ویراستاری: پایگاه اطلاع‌رسانی اصلاح
انقلاب بزرگ فلسطین از 1936 تا 1939
انقلاب بزرگ فلسطین یکی از بزرگ‌ترین انقلاب‌ها در تاریخ نوین فلسطین است. این انقلاب در 15 آوریل سال 1936 و به دست یک گروه قسامی به رهبری «شیخ فرحان السعدی» و با قتل دو یهودی آغاز شد. پس از آن حوادث مختلفی روی داد که واکنش‌های شدید و خشمگینانه طرف عربی و یهودی را به دنبال داشت. در تاریخ 20 آوریل همان سال ملت فلسطین دست به اعتصاب عمومی زد. از دیگر رخدادهای این دوره باید به وحدت احزاب عربی فلسطین و همچنین تشکیل کمیته عالی عربی به ریاست حاج امین الحسینی اشاره کرد.
یگانه فاجعه‌ای که در غزه در حال رویدادن است، موجی از واکنش‌ها و اظهارنظرها را در پی داشته و ناخودآگاه همه را به عکس‌العمل واداشته است. سیاستمداران به محکوم‌کردنی تکراری که کمترین عواقب را برایشان در پی دارد؛ تحلیل‌گران به تئوری‌بافی‌های ژورنالیستی که گاه به وضوح به توجیه می‌ماند تا اظهارنظری شجاعانه، و رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها بدون توجه به اصل خبررسانی آزاد، بیشتر به جانبی از قضیه می‌پردازند- اگر بپردازند- که مؤید سیاست‌های رسانه‌ای ایشان باشد و البته انتظاری هم فراتر از آن نیست.
گاهی اتفاق می‌‌افتد آنچه که انسان در دل دارد نمی‌‌تواند بر زبان آورد. اما بیان در دلها و ابراز احساسات اگر چه اندک و ناچیز باشد صرف‌نظر از تخلیه‌ی روانی می‌‌تواند از روی حقایقی که در اذهان مخفی مانده‌اند پرده بر دارد.
هجوم وحشیانه و بی‌رحمانه‌ی صهیونیست‌ها با کمک و دسیسه‌ی همفکران به غزه و مردم فلسطین که منجر به خاک و خون کشیدن آنان شده است برای حق طلبان و آزادیخواهان جهان بسیاری از حقایق را برملا می‌‌کند.
ویراستاری: پایگاه اطلاع‌رسانی اصلاح
جنگ جهانی اول و بیانیه بالفور
با شروع جنگ جهانی اول در سال 1914 جمعیت یهودیان در فلسطین حدود 80 هزار نفر بود، اما حمایت یهودیان از انگلستان و متفقین علیه دولت عثمانی باعث شد که عثمانی‌ها در طول جنگ (1914 تا 1918) عرصه را بر یهودیان تنگ کنند و جلوی فعالیت‌های آنها در فلسطین را بگیرند. بنابراین جمعیت یهودیان در پایان جنگ به 55 هزار نفر کاهش یافت. بریتانیا با در پیش گرفتن سه نوع سیاست متناقض و متضاد درصدد تضمین نفوذ خود در بلاد شام و عراق برآمد و به خاطر تحقق اهداف خود و پیروزی در جنگ توجه زیادی به این تناقضات نمی‌کرد.
ترجمه، تألیف و اقتباس: کیومرث یوسفی
بر اساس یک طبقه‌بندی ساده، انسان‌ها چهار گروهند:
گروه اول: «می‌دانند» و می‌دانند که «می‌دانند».
گروه دوم: «می‌دانند» ولی نمی‌دانند که «می‌دانند».
گروه سوم: «نمی‌دانند» ومی‌دانند که «نمی‌دانند ».
گروه چهارم: «نمی‌دانند» ونمی‌دانند که « نمی‌دانند».
ما کردها جزو گروه دوم هستیم، زیرا «می‌دانیم» اما نمی‌دانیم که «می‌دانیم». به همین دلیل وقتی شرق‌شناسی یا یک نفر خارجی در باره‌ی ما مطلب «مثبتی» می‌نویسد، ذوق زده شده و دست و پای خود را گم می‌کنیم گویی خود خبر نداشته‌ایم که دارای چنین صفات مثبت و با ارزشی هستیم. به دلیل همین حقیقت که «کرد» «می‌داند» اما نمی‌داند که «می‌داند» دچار سختی‌ها ودشواری‌های بی‌شماری شده و احساس خود کمتربینی نموده، دیگر ملت‌ها را به چشم برادر بزرگتر خود نگاه کرده و به همین دلیل فرصت‌سوزی‌ها کرده و موقعیت‌های زیادی را از دست داده است.
