إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

فرهنگ و اجتماع

  • عبدالعزیز مولودی

    22 فروردین ششمین سالگرد فوت زنده‌یاد مرحوم دکتر یداله سحابی است، یادشان را گرامی ‌می‌دارم. امیدوارم که روحشان قرین رحمت خداوند باشد. در زیر چکیده سخنانی که بنا بود در ششمین مراسم بزرگداشت ایشان در حسینیه ارشاد تهران ایراد کنم و به دلیل جلوگیری از برگزاری مراسم، امکان ایراد آن در تهران فراهم نشد، آورده‌ام.

  • نویسنده‌: رسول کیانی

    اسرائیلی‌ها از نظر حسب و نسب به اسرائیل (ع) منسوبند! در بخش گذشته درباره‌ی عبرانی‌ها سخن گفته‌ایم، معنی این عبارت علت اطلاق آن و کسانی که این اصطلاح بر آنان اطلاق شده و نیز کسانی که اولین بار آن را بر زبان آورده‌اند، را روشن نمودیم در آنجا مشخص شد که این اصطلاح یک اصطلاح عربی است و کنعانىهای عرب، آن را بر قبایلی که از صحرا به طرف غرب رفته‌اند یا از رود اردن به طرف غرب رفته‌اند، اطلاق نموده‌اند. ابراهیم(ع) و فرزندانش مشهورترین کسانی بودند که بر آنان اطلاق شده است. ولی باید گفت که ویژه‌ی آنها هم نیست امّا یهودیان، بعدها آن را به خویش اختصاص دادند و چنین مىپندارند که تنها آنها عبری هستند و در کتابهای دینی و تاریخیشان هر جا که این کلمه آمده باشد به زعم آنان جز ایشان، کس دیگری منظور و مراد نیست.
    تخصیص دادن این عبارت به آنان، به منش پلید یهودی که بر اساس تزویر و دروغ و افتراء شکل گرفته است بر مىگردد.

  • تألیف: سرویس فرهگی سایت اصلاح

    زن یا مرد هرکدام به تنهایی ناقص و ناتمام‌اند، از طرفی به‌طور فطری تمام انسان‌‌ها از نقص گریزان‌اند و خواستار تکامل و پیشرفت هستند و اما این تکامل می‌تواند شاخه‌‌های مختلفی داشته باشد و یکی از مهم‌ترین و شاید اساسی‌ترین شاخه‌های آن تکامل از راه ازدواج است.
    زن و مرد به سان قطعات پازل هستند که هیچ کدام به تنهایی کامل نیستند و مجموعاً باهم کامل می‌شوند. حال این سؤال پیش می‌آید که اگر ازدواج تا این‌اندازه مهم و تکامل بخش است، پس چرا حاصل برخی ازدواج‌‌ها جز پریشانی و بدبختی و تباهی نیست؟

  • قاطعیت، توانایی نشان دادن احساسات، عقاید، افکار و نیازهای خود بطور مستقیم، آشکار و صادقانه است، در حالیکه ارزش ها و قوانین دیگران مورد حمله قرار نگیرد. قاطعیت به معنای ایستادن روی خواسته های خود، نشان دادن مخالفت و عدم موافقت با پدیده ای و ماندن روی نیازهای خود بصورت واضح و مشخص است. در قاطعیت تأکید روی آن است که شما چه احساسی دارید و در نتیجه باید دنبال یک راه مثبت برای نشان دادن و بروز آن بگردید، تا اینکه بخواهید با پرخاشگری و عصبانیت عمل کنید. هدف حل مشکل و بدست آوردن بهترین نتیجه است نه به دست آوردن یک پیروزی.

  • محمد کریمی

    مقدمه:
    آیا تا کنون فکر کرده‌اید که چرا در برخی کارها موفق هستید و در برخی دیگر ناموفق؟ آیا فکر کرده‌اید که چرا گاهی هر چه تلاش می‌کنید نمی‌توانید برخی از کارها را انجام دهید؟ جواب این سوأل فقدان اعتماد به نفس است. یعنی نبود اعتماد به نفس عامل شکست ما در کارها است. درجاتی از اعتماد به نفس در همه‌ی ما وجود دارد؛ یعنی گاهی اعتماد به نفس ما بالا و گاهی پایین است.

  •  دمکراسی پیش از آن‌که یک واقعیت باشد، یک مفهوم است، به همین خاطر تعریف مشخصی نمی‌توان از آن ارائه داد. از آغاز پیدایش آن تاکنون، تعاریف بسیار متفاوتی از آن داده شده و اگرچه امروزه در بستر نظام‌های اجتماعی و اقتصادی گوناگون، به شیوه‌های متفاوتی درک می‌گردد امّا تعریفی که غرب از آن دارد، همگان را اقناع نمی‌کند. استفاده یا سوءاستفاده‌های سیاسی از نام دمکراسی، چندان هم عامدانه و از روی برنامه نبوده است، اگرچه عوامل زیادی در آن دخیل بوده‌اند.

  • تهیه‌ و تنظیم: سرویس فرهنگی پایگاه‌ اطلاع‌رسانی اصلاح

    سرویس فرهنگی: در این مقاله‌ بر آنیم تا گوشه‌هایی از زندگی برجسته‌ترین شخصیت‌های عرصه‌ی مدیریت و رهبری را بازگو نموده و مورد واکاوی قرار دهیم و نکات بارزی که موجب موفقیت آن‌ها شده است، یادآور ‌شویم تا ان‌شاءالله با آشنایی و به‌کارگیری رموز موفقیت آنان، در مدیریت فردی و جمعی خویش تحوّلی ایجاد نماییم. و زمینه‌های شکل‌گیری انسان‌ها و گروه‌هایی را فراهم آوریم که بر خود، دیگران و دنیای خویش آگاهانه و عالمانه مدیریت کنند. این شماره سطوری را به زندگی «کونوسوکه ماتسوشیتا»[1] اختصاص داده‌ایم، بدان امید که مثمرثمر واقع گردد..

