شکّی در این نیست که بی‌باوری و «الحاد» در جامعه مسلمانان و همه جهان به شیوه‌ای عمومی گسترش یافته است؛ بەگونەای که تأثیرات آن از منطقه‌ای به منطقه‌ای دیگر متفاوت بوده است. به همین دلیل این موضوع مهم نیاز به بحث و پژوهش به دور از زیاده‌گویی و اغراق دارد.
امروزه الحاد شامل تفکرات بی‌دینی، بی‌علاقگی به دین، عدم پذیرش دین، مخالفت با دین و خدا ناباوری و سرانجام در معنایی عام و محدودتر، عدم باور به هر گونه خداست.
معنی الحاد در دستور زبان: فعل «الحاد» به معنای دوری جستن، بی‌دینی، رفض و انکار وجود خدا می‌باشد. یا به معنی انحراف از حق و برگشتن از دین و عدم انجام فرامین و دستور می‌باشد.
خواندن قرآن یکی از عبادات پر خیر و برکت می‌باشد. قاری در حال خواندن بزرگترین کتاب دنیاست که توسط خالق دنیا تألیف شده است. پس شایسته است در خواندن و حمل آن، منتهای ادب و احترام را رعایت کند تا با خواندن آن، رحمت الهی شامل حال وی شود. لذا قاری قرآن لازم است آداب زیر را حتّی‌الأمکان رعایت نماید. بعضی از این آداب، در قرآن به آنها اشاره شده است و بعضی نیز جزو سنت پیامبر –صلّی‌الله علیه و سلّم– می‌باشند و بقیه نیز به تشخیص علمای اسلامی قدیم و معاصر وضع شده‌اند.
روزه در سال دوم هجرت، فرض شد و رسول الله( صل الله علیه و سلم) بعد از اینکه نه سال در ماه مبارک رمضان روزه گرفت از جهان دیده فرو بست.
ستایش از آن خداوند است او را می‌ستاییم و از وی یاری می‌طلبیم و از آفات نفسانی و انحرافات عملی خویش بدو پناه می‌بریم و بر پیامبر خدا و یاران و نزدیکانش درود می‌فرستیم.
با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، یکی از متخصصان قلب سفارشاتی برای بیماران قلبی دارد که به برخی از آنها اشاره می‌شود.
دکتر عمّار سلام، اولین مشاور بیماریهای قلبی در مؤسسه‌ی پزشکی حمد الطیبه قطر و رئیس بخش قلب در بیمارستان خور، به برخی از فواید روزه برای بیماران قلبی اشاره می‌کند از جمله: روزه نسبت ابتلا به بیماریهای مختلف قلبی مانند حمله‌ی قلبی و نارسایی قلبی و لرزش دهلیزی در ماه رمضان را کاهش می‌دهد و افزون بر آن نارسایی قلبی و لرزش دهلیزی ناشی از کمبود شریان کرونر را نیز پایین می‌آورد.
بسامد دو مفهوم عزلت و خلوت در میراث عرفانی_اسلامی بسیار بالاست تا آنجا که هر یک از عارفانی که درس سلوک معنوی را آموزش داده‌اند از این دو واژه و آنچه بر این‌ها مترتب می‌شود غافل نبوده‌اند.
سلوک، همانطور که از ریشه لغوی آن پیداست به معنای در پیش گرفتن راهی است که به مبدأ و غایتی مشخص و معین منجر بشود.
عارفان اسلامی از این مفهوم، رفتن سوی خداوند را مراد کرده‌اند و برای آن مدارج و منازل مشخصی را در نظر گرفته‌اند.
از میان نویسندگان سیر سلوک خیل کثیری ابتدای رفتن در این وادی را عزلت‌گزینی و جدایی دانسته‌اند به همین دلیل بازشناسی و بازآموزی این مفهوم مهم عرفانی ضروری و لازم می‌آید
آنچه در پی می‌آید نوعی انتقاد به برداشت دکتر عبدالکریم سروش از مقوله دگرپذیری است؛ همچنین می‌کوشم مقداری از دیدگاه کاک احمد مفتی‌زاده را بەنسبت مقوله دیگرپذیری تبیین کنم. پیش از ایراد انتقادات لازم است تعریفی از پلورالیزم داشته باشم که دقیقاً مرادم از پلورالیزم چه نوعی از پلورالیزم است...
امت‌ها در نکو‌داشت تو جشن می‌گیرند و در تعظیمت مجسمه‌ها می‌سازند؛ خطبا در توصیف تو سخن‌سرایی می‌کنند؛ شعرا در زیبایی‌های تو می‌سرایند؛ نویسندگان در شگفتی‌هایت قلم‌فرسایی می‌کنند؛ قهرمانان در راه تو سر می‌بازند.
در راهت خون‌ها ریخته می‌شود و برای آزاد کردنت قلعه‌ها درهم کوبیده می‌شوند.
اما تو کجایی؟
چه بسا امت‌هایی که برایت پایکوبی می‌کنند در حالی که بر گردن مردمان یوغ بردگی آویخته‌اند!
چه بسا اقوامی که مجسمه‌های یادبودت را برپا داشته‌اند در حالی که تو را در قلب‌ها و عقل‌ها و جان‌های مردم خفه کرده‌اند!
چه بسیارند خطیبانی که از تو درازگویی می‌کنند در حالی که از بیم تو زبان‌ها را در کام‌ها دوخته‌اند!
در سال‌های نه‌چندان دور، وفور و فراوانی امروز نبود. مردم انتخاب‌های محدودی داشتند؛ در نتیجه از داشته‌هایشان کمال لذت و استفاده را می‌بردند. اما، امروز گزینه‌ها به حدی زیاد شده که نه‌تنها «انتخاب» دشوار گشته، بلکه با هر انتخابی آدمی احساس کمبود می‌کند و ذهن او سراغ سایر گزینه‌ها و نداشته‌ها می‌رود و به نوعی احساس زیاده‌خواهی و ارزان‌خواهی در ما تقویت می‌شود. به نمونه‌های زیر دقت کنید:
١. امروزه همه ما انبوهی از اطلاعات و آموخته‌ها داریم، اما نه‌تنها در به‌کارگیری و عملی ساختن آنها سرگردانیم بلکه به‌طور عجیبی تشنه‌ی جمع‌آوری مقدار بیشتری از دانسته‌ها هستیم.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل