوزویک یا مجله تایم).
عده‌ای از مسلمانان از شدت دردی که می‌کشیدند، صرب را التماس می‌کردند که کار شان را هرچه زودتر تمام کند!
مادر دست صرب را می‌گرفت و از او التماس می‌کرد که تکه جگرش را ذبح نکند، [اما صرب] دستش را قطع می‌کرد، سپس گلوی فرزندش را جلوی چشمش می‌برید!
قتل عام در حال وقوع بود...
اما ما می‌دیدیم، می‌شنیدیم، می‌خوردیم، خوش می‌گذراندیم و بازی می‌کردیم!
پس از کشتار سربرنیتسا، قصاب، رادوان کاراجیچ فاتحانه وارد شهر شد و اعلام کرد:
سربرنیتسا همواره شهر صربی بود و اکنون به آغوش صربها بازگشت.
صربها به زن مسلمان تجاوز می‌کردند و او را مدت نُه ماه زندانی می‌کردند تا اینکه او زایمان کند.
چرا؟
یک صرب به یک روزنامه غربی گفت:
ما از زنان مسلمان می‌خواهیم که نوزادان صرب به دنیا بیاورند.
ما بوسنی، سارایوو، بانیالوکا و سربرنیتسا را به یاد می‌آوریم
می‌گوییم و تکرار می‌کنیم:
ما بالکان را فراموش نخواهیم کرد.
ما هرگز غرناطه را فراموش نخواهیم کرد.
ما هرگز فلسطین را فراموش نمی‌کنیم.
در سی‌امین سالگرد جنایت اروپا و صربها در بوسنی می‌گوییم: فراموش نمی‌کنیم، نمی‌بخشیم و هرگز شعارهای مدارا، همزیستی و حقوق بشر را باور نمی‌کنیم.
در بحبوحه قتل‌عام‌ها در بوسنی، یک روزنامه فرانسوی نوشت:
از جزئیات آنچه در بوسنی می‌گذرد برای ما واضح شده است که فقط مسلمانان از فرهنگ زیبا و متمدن برخوردارند.
در اینجا ما باید موضع‌گیری‌های پیر ارتدوکس، پطرس غالی را که در آن زمان دبیر کل سازمان ملل بود و آشکارا در کنار برادران صرب خود قرار داشت، با جوهر شرمندگی ثبت کنیم.
اما پس از سی سال، ما درس نیاموختیم.
ضمیمه لازم: صربها علما و ائمه مساجد و روشنفکران و تاجران را می‌کشتند و آنها را می‌بستند و ذبح می‌کردند و در رودخانه می‌انداختند.
هرگاه صربها وارد شهری می‌شدند، شروع به تخریب مسجد آن می‌کردند.
یکتن از مسلمانان می‌گوید:
وقتی صربها مسجد شهر را خراب می‌کردند، ما چاره‌ای جز آواره شدن از آن شهر را نداشتیم، زیرا مسجد از همه چیز ما نمایندگی می‌کرد!
به یاد می‌آورم که یک روزنامه انگلیسی، نسل کشی مسلمانان در بوسنی را با این عبارت توصیف کرد:
جنگی در قرن بیستم که به سبک قرون وسطایی انجام می‌شود!
(پیامی برای شیفتگان تمدن غرب و حقوق بشر دروغینی که از آن با آب و تاب حرف می‌زنند)
داستان‌های تاریخی برای خواباندن بچه‌ها تعریف نمی‌شود!
بل‌که به مردان گفته می‌شود تا بیدار شوند.
خداوند به کسی‌که این مطلب را می‌خواند و نشر می‌کند، جزای خیر دهد.
برای یاددهانی نیست، بل برای پند و عبرت است!
نظرات