کابینەی پزشکیان؛ پیروزی وتوکراسی بر دموکراسی بر خلاف بسیاری، من اصلا از ترکیب کابینەی پیشنهادی پزشکیان تعجب نکردم! این فهرست به صورت کلی بیانگر ارادەی غالب قدرت برای تشکیل دولت دوم رئیسی است. پیشتر در چند یادداشت نوشتم؛ منطقی نیست جریانی که هزینه های گزاف صرف خالص سازی مدیران و یکدست سازی قدرت کرده، در وسط کار، از راه رفته برگردد و طرحی نو درافکند. همچنین افزودم: تداوم دولت رئیسی و روند سیاسی پس از اسفند 1398 صرفا در ادامەی سیاست ها و روندهای کنونی نیست. بلکه دست نخوردن حتی الامکان شاکلەی مدیریتی فعلی و اجتناب از یک چرخش نخبگان اساسی هم مد نظر است. بر حسب عادت، دولت های جمهوری اسلامی دو دورەایند و مسالەی نه چندان خوشایند شخم  خوردن تمام قوەی مجریه در بازەهای زمانی هشت ساله اتفاق می افتد. از این رو تحول در آرایش مدیریتی کنونی که محصول یک مبارزەی قدرت تمام عیار با دولت قبلی است، پس از سه سال غیر منطقی و زیادی خوش بینانه است. معمای اصلی در این میان تایید صلاحیت پزشکیان بود که برخی حضور وی را به معنای خلق یک دوم خرداد دیگر می دانستند. زمینەی قومی ویژەی پزشکیان و ظرفیت نسبی رای آوری آن، اصلی ترین دلیل تایید صلاحیت وی بود. طراحان بازی می دانستند که ماحصل پیروزی او  دولتی همسو خواهد بود و آش شله قلمکاری از دولت های روحانی و رئیسی، در صورت بندی نهایی بر روی ریل خالص سازی قرار خواهد گرفت. غفلت از زمینەی خارجی، دومین سادە اندیشی کسانی بود که خواب دوم خردادی دیگر را می دیدند! دمکراسی در سراسر جهان در حال پسرفت است و انتخابات به اندازەی گذشته، بیانگر یک روند کاملا دمکراتیک نیست. در سال جاری که انتخابات ایران برگزار شد و سال   گذشته، کشورهای متعدد دیگر هم شاهد انتخابات بودند. می توان گفت تقریبا در همەی آنها اقتدارگرایی بر دمکراسی پیروز شد. پیروزی نارندرا مودی در هند، اردوغان در ترکیه و نتنانیاهو در اسرائیل که در هر سه کشور میزان توسعەی سیاسی بە مراتب از ایران بالاتر است، نشان داد که چگونه بلوک حاکم می تواند از مزایای در دست داشتن قدرت برای بیمه کردن حضور شبه دائمی خود استفاده نماید. انتخابات مساله دار ونزوئلا هم که مثال نزدیک و روشن تری است. مسالەی اصلی برآمدن وتوکراسی و عقب نشینی دمکراسی است. وتوکراسی به تعبیر فوکویاما وتو و سرپیچی از نظر اکثریت توسط اقلیتی قدرتمند است. این مرضی است که کمابیش دمکراسی های معیوب امروز هر یک به درجاتی به آن دچار شده اند. از قضا کابینەی پرشکیان هم بیانگر این دگردیسی است؛ دمکراسی حداقلی دهەی هفتاد و هشناد به وتوکراسی حداکثری ایران  دهەی 1400 تبدیل شده است. #صلاح_الدین_خدیو @sharname1

خداوند شما را از بلایا محفوظ بدارد، تا ما بتوانیم سخن حق را از زبان شما ببینیم وبشنویم هرچند چشم بینا وگوش شنوا خیلی کم است

۱. تمام پاراگراف اول یک جمله است. می‌شد آن را به چند جمله کوتاه‌تر و قابل فهم‌تر تبدیل کرد. ۲. بعلاوه، خوب است در نوشتن به جای بازی با کلمات، واضح و روشن بنویسید. ۳. معنای اینکه «فهم من بر باد رفت» یعنی چه؟