سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

مواجهه‌ی مطلوبِ ‌با ابعاد و سویه‌های راحت‌افزا و بسط‌آور و جهاتِ مطبوع و خوش زندگی، مواجهه‌ی شاکرانه و از سرِ‌قدردانی است. وصفِ قدردانی و ادای شکر، در خُلقیّات فردِ‌ مؤمن، نقش پررنگی دارد. 

نخستین گام در اتصاف به وصف شاکری و قدردانی، توجهِ عمیق به گستره‌ی ناپیدا کرانِ نعمت‌ها و موهبت‌های خداوندی است. قرآن توجه آدمی ‌را به این حقیقت جلب می‌کند که شمارش نعمت‌های خداوند از محدوده‌یِ توانِ آدمی‌ خارج است:

(وَآتَاكُم مِّن كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِن تَعُدُّواْ نِعْمَتَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ الإِنسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ)[ابراهیم:34]

محمد بن محمد بن محمد معروف به ابنُ الحاج العَبدَری(متوفی737هـ) فقیه بزرگ مالکی اهل مراکش، به مصر سفر کرد و اوضاع مصر را به عنوان یک فقیه و یک گردشگر بررسی نمود. تحیر جهان‌گردانه و انتقاد فقیهانه در ابن الحاج توأم شد و این چنین بود که او کتاب مشهور «المدخل» را در چهار جزء تألیف نمود؛ کتابی که همچنان هم، جزء تراث مهم فقهی به شمار می‌رود.

ابن الحاج در «المدخل» منهج جدیدی را در باب تألیف فقهیات، در پیش گرفت. او به تکرار احکام فقهی نظری بسنده نکرد بلکه به ثبت بی‌اخلاقی‌های زمانه‌اش اهتمام نشان داد، سپس بر این موارد تعلیق زد و حکم فقهی هر مورد را بیان نمود.

صبر، نحوه‌ای از مواجهه‌‌ در مواقع و مواضعِ تنگنا و فشار است که نه قواعد اخلاق نقض شود و نه فرد، گرفتار تلاطم‌های روانیِ مهارناپذیر گردد. یعنی در تنگناهای جان‌سوز، حدّ و مرزهای اخلاق را رعایت کردن و زیر فشارهای طاقت‌فرسا، از مسیرِ درست و حق، منحرف نگشتن. با این تعریف، صبر، یک انفعال نیست.

جامعیت و فراگیری دین در گرو این است که فرد دین‌دار، از نگرشی ویژه نسبت به زندگی و هستی برخوردار باشد. مهم‌ترین اثر دین، بخشیدن چشم اندازی نو به زندگی است. اگر بخواهیم نگرش قرآنی به زندگی و طرز زیستنِ موردِ پسندِ قرآن را دنبال کنیم، می‌توانیم در یک پرسش مشخص دنبال جواب باشیم. سؤال عمده و جدی این است که آیا زندگی و هستی آسایشگاه است یا آزمایشگاه؟

1-معنی‌شناسی همزمان و زمانگذر

حقیقت آن است که اغلب مسائلی که در فصل حاضر مورد بحث واقع شده، در داخل چشم‌انداز این کتاب قرار نمی‌گیرد که، همان‌گونه که مکرّر در فصل پیش بدان اشاره شد، هدف آن تحقیق در جهان‌بینی قرآن از طریق واژگان آن است. و همین هدف طبیعتاً تعیین‌کننده‌ی دامنه‌ی پژوهش‌ها و ملاحظاتی است که پرداختن به آن مجاز شمرده می‌شود.

دین‌شناسی و دین‌ورزی عارفان مختصات و رنگ و بوی ویژه‌ی خود را داشته و تفاوت‌های چشمگیری با دیانت پیشگی اهل فقه یا اهل کلام دارد. نگرش عارفان در باب قرآن درخشش و تابانی چشم نوازی دارد که به چند مورد از آن اشاره می‌کنیم.

فهم قرآن، به منظور پذیرش و اجرای آن در میدان زندگی فردی و اجتماعی، از اهداف مهم قرآن است. البته هر فهمی لزوماً پذیرش به دنبال ندارد بلکه گاهی پیامدش گریز از آن (کتمان ما انزل الله: ۱۵۹ و ۱۷۴ بقره) و گاهی ستیز (دشمنی: ۱۸ و ۱۹ و ۲۰ و ۲۱ و ۲۲ و ۲۳ و ۲۴ و ۲۵ مدثر) با آن است. آنچه که معقول به نظر می‌رسد تا فهمی از آن صورت نگیرد خواه از جهت دوست باشد یا دشمن، نمی‌تواند موضع گیری هدفمندی به دنبال داشته باشد. 

نظریه‌ی تحوّل عام جهانی و تأثیر آن روی مسأله‌ی منشأ جهان 

تقریباً تمام نظریه‌هایی که در دهه‌های اخیر درباره‌ی نحوه‌ی آغاز حیات روی کُره‌ی زمین ارائه شده و می‌شوند، در تفسیر و تبیین ظهور حیات به نظریه‌ی تحوّل عام جهانی استناد و اشاره می‌کنند، یا به تعبیر بهتر، ظهور حیات را به عنوان مقطعی از روند تحوّل عام‌‌جهانی تلقّی و معرفی‌ می‌نمایند. عموم معتقدین به نظریه‌ی تحوّل عام‌جهانی چهار مرحله‌ی ‌اصلی را در تکوین یا تکامل جهان مشخص و تعریف می‌نمایند. 

از آنجایی که آدمی دارای ابعاد جسمی و روحی است. هر دو بعد آن می‌تواند به وسیله‌ی عوامل تهدیدکننده مورد حمله واقع شده ‌و غلبه‌ی این عوامل بر جسم ‌و روح ‌انسان ضمن زمین‌گیر نمودن او می‌توانند جلوی صعودش را گرفته و پس از سلب آزادی او را در اسارت خود قرار دهند. به دلیل اهمیت شناسایی این عوامل سلب کننده‌ی آزادی در راستای رهایی و نجات از قید و بند‌ها به مهم‌ترین این عوامل اشاره می‌شود.

مراسم میلاد نبی اکرم (ص) روز جمعه ۶ بهمن ماه پس از نماز جمعه در مسجد جامع روستای خانقاه پاوه برگزار شد.