إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • مدتی است باوری من را خوش‌دل و امیدوار کرده است که اندیشه توسعه در سرزمین‌مان جوانه زده است. با آنکه همه روندها و رکوردها، نگران‌کننده و پرمخاطره می‌نماید، اما همین حس فراگیر بازندگی در رقابت جهانی و بی‌آینده‌بودن به همان اندازه که ممکن است رخوت‌انگیز و امیدشکن باشد، می‌تواند نهیب و تلنگری برانگیزاننده و پیشران برای یافتن روزنه‌ و گریزگاهی از این درماندگی شود. این توسعه‌خواهی هم رهایی‌بخش از کمند درماندگی و هم انسجام‌بخش و وحدت‌آفرین برای یکپارچگی ایران است.

    نویسنده:
    حجت میرزایی