در انتخابات اخیر اقلیم برخلاف دوره قبل میزان مشارکت افزایش چشمگیری داشت بهگونهای که در سال ۲۰۱۸ حدوداً چهل درصد ولی در این دوره بیش از هفتاد درصد واجدین شرایط مشارکت داشتند که این حجم از افزایش مشارکت میتواند دو دلیل عمده داشته باشد اول اینکه برخلاف ادوار گذشته کمیسیون انتخابات عراق مسئول برگزاری انتخابات بود که همین امر باعث شد که خوشبینی زیادی در بین مردم شکل بگیرد که این بار دو حزب حاکم اقلیم دیگر توانایی دستبردن در آرای مردم را ندارند، دوم نوع تبلیغات و پویشهای احزاب بزرگ بود که جذابیت و شوروشوق زیادی در سراسر اقلیم درست کرده بود، از حضور متفاوت اتحاد میهنی و پویشهای غیرمتعارف رهبر آن گرفته، حضور متفاوت جنبش نسل نو تا دیدارهای چهرهبهچهرهی رهبران احزاب و البته جنگ تمامعیار در رسانهها.
همانگونه که پیشبینی میشد باز هم دو حزب حاکم یعنی حزب دموکرات و اتحاد میهنی از لحاظ کسب کرسی اول و دوم شدند؛ اما نتایج با سال ۲۰۱۸ تفاوتهایی دارد، پارتی اگرچه نسبت به انتخابات گذشته افزایش رأی داشته؛ اما به نسبت افزایش ۸۰ درصدی مشارکت، پارتی تنها ۱۷درصد رشد رأی داشته و تعداد کرسیهای پارتی از ۴۵ به ۳۹ کاهشیافته است و اینکه بیش از ۹۰ درصد کرسیهای پارتی از منطقه تحت نفوذ این حزب است، اگرچه رسانهها و اعضای حزب وانمود میکنند که پیروز اول انتخابات شدهاند؛ اما با تحلیل نتایج دیگر احزاب میتوان گفت اینگونه نبوده، یەکیتی با رهبری بافل طالبانی پسر ارشد جلال طالبانی که در روند تبلیغات بیشترین حملات را هم متوجه پارتی کرده بود وضعیتی متفاوت داشت باوجود پاکسازی حزب از مخالفین توسط پسر ارشد طالبانی و تشکیل فهرستی از هواداران لاهور شیخ جنگی، عموزاده مطرود بافل طالبانی که اتفاقاً دو کرسی هم به دست آورد، تعداد آرای یەکیتی رشدی ۹۰ درصدی داشته و کرسیهای یەکیتی هم از ۲۱ به ۲۳ رسیده و اینکه در اربیل هم رشدی عجیب و دور از انتظار داشت، یەکیتی هم آرای خود را در اربیل صددرصد افزایش داد و هم شش کرسی گرفت و البته سرلیست یەکیتی یعنی فرزند کوسرت رسول نفر اول اربیل شد که این خود یک برتری معنادار محسوب میشود.
اما در بین احزاب اپوزیسیون، نسل نو که برای دومین بار در انتخابات پارلمانی کردستان شرکت میکرد، هم در تعداد آرا و هم در تعداد کرسیها بیش از هر حزبی موفقیت کسب کرد بهگونهای که آرای خود را بیش از ۱۴۰ درصد افزایش داد و تعداد کرسیهایش را هم از ۸ به ۱۵ رساند اگرچه قبل از انتخابات تصور میشد که نسل نو بیشتر هم رشد داشته باشد، در اقلیم کردستان تنها اتحاد اسلامی بوده که همیشه در هر دو قلمرو پارتی و یەکیتی توانسته خودنمایی کند و آرایی قابلتوجه کسب کند؛ اما در انتخابات اخیر نسل نو با یک برنامه دقیق توانست در هر دو قلمرو کسب کرسی کند بهگونهای که در دهوک و سلیمانیه توانست رتبه دوم را کسب کند و در اربیل هم پنج کرسی به دست بیاورد و در حلبچه هم فقط سیصد رأی تا آستانه کرسی فاصله داشت، در واقع اگر تجربه ناموفق جنبش تغییر در اقلیم کردستان نمیبود شاید نسل نو کرسیهایی بهمراتب بیشتر را هم کسب میکرد.
در بین احزاب اسلامی اتحاد اسلامی در هر چهار استان توانست کرسی کسب کند که این یک پیروزی بزرگ برای اتحاد اسلامی محسوب میشود، سرلیست اتحاد اسلامی در حلبچه توانست بیشترین آرا را کسب کند و بعد از مدتها و چندین انتخابات اتحاد اسلامی توانست در اربیل هم کرسی به دست بیاورد، اتحاد اسلامی اگرچه در دهوک با ریزش مواجه شده اما رشدی ۹۰ درصدی در تعداد آرا داشته و توانسته تعداد کرسیهای خود را هم از پنج به هفت برساند این رشد آرا میتواند ارتباط مستقیمی به برنامهها و پروژههای مدنی و دینی حزب در سطح جامعه داشته باشد. اما دیگر حزب اسلامی جماعت عدالت است که باتوجهبه اختلافات در سطح رهبری و بدنه حزب با ریزش آرا مواجه شده و از پنج به سه کرسی رسیده؛ اما بازنده اصلی و مطابق انتظار جنبش تغییر بود که زمانی با رهبری انوشیروان مصطفی ۲۵ درصد آرای اقلیم را کسب کرد؛ اما با فوت این رهبر کاریزماتیک اثر چندانی از جنبش تغییر باقی نمانده و این جنبش از ۱۲ کرسی سال ۲۰۱۸ تنها به یک کرسی رسیده و شاید روزی که جنبش تغییر شریک دو حزب حاکم شد روز مرگ سیاسی این جنبش بود، علی محمد صالح که در انتخابات گذشته بهتنهایی اندازه شش کرسی برای جنبش تغییر رأی جمع کرد در این انتخابات لیستی از همقطاران سابق خود در جنبش تغییر درست کرد که توانست چهار کرسی کسب کند و در واقع چهار برابر حزب سابقش رأی بیاورد!
حال باید در انتظار بود و دید که اتحاد میهنی و حزب دموکرات چگونه دولت جدید را تشکیل میدهند؛ چون این امر قطعی به نظر میرسد که همچنان این دو حزب باتوجهبه هژمونی هر یک بر منطقهای از اقلیم حکمران اصلی اقلیم کردستان باشند.
نظرات
مهمان
07 آبان 1403 - 09:39بدترین نوع حکمرانی را نشان دادەاند. ٣٣ سال است مردم بیچارە از حقوق اساسی و رفع نیازهای بیولوژیک- فیریزیولوژیک خود ماندەاند. مردم البته خود موجب چنین وضعت اسفباری هستند. آنان هیچگاه به نیروهای اصیل اپوزیسیون اقبالی نشان ندادەاند. در این خطه، ناسیونالیسم کردی فدای منافع حزبی شده است و عدە بسیاری از این آخور میخورند و این مردم عادی هستند که قربانی چنین صفآراییهایی شدەاند.