مصارف زکات را خداوند چنین بیان میفرماید:
إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاکِینِ وَالْعَامِلِینَ عَلَیهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِی الرِّقَابِ وَالْغَارِمِینَ وَفِی سَبِیلِ اللَّهِ وَاِبْنِ السَّبِیلِ فَرِیضَةً مِنْ اللَّهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ[1] یعنی: زکات مخصوص مستمندان، بیچارگان، گردآورندگان آن، کسانی که جلب محبتشان ]برای پذیرش اسلام...[ میشود. ]آزادی[ بندگان، ]پرداخت بدهی[ بدهکاران، ]صرف[ در راه ]تقویت آیین[ خدا، و واماندگان در راه میباشد. این یک فریضهی مهم الهی است و خدا دانا و حکیم است.
برادران و خواهران گرامی، ای کسانی که احساس مسؤولیت میکنید! اگر میخواهید جزو مسلمین، مؤمنین، صادقین، متّقین، پاکان، تاجران موفّق، مجاهدان، رستگاران، شاکران و محسنین باشید! اگر دنبال جامعهای سالم و بدون فقر و کفر و تبعیض هستید! اگر امنیت و آرامش را میخواهید! بر شماست که خود را با صفت انفاق و سخاوتمندی، متّصف نمایید و بدانید که یکی از صفات پروردگارت «رزّاق» است و طبق آن، هم او تو را روزی میدهد و بخشش مال هیچ جای نگرانی ندارد و هم میخواهی در زمین «خلیفهی» او شوی باید خود را با این صفت بیارایی و به امر خدا و در راه او ببخشایی. در راه بخشش مال، مژدههای خداوند را نباید فراموش کرد و آنها را دست کم نگرفت.
قرآن کریم هدف از روزه گرفتن را زمینهسازی برای متقی گشتن انسان معرفی میکند و میفرماید:
یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیکُمْ الصِّیامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ[1] یعنی: ای کسانی که ایمان آوردهاید روزه همانطوری که بر پیشینیان شما فرض بوده، بر شما هم فرض شده است تا شاید پرهیزگار شوید.
امام غزالی -رحمهالله- روزه را به سه درجهی «روزهی عوام، روزهی خواص، روزهی خواصِ خواص»[1]تقسیم کرده است:
«روزهی عوام» عبارتست از خودداری کردن از خوردن و آشامیدن و روابط جنسی.
«روزهی خواصِ خواص» آن است که دل از اندیشهی هر چه غیر از خداست نگه داشته شود و اگر به غیر خدا و آخرت بیاندیشد، روزهاش باطل میگردد. این نوع روزه، روزهی پیامبران و صدیقان و مقرّبان است.
معنی لغوی روزه:
روزه که در عربی از آن به «صَوْم» تعبیر میشود، در لغت به معنی «امساک» و «خودداری» از انجام هر کاری است.
معنی اصطلاحی روزه:
معنی «شرعی» روزه هم با معنی «لغوی» آن ارتباط دارد؛ چرا که معنی شرعی آن عبارت است از: خودداری از خوردن، آشامیدن و آمیزش جنسی به خاطر رضای خدا از طلوع فجر تا غروب آفتاب.روزه قبل از اسلام:
روزه عبادتی است که در تمام ادیان آسمانی و حتی برخی آیینهای ساختهی بشر هم وجود داشته است؛ مثلاً روزه در میان برهمائیان، یونان باستان، بعضی از مجوسیان، مصریان قدیم، یهودیان و مسیحیان عبادت معروفی بوده است.[1]
استاد ابوالحسن ندوی در این مورد میگوید:
شاید این سؤال به ذهن خطور کند که چرا خداوند رمضان را ماه روزه قرار داده است؟ و چه مناسبتی بین ماه رمضان و روزه است؟ در پاسخ باید گفت که این امر شاید بدین خاطر باشد که ماه رمضان ماه نزول قرآن است.[1] نیز ماه ذکر، عبادت، تسبیح، تهلیل، تلاوت، تراویح و انفاق و نیکیها است. روزه فریضهای است که علاوه بر فواید جسمی و روحی و نتایج مادی و معنوی؛ فرد و جامعهی انسانی را به صفات خداوند(ج) و عالم ملکوت نزدیک میسازد.
عزیز صادقی
به نام پروردگاری که ذکر و یادش آرامش و آسایش و آسودگی است و دوری و فراموش کردنش پریشانی و نگرانی و سرگردانی است. پروردگاری که دریای لطف و کرم و احسانش بیساحل و بیپایان و بیشمار است. پروردگاری که موسی را در خانه اولین و خطرناکترین دشمنش فرعون پرورش داد و یوسف را از ته چاه به اوج قدرت و محمّد پسری یتیم و بیکس را سرور عالمیان نمود!
یکی از مستحبات برای روزهدار در ماه رمضان این است که با چند دانه خرما افطار کند. پیامبر(ص) در این زمینه میفرماید: «اذا أفطر أحدکم فلیفطر علی تمرة فان لم یجد، فلیفطر علی مآء فإنه طهور» رواه ابوداود و الترمذی به نقل از ریاض الصالحین
هر گاه یکی از شما خواست افطار کند، باید با خرما افطار کند، اگر خرما نیافت با آب افطار کند چراکه آب پاک است و موجب پاکیزگی (امعاء) میشود. یا اینکه حضرت انس از پیامبر (ص) روایت میکند که:
تهیه و تنظیم: حیدر رحمانپور
امروزه با فرارسیدن ماه مبارک رمضان مصرف شیرینیجات مصنوعی بهشدت در میان مسلمانان افزایش پیدا میکند و متأسفانه افراد بدون اینکه متوجه عوارض و مضرات آن باشند به آن روی میآورند، خصوصاً در هنگام افطار به صورتهای شربت، زولبیا، بامیه و انواع شیرینیجاتی که قند و شکر در آن مصرف شده، استفاده میکنند.
لذا بسیار ضروری است که با دلیل و استناد به کتابها و تحقیقات انجام شده به مضرات متعدد اینگونه شیرینیجات خصوصا در هنگام افطار، اشاره شود. باشد که کسانی که در فکر سلامتی و تندرستی خویش هستند کمتر استفاده کنند یا جایگزینهای آن را مصرف نمایند.
إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإحْسَانِ وَإِیتَآءِ ذِی الْقُرْبَى وَیَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَالْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ. نحل/90
سخن گفتن از قرآن و معارف قرآنی از ابعاد مختلف میتواند به شناخت و حیانی ما کمک کند اما برای اینکه بهتر با این کتاب و پیام آن آشنا شویم، ضرورت دارد که به تفکیک و با توجه به ویژگیهای وحی قرآنی و طبیعت اوامر و نواهی موجود در آن، بررسی خود را بیاغازیم.یکی از زوایایی که میتواند تا حدود زیادی با محوری از محورهای فهم قرآنی ما را آشنا کند، کتاب عدل و احسان بودن قرآن است. اهل عدل و احسان شدن و دیگران را به این مسیر فراخواندن رسالت انبیاست.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل