إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

فرهنگ و اجتماع

  • نویسنده‌: صلاح‌الدین سلطان

    کلید سوم: سخنان نیکو
    پس از خواندن این فصل انتظار می‌رود به صفات زیر دست یابید:
    • به دست آوردن دوستی ‌ها واجر وپاداش
    • ریشه‌‌کن کردن خشم
    • احساس راحتی و بهره‌مندی
    • احساس پیشرفت

  • نویسنده: مرعید بن عبدالله الشمری
    ترجمه: محمدصابر تیموری*

    من طرفدار و علاقه‌مند فوتبال نیستم، و چون هیچ رغبتی به آن ندارم در این رشته ورزشی فعالیت هم ندارم. با این حال روزی تلویزیون نگاه می‌کردم و با تفکر در این بازی نکات تربیتی مهمی را برای فرد مسلمان در آن مشاهده نمودم.

  • نویسنده‌: شیخ صفی‌الرحمن مبارکفوری
    ترجمه‌: دکتر محمّدعلی لسانی فشارکی

    ولادت و نامگذاری
    حضرت سیدالمرسلین -صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ- بامداد روز دوشنبه نهم ربیع‌الاول، سال عام‌الفیل، چهلمین سال فرمانروایی خسرو انوشیروان، برابر با بیستم یا بیست و دوم آوریل 571 میلادی[1]، بنابر تحقیقات دانشمند بزرگ، محمد سلیمان منصور پوری (ره)، در شعب بنی‌هاشم، در شهر مکه، به دنیا آمد[2].

  • نویسنده‌: آرش نراقی

    (۱)
    پرسش اصلی من در این نوشتار این است: «آیا از منظر اخلاقی حقی به نام حق جدایی‌طلبی یا طلاق سیاسی وجود دارد؟»
    مقصود من از «جدایی طلبی» یا «طلاق سیاسی» فرآیندی است که در ضمن آن گروهی از شهروندان از حوزه اقتدار سیاسی و قضایی دولت مرکزی خارج می شوند و خود حوزه اقتدار سیاسی و قضایی مستقلی را تشکیل می دهند.

  • نویسنده‌: محمد مجتهد شبستری

    ده اصل برای صلح ممکن است مقداری نامأنوس به نظر برسد. منظور ما از صلح، صلح در جهان است، نه صلح در داخل یک کشور یا صلح گروه‌هایی با یکدیگر. امروز در دنیا مسئله مهمی به نام صلح جهانی مطرح است. مدت‌ها است که تفکر ما محدود به کشور خودمان شده است و به‌خصوص در بین اهل فکر کم دیده می‌شود که به مسائلی که در سطح جهان است بپردازند؛ تصور غالب این است که مسائل جهان به ما ربطی ندارد و ما ‌باید به مصالح و منافع جامعه خودمان بیندیشیم.

  • نویسنده‌: محمد اسفندیارى*

    فلسفه، به هر معنى که باشد، در قرن حاضر به دو بخش اساسى تقسیم شده است: یکم؛ فلسفه‌ی مطلق، که به واقع فلسفه‌ی مطلق است. دوم؛ فلسفه‌ی مضاف، که حاصل اضافه شدن‏ فلسفه به یک رشته‌ی علمى است. فلسفه‌ی مضاف اقسام متعددى دارد؛ مانند فلسفه‌ی ‏تاریخ، فلسفه‌ی هنر، فلسفه‌ی ادبیات، فلسفه‌ی علم، فلسفه‌ی حقوق، فلسفه‌ی دین، فلسفه‌ی اخلاق ‏و امثال آن.

  • نویسنده‌: علی صارمی

    قال الله تعالی: «فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِکَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ» (زمر: 17-18)
    در دیده چه کار آید این اشک چو بارانم
    بر دیده اگر جانا سروی چو تو ننشانم
    خود را به سر کویت بدنام ابد کردم
    از هرچه جز این کردم از کرده پشیمانم
    جانم به فدات آن دم کز بعد دو سه ....
    گویم که یکی دیگر گویی تو که نتوانم

  • تهیه‌ و تنظیم: ناصر کرمی- مریوان

    خاورمیانه؛ کشورهای حوزه‌ی خلیج فارس؛
    کویت
    امارات متحده‌ی عربی
    بحرین
    قطر

  • نویسنده:‌ هاشم اسلامى

    «تفسیر المنار» (تفسیر القرآن الحکیم) از تفاسیر نام‌آشناى قرن چهارده است. شهرت و اعتبار این تفسیر بیش از آن که معلول غنا، اتقان و دستاوردهاى نوین تفسیرى باشد، مرهون شخصیت «شیخ محمد عبده» است که از بنیانگذاران جنبش اصلاحى و از یاران و همراهان «سید جمال‌الدین» بود.

  • نویسنده‌: پروفسورعباس ولی
    ترجمه انگلیسی: رشید احمدرش*

    هدف از این مقاله توضیح نحوه شکل‌گیری و اعمال سیاسی جنبش ناسیونالیستی کرد (ناسیونالیسم کرد) در کردستان ایران از سال (1947-1942) دوره‌ای کوتاه، اما حساس که در نقطه‌ی اوج خود به برقراری جمهوری (کردستان) در سال 1946 منجر شد، نمی‌باشد، بلکه مقاله در جهت برجسته نمودن ویژگی تاریخی جامعه‌ی کرد ایران در طی این دوره و نیز ارزیابی اهمیت نسبی روابط و نیروهای فرهنگی و سیاسی مدرن و سنتی در جریان شکل‌گیری و گسترش عمل و گفتمان ناسیونالیسم کرد می‌باشد.