سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

چکیده: 

تحقیقی که پیش روی شماست پژوهشی است درباره تحلیل روانی وضعیت عدم بیان نام شوهر در گفتار زنان شهرستان جوانرود[1]. تا آنجایی که امکان جستجو برای محقق بود، این پژوهش در جایی انجام نشده و تحقیقی با این نام به ثبت نرسیده است. 

«هر رنج که شما می‌برید بر او[پیامبر] گران می‌آید» (عَزیزٌ عَلَیهِ مَا عَنِتّم: سوره توبه: آیه 128) 

«گاهی كه به نماز می‌ایستم، دوست دارم آنرا طولانی بخوانم. در آن اثنا، صدای گریه‌ی كودكی به گوشم می‌رسد. آنگاه، نماز را مختصر می‌خوانم تا باعث آزار مادرش، نشوم». (حدیث نبوی، بخارى:707)

نیمه‌ی اوّل سال 90 شهرستان مهاباد، شاهد از دست دادن دو نفر از نخبگان اهل قلمش بود. اما نه شهر بر آنان گریست و نه بر سوگشان نشست و حتی کمبودشان را احساس نکرد. مرحومان «انور ایران‌زاده» و «حبیب‌الله تابانی» از فرزندان شهر مهاباد بودند، که علیرغم اینکه به علت مسایل شغلی، مجبور به ترک شهر و ماندن در کلان‌شهرهای تهران و تبریز شده بودند، خویشتنِ خویش را فراموش نکرده بودند.

«یاددهی»، مانع «یادگیری» است! 

یکی چهل‌سال علم آموخت و چراغی نیفروخت. دیگری حرفی نخوانده دل خلقی بسوخت. یکی سیراب امّا در سراب، یکی محتاج به نیم‌قطره آب امّا غرق آب. «پیر هرات» 

«یاددهی»، مانع «یادگیری» است! 

هر گاه چیزی را به کودک یاد دهیم، مانع از آن شده‌ایم که خودِ او آن را شخصاً کشف و یا اختراع کند.[37] 

چند صباحی است که بسیاری از سکولارهای منتقد جمهوری اسلامی در نوشته‌ها و اظهارات خود عمداً یا سهواً، دچار اشتاه شده (بنا به دلایلی که خواهد آمد) و آن را خلافت توصیف می‌کنند[1] نکات زیر در نقد این قشر از نویسندگان و دعوت آنان به رعایت انصاف نسبت به گذشتگان ارائه می‌گردد:
1- چنانچه این توصیف را فاقد بار ارزشی می‌دانند و جمهوری اسلامی را حقیقتاً نظامی خلافتی می‌پندارند (که گمان نمی‌کنم چنین پندارند) بایدشان گفت که قیاسی مع‌الفارق است، زیرا که سیستم سیاسی اهل تشيع مبتنی بر تئوری امامت است، در حالی که خلافت، مدل سیاسی خاص اهل سنت است.

شنیده‌اید که بازیکنان تیم ملی والیبال ایران پس از پایان بازی با افغانستان در تهران به قصد سلام، شاید ثانیه‌ای دست کمک‌داور قزقیزستانی را لمس نمودند؟ چرا شنیده باشید. مگر چه شده. بازی تمام شد و رفتند خانه‌‌هایشان. نه کسی دید و نه شنید و نه مقامات عالیرتبه‌ی نظام و مراجع مذهبی اعتراضی کردند. اگر نزد مسئولان ورزش ترس به مثابه‌ی برادر مرگ نبود و ستارگان نجیب والیبال ما را (که از محدود رشته‌‌های افتخارآفرین در سالیان اخیر است) تحقیر و توبیخ و علیرضا نادی کاپیتان و ستاره‌ی چندین ساله‌ی تیم ملی را وادار به عذرخواهی نمی‌کردند، آب از آب تکان ‌می‌خورد.

با نگاهی به گذشته می‌توان دریافت كه دانشمندانی چون افلاطون، فیثاغورث، آلبرت اینیشتن، ماری كوری، گالیله و بسیاری از دانشمندان كنونی همگی در كنار علم و دانش خود از هنر موسیقی نیز غافل و بی‌بهره نبوده‌اند. به‌عنوان مثال به شرح حال مختصری از زندگی این دانشمندان توجه كنید:

بهار عرب، نام جنبش دمکراسی‌خواهی مردم کشورهای اسلامی است که بعد از تجربه مردم تونس و مصر، یکی بعد از دیگری دولتهای نظامی‌شده و شخصی کشورهای منطقه‌ی خاورمیانه را در معرض تغییر و تحولات گسترده‌ای قرار داده است. یکی از حلقه‌های این روند، فروپاشی دولت معمر قذافی در لیبی بود. هرچند هواداران وی هنوز هم به اتکای منابع مالی قذافی به نبرد با مردم لیبی و شورای انتقالی این کشور ادامه داده و در مناطق زیر نفوذ معمر قذافی مقاومت می‌کنند.

قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند 

بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم 

«حافظ» 

ضرب‌المثل قدیمی را شنیده‌ایم که گفته‌اند: «وقت طلاست» در صورتی که در علم مدیریت عصر حاضر می‌توان گفت که «وقت» هزاران مرتبه از طلا گران‌قیمت‌تر است چرا که طلای از دست رفته را می‌توان با سعی و تلاش و بهره‌گیری از روش‌های درست و حساب شده به دست ‌آود ولی وقت و زمان از دست رفته را هرگز!

«تشویق بیرونی»، مانع «خودانگیختگی درونی» است! 

«تعلیم و تربیت اخلاقی باید از بنیاد بدون تشویق و تنبیه باشد.» (امانوئل کانت) 

«تشویق بیرونی»، مانع «خودانگیختگی درونی» است! 

بدون تردید، تشویق و ترغیب از مهم‌ترین ارکان روان‌شناسی تربیتی و عامل مؤثر در تحریک انگیزش‌های پیشرفت و عمل‌کرد[1] فرد در فرایند یادگیری و تقویت رفتارهای مطلوب است.