سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

وحدت و همبستگی یکی از مواردی است که تداوم و پایداری نظام‌ها و ملت‌ها به آن بستگی دارد و به همین دلیل تمامی ملت‌ها برای وحدت و همبستگی اهمیت خاصی قائل شده‌اند.

 بدانید که روزگار نسیم‌های فرح‌بخشی دارد پس خود را در معرض آن قرار دهید.

١-  در این ایام یک ختم کامل قرآن پیش رو داری اما کمتر کسی آن را انجام می‌دهد؛ پیامبرت هر هفته یک بار قرآن را ختم می‌کرد پس به او اقتدا کن.

٢-  برای قرائت قرآن از گوشی موبایلت استفاده کن؛ اگر به گوشی‌های هوشمند عادت کرده‌ای و نمی‌توانی آن را ترک کنی پس در راستای ازدیاد ایمانت و برای قرائت قرآن و اذکار بامدادی و شامگاهی از آن بهره‌برداری کن.

٣-  سنت تکبیر مطلق در مسیر راه و در ماشین و در اوقات انتظار را فراموش مکن که غنیمتی گران و گنجی پنهان است. 

حجّ آهنگ تغییر است. تغییر در دیدن و شنیدن و فهم، تغییر در گفتن و عمل، تغییر در بودن با خود با خدایت با خلق خدا.

حجّ رسیدن به مقصد و سرمنزل شناخت‌هاست. شناخت خود، خدا و هر آنچه غیر این دو است.

حاجی به محض ورود به مسجد الحرام و رویت صحنه‌ی طواف که مشتمل بر کعبه بیت‌الله و حجّاج در حال طواف با وحدت عمل در عین تفاوت نژاد و فرهنگ و زبان، منقلب‌ترین حال عمرش را درک می‌کند تاکنون چنین وحدت و یکرنگی را در جمع اختلافها و تفاوتها تجربه نکرده و لذّت دیدنش برای اوّلین بار او را به سکوتی عمیق و تفکّری دلنشین فرو می‌برد

لبيك اللهم لبيك… چه زيباست عظمت ربوبيت! و چه عظيم است فضل الوهيت!. و چه زيباست كه خداوند بر بندگانش منت نهاده و آنها را به بيت عتيق فرا مي‌خواند تا گناهانشان را بيامرزد، قلوبشان را مطهر سازد، پاداششان را مضاعف كند، روحيه‌ي ايشان را تجديد كند.

 مقدّمه

الحمد لله رب العالمين وصلى الله على نبينا وقدوتنا وحبيبنا محمد بن عبدالله وعلى آله وصحبه ومن سار على نهجه إلى يوم الدين

أما بعد:

سپاس پروردگار و درود بى پایان بر روان پاک خاتم الأنبیاء محمد و آل و یارانش را از بارى تعالى خواستاریم.

برادران و حجاج محترم از اینکه زیارت خانه خدا و حج بیت الله الحرام یکى از ارکان و بنیان اساس اسلام بشمار می‌‏‏رود؛ پس باید مطابق سنّت و گفتار رسول اکرم(ص) باشد چنانکه فرمودند: «لتأخذوا مناسككم فإنّي لا أدري لعلي لا أحج بعد حجي هذه».

تلاش و جستجوی انسان

مولانا جلال الدین رومی در قطعه شعری می‌گوید: «دیشب پیر مردی دیدم که چراغی در دست داشت و گرد شهر می‌گشت، گویا چیزی را گم کرده بود، از او پرسیدم: آقا دنبال چه می‌گردی؟ در پاسخ گفت: از معاشرت با حیوانات درنده خسته شده‌ام، اینک در جهان دنبال انسان می‌گردم، از همراهان سست‌عنصر به ستوه آمده‌ام، به دنبال شیر مردی می‌گردم که چشم خود را با دیدن او خنک کنم، گفتم: خود را بیشتر زحمت نده، برگرد

مقدمه

موضوع این بحث، نقد رؤیاهای رسولانۀ دکتر سروش است که سر و صدای زیادی پر کرده است. ولی آیا این نظریه سابقۀ تاریخی داشته است و یا یک نظریۀ جدید است؟!

خالی از لطف نیست که بدانیم که این نظر مشرکان مکّه بود:

﴿بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۢ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِ‍َٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ٥﴾ [الأنبياء: 5].

«بلکه (آنها) گفتند: (آنچه او آورده) خوابهای آشفته است، بلکه آن را به دروغ (به خدا) افترا بسته است، (نه) بلکه اوشاعر است، پس (اگر راست می‌گوید) برای ما معجزه‌ای بیاورد، چنانکه پیامبران پیشین (با معجزات) فرستاده شدند».

ب- شورا در سنت نبوی (ص) 

شورا یكی از سنت‌های فعلی و قولی رسول اكرم (ص) بوده است. آن حضرت (ص) در موارد مختلف سیاسی، اجتماعی و حتی در امور زندگی و زندگانی شخصی به مشورت پرداخته‌اند. چنانکه صحابی جلیل القدر (حضرت ابوهریرهس) می‌گوید: «حضرت رسول اكرم (ص) بیش از هر كس دیگری با اصحاب خود به مشورت می‌پرداختند».

همچنان گفته است: «هیچ كسی را ندیدم كه بیشتر از پیامبر اكرم (ص) با اصحاب خود مشورت كند»[١٢].

بعضی از علما گفته‌اند: هیچكس بیشتر از پیامبر (ص) با یاران خود مشوره نکرده است[١٣].

معنی و مفهوم شورا

شورا (به ضم اول و فتح را) کلمه عربی بوده و به معنای مشورت کردن است. شورا که از واژه (شور[١]) گرفته شده است به معانی متعدد و مفاهیم مختلف بکار رفته است.

از نظر اصطلاحی، شورا به معنای اظهار نظر خواستن از دیگران و دخالت دادن آن‌ها نسبت به یک امر و پرهیز از تک روی و استبداد رأی می‌باشد[٢].

در اصطلاح علوم سیاسی، حقوقی و اجتماعی (شورا) عبارت است از: نظرخواهی از یک یا چند نفر، به منظور دسترسی به رأی صایب و درست[٣]. 

دوست عزیزم! زندگی هر انسان هر چه قدر هم با سختی همراه باشد، مانند خوابیست که زود می‌گذرد. متوسط عمر یک انسان هفتاد و اندی سال ‌است. ما می‌گوییم هفتاد و اندی سال! و فکر می‌کنیم خیلی زیاد است. غافل از اینکه شاید هم‌اکنون بیش از یک سوم یا نصف یا تمام آن را زندگی کرده‌ایم. زندگی خیلی زود به انتها می‌رسد. زندگی دنیا با تمام خوبی‌ها و بدی‌هایش، زود می‌گذرد و ما می‌مانیم و کارهای ناتمامی که حسرتش را می‌خوریم اگر زود دست به کار نشویم.