  • سیدهاشم هدایتی

    1. نو آوری(Innovation) از جمله واژگان مأنوس و شناخته‌شده‌ای است که در دهه‌های اخیر در عرصه‌های اجتماعی به ویژه عرصه مدیریت جایگاه مهمی برای خود پیدا کرده است. سالانه ده‌ها و صدها کتاب و مقاله در مورد نوآوری نوشته می‌شود و دوره‌ها، سمینارها و کارگاه‌های آموزشی برگزار می‌شود. اینک در کشور ما سال 1387 به رسم سال‌های اخیر از سوی مقامات عالی به نام " سال نوآوری و شکوفایی" نامگذاری شده است. اینکه این نامگذاری‌ها چه اندازه در تحقق پیام‌های خفته در بطن آن نام‌ها مؤثر بوده است امری است علیحده و نیازمند بررسی و مقایسه محققان و کارشناسان مرتبط اما آشنایی بیشترهم میهنان، با مفهوم ومحتوای " نوآوری" به بهانه این نامگذاری می‌تواند خالی از لطف نباشد لذا دراین یادداشت کوتاه به اجمال به این بحث می‌پردازیم. البته نقطه تمرکز یادداشت روی پیش نیازهای تحقق نوآوری است. چرا که همگان واقف‌اند که برای تحقق هر پیام و شعاری، شرایط و زمینه‌هایی نیز لازم است که بدون فراهم ساختن آن‌ها، درحد شعار و تعارف باقی می‌ماند.

  • اسلام، وحی و نبوت

    14 فروردین 1387

    پیرامون بسط تجربه‌ی نبوی[1]
    گفت و گو با عبدالکریم سروش

    در مقاله‌ی «بسط تجربه‌ی نبوی» عبدالکریم سروش چند نکته اساسی درباره‌ی بسط پیدا کردن تجربه‌ی نبوی و اینکه پیامبر در طول زمان، به موازات اینکه تجربه‌ی بیشتری پیدا می‌کردند، در کار ابلاغ پیام و پیامبری هم مجرّب‌تر و پیامبرتر می‌شدند، وجود داشت. محور این گفت و گو با عبدالکریم سروش نظر به بسط تجربه‌ی نبوی است که از نظر می‌گذارنید.در باب عدم تفکیک کلام نبی از کلام خدا شما متذکر شده‌اید که قرب به نوافل و فرائض در پیامبر باعث شده بود که حق، سمع و بصر او شده و کلام پیامبر، کلام حق باشد و به تعبیر مولوی"هر چه آن خسرو کند شیرین کند" یعنی پیامبر چون دستش، زبانش و چشمش حق‌گونه شده بود، هر چه می‌کرد گویی که حق به این کار توصیه کرده بود. همچنین گفته‌اید: اگر ابولهبی نبود و همسرش نبود آیا سوره‌ی مسد [2]نازل می‌شد؟ و با این مثال تأکید کرده‌اید که در واقع این تجربه در طول زمان گسترش پیدا کرده و همزمان با وقایع و اتفاقاتی که حول و حوش پیامبر رخ می‌داده، این پدیده‌‌‌ها نیز – به مرور – در قرآن‌مندرج می‌شده است. ابولهبی وجود داشت که ذکری از او در قرآن به میان آمده، مسئله‌ی عایشه و افک او [3] اتفاق افتاده که در قرآن منعکس شده است.

  • حسین بشیریه‏
    مجله‌ی آئین، ش 1

    مقدمتاً باید گفت که چنانچه همه ما آگاه هستیم، موج گذار به دمکراسى در ربع قرن اخیر احتمالاً مهم‏ترین پدیده‏اى است که سراسر جهان را دربرگرفته و قرن بیست‏ویکم، قرن گذار قطعى جهان به دمکراسى و ظهور دمکراسى جهانى به حساب مى‏آید. در مجموع مى‏توان گفت نظریه‏هایى که در باب گذار به دمکراسى از دیرباز تا به امروز مطرح شده بود، از یک چشم انداز به دو دسته اساسى تقسیم مى‏شود: اولاً، نظریه‏هایى که بیشتر ساختارى، کلان و درازمدت‏اند و بر تحولات درازمدت و ساختارى مانند توسعه اقتصادى، پیدایش طبقه متوسط، پیدایش جامعه مدنى نیرومند، ظهور فرهنگ سیاسى دموکراتیک، گسترش شهرنشینى، گسترش آموزش و ارتباطات و از این قبیل تحولات ساختارى و کلان و درازمدت تأکید مى‏کردند. در حقیقت، چنین نظریه‏هایى ظهور دمکراسى را تابعى از متغیرهاى کلان فرهنگى، اقتصادى و اجتماعى مى‏گرفتند. چنین تحولاتى امروزه دیگر تحولاتى تعیین کننده نیستند. دسته دوم، نظریه‏هایى است که بر عوامل کوتاه‏مدت بخصوص عوامل و اعتراضات سیاسى، نقش ایدئولوژى‏ها و احزاب سیاسى و برهه‏ها و شرایط خاصى که در تاریخ سیاسى به صورت تصادفى پیش مى‏آید تأکید دارد.