إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

فرهنگ و اجتماع

  • برگرفته از کتاب «تربیت روان» با استفاده از اصول شناختی و رفتاری


    1) ما باید تأیید و محبت دیگان را جلب کنیم.(فقط رضای خدا کافی نیست!)
    2) همیشه باید ثابت کنیم که آدمی با کفایت، شایسته و موفق هستیم.
    3) وقتی مردم رفتارهای آزار دهنده و ناعادلانه‌ای دارند، باید آن‌ها را سرزنش کرد و به آن‌ها لعنت فرستاد و آن‌ها را اشخاص بد و شرور و پستی دانست.

  • اشاره: انتشار دو مقاله‌ی «بسط تجربه‌ی نبوی» و «ذاتی و عرضی در دین»، بازتاب‌های گوناگونی در میان دینداران و دین‌پژوهان داشت. گفت‌وگوی زیر حاوی ملاحظات انتقادی بها‌ءالدین خرّمشاهی، دین‌پژوه و قرآن‌پژوه معاصر، درباره‌ی دو مقاله‌ی فوق و پاسخهای عبدالکریم سروش، نویسنده‌ی آن دو مقاله است.


  • زاهد ویسی_سقز

    دین، به‌‌عنوان یک روش یا منش، همواره به شکل‌های گوناگون مورد توجه و دقت پیروان و مخالفان خود قرار گرفته است و هر یک از آنان براساس الگو یا دیدگاه خاصی که درباره آن داشته، در اوصاف و خصایل یا حسنات و آفات آن نظری افکنده و در حد توان و امکان خود، لایه‌ها و زوایایی از آن را بررسی کرده‌اند.

  • نویسنده: عمرو عبدالکریم
    ترجمه: پایگاه اطلاع‌رسانی اصلاح
    منبع: اسلام آنلاین

    خداوند عزوجل به نفس لوامه سوگند یاد کرده و فرموده است:"و سوگند به نفس سرزنشگر"(قیامه/2). این سوگند خداوند روایتگر پویش روانی است که خطایی مرتکب می‌شود و سپس به سبب آن خطا، خود را سرزنش می‌کند.
    این آیه دو معنا در بر دارد: نخست، فرایند بازنگری، باز خواست و سرزنش خود به سبب کاری که صورت پذیرفته است. خداوند از آن دو به این نفس سوگند یاد می‌کند که به سطح بزرگی و ارجمندی نائل آمده است. دوم صیغه مبالغه‌ی‌(لوامه) حکایت از آن دارد که سرزنش کردن تبدیل به خوی و منش، خصلت و عادت و سرشت آن نفس شده است. بدان معنا که دست یازیدن به این فعالیت، به صورت عضوی با این فرایند گره خورده است.

  • دعوای جمهوریت و اسلامیت نظام از ابتدای شکل‌گیری رسمی جناح‌بندی‌های سیاسی در ایران، از دعواهای اصیلی است که به نوعی سابقه تاریخ آن‌ به صدر مشروطه برمی‌گردد. این مسئله ابتدا در قالب مشروطه و مشروعه و توسط نمایندگان فکری آن مطرح شد.

    نویسنده:
    عبدالعزیز مولودی - دکتری علوم سیاسی

  • حامد بهرامی - مریوان

    «لاک پشت‌ها هم پراوز می‌کنند» ساخته‌ی بهمن قبادی مدت‌هاست مورد نظر و دقت و نقد و ذم و تحسین بسیاری قرار گرفته است.
    این اثر را می‌توان آمیزه‌ای مناسب از هنر، ادبیات، اسطوره، نماد، طنز، بینش ملی‌گرایی و انترناسیونالیستی بهمن دانست و از این جوانب و از زوایای دگر نیز می‌توان مورد مداقه قرار گیرد.

  • مصاحبه با دکتر غلامعباس توسلی‎ ‎‏
    ‏‏امید‎ ‎معماریان

    دکتر غلامعباس توسلی، استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران، در گفت وگو با روز می‌گوید با روندی که دربررسی ‏صلاحیت‌ها دراین دوره مجلس شورای اسلامی مشاهده می‌شود، "در آینده انتخابات بیشتر شکل یک مناسک ‏را پیدا می‌کند تا انتخابات واقعی. یعنی یک رسمی می‌شود که مردم بروند و رأی بدهند." او روند تأیید صلاحیت‌ها را مبتنی بر"تمنا" و"التماس" می‌داند تا اجرای قانون. این گفت وگو در زیر می‌آید.‏

  • مصاحبه با علیرضا رجایی
    ‏حسین محمدی

    در آستانه انتخابات دوره هشتم مجلس شورای اسلامی با علیرضا رجایی، از فعالین ملی ـ مذهبی سخن گفته‌ایم. او ‏که در انتخابات مجلس ششم تا پشت درهای مجلس رسید و سپس از مجموعه حذف شد، در این گفت و گو بر این ‏نکته تاکید می‌کند که "اگر نیروهای دموکراسی‌خواه، وجه غالبشان تمایل به مشارکت دارند ولو اینکه این موضع ‏را درست ندانیم، بهتر آن است بقیه نیروهای دموکراسی‌خواه که به مسیر تحول ازدرون اعتقاد دارند" از آنان ‏حمایت کنند. متن این گفت و گو در پی می‌آید.‏

  • حسن حنفی
    ترجمه: محمد علی عسگری

    دیدگاه‌های مربوط به نحوه‌ی تکوین دولت به صورت عام و خاص را شاید بتوان به صورت چهار نظریه‌ توضیح داد.
    1. دیدگاهی که معتقد است دولت وسعتی از خاک را شامل شده و نژادها و قومیت‌ها و گروه‌های متعددی را در بر می‌گیرد. این دولت در واقع همان «دولت- ملت» یا «ملت - دولت» یا دولت ملی است؛ چیزی شبیه امپراتوری‌های پهناور یا نظام‌های خلافت. از این روست که از «دولت اموی»، «دولت عباسی» و یا «دولت عثمانی» نام برده می‌شود.

  • سروش: در ابتدا بد نیست به یک مسئله‌ بسیار مهم در تاریخ کلام اسلامی اشاره کنم و آن نزاعی است که بین دو جریان مهم کلامی درباره مخلوق بودن قرآن پدید آمد. یک جریان طرفدار عقل مستقل از دین بود و جریان دیگر طرفدار عقل تابع دین. جریانی که عقل‌گرا بود، اعتقاد داشت که آیات قرآن بسته به موقعیت نبی، خلق و نازل می‌شده است. یعنی اینگونه نبوده که آیات پیشاپیش در لوح محفوظ وجود داشته باشند و یک دفعه بر پیامبر نازل شوند. بلکه موقعیت‌های پیامبر بوده که ایجاب می‌کرده آیه‌ای نازل شود و این دلیلی است بر مخلوق بودن قرآن! آیه‌ای در قرآن هست که مؤید و متکای این نظریه است.

    نویسنده:
    عبدالکریم سروش