ویراستاری: پایگاه اطلاع‌رسانی اصلاح
مقدمه
شکر و سپاس خدای را سزد که پروردگار جهانیان و مالک آسمان‌ها و زمین است و درود بر پیامبر مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی و آڵ و یارانش باد.
در این نوشتار تلاش می‌کنیم که به بررسی زوایای مختلف شایعه‌ی دروغین «فروش زمین توسط فلسطینیان» بپردازیم. این دروغ بزرگ در بیشتر کشورهای اسلامی شایع شده است و در واقع یکی از شایعات و دروغ‌پردازی‌های یهودیان و ایادی آنها به شمار می‌رود. مهم‌ترین این ادعاها و شایعات این است: «ملت فلسطین سرزمین خود را به یهودیان فروختند، پس چرا از ما می‌خواهند سرزمینی را آزاد کنیم که فروخته شده و پول آن هم گرفته شده است؟»
بار دیگر آتش جنگ در فلسطین شعله‌ورشد و عده‌ای دیگر از مردم فلسطین را به کام مرگ فرستاد. سبک و سیاق جنگ نابرابر کنونی در غزه و تخریب و کشتاری که تاکنون از میان نظامیان و مخصوصا غیرنظامیان صورت گرفته است، به یقین هر انسان منصفی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. من نیز به سهم خود ضمن تأثُر زیاد از این فاجعه انسانی، نوع رفتار دولت اسرائیل را با مردم غزه، غیر انسانی و نامنصفانه می‌دانم و معتقدم که دولت این کشور همچنانکه رفتارهای تخریب‌آمیز دیگری را در گذشته نیز داشته است، اکنون نیز با استدلال‌های غیرقابل قبول و غیر منطقی؛ به اعمال خشونت علیه مردم فلسطین می‌پردازد. این به معنای تطهیر سیاست‌های حماس نیست.
اعتراف بزرگ اپوزیسیون کرد به پیامدهای بی‌توجّهی به نقش دین در جامعه‌ی کردی، مسئله‌ی مهمی بود که درروزهای گذشته، رسانه‌های مجازی و مکتوب بدان پرداختند. "رۆژهه‌ڵات" نیز در چند شماره‌ی گذشته یاداشت‌هایی را به این موضوع اختصاص داد و در این شماره، این مسئله را از نگاهی دیگر با کاک حسن امینی از اعضای شورای رهبری «مکتب قرآن کردستان» در میان گذارده است:
کتاب ما و جهان نیچه‌یی که مجموعه مقالات دکتر بیژن عبدالکریمی است، بهانه‌یی شد که در باب نسبت روشنفکری با جهان پیرامون و رسالتش با دکتر سروش دباغ به گفت وگو بنشینیم. دکتر دباغ از منظر تحلیلی به این موضوع پرداخته است. آنچه در پی می‌آید حاصل این گفت وگو است.
دین اسلام دین وحدت و اتحاد است و همه شعارها و برنامه‌‌هایش به نوعی بر این مقوله دلالت می‌کنند. البته وحدت و اتحاد نه به معنای یگانگی اجباری از نوع متحداللباس شدن و یک فکر و یک سلیقه و یک اندیشه داشتن است. بلکه بازگشت به اصول مشترک و مبادی کلی است که اسلام بر آنها تاکید کرده و همه مسلمین و همه انسان‌ها در آنها مشترکند، امروز هیچ‌کس منکر وجود اختلاف تفکر و سلیقه یا حتی اختلاف احکام در بین مذاهب مختلف اسلامی نیست و در صدر اول تاریخ اسلام و حتی دوره تابعین و پیشوایان مذاهب اختلاف قرائت و دیدگاه‌ها در جامعه اسلامی وجود داشته است. اما هرگز این اختلافات موجب رویارویی و نقشه‌ها و دسیسه‌ها و تخریب‌ها نشده است ولی متاسفانه از زمانی که مذهب ابزاری در دست قدرتمندان جهان قرار گرفت، پیروان شاخه‌های مختلف یک دین چنان به جان هم افتادند که هر یک حذف دیگری را از صحنه به عنوان جهادی مقدس می‌دانستند و عبادتی بزرگ برمی‌شمردند که متاسفانه خاطرات و نکات سیاه آن در طول تاریخ بر صفحه اذهان بر جای مانده است.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل