الزامات پیش‌روی اصلاح دینی در دوران پساخیزش در گفت‌وگو با مقصود فراستخواه
قرآن‌سوزی و اهانت به مقدسات مسلمانان در طول تاریخ کم و بیش بوده و قرآن سوزی در سوئد تنها مورد نبوده و نخواهد بود. فارغ از مباحث حقوقی و چالش‌های میان آزادی و اهانت؛ محکومیت و عدم محکومیت این اقدامات، سخن من چیز دیگری است و می‌خواهم از زاویه‌ای دیگر به این موضوع بپردازم.
مسلمانان از ابتدای تاريخ اسلام به واسطه طرق موجود به دنبال ايجاد اوقاف برای صاحبان املاك يا ساير اموال بودند تا مسجد، مدرسه و تقريبا هرآنچه را كه می‌‌توانست سودی به جامعه برساند مورد حمايت قرار دهند. استدلال بنيادين آن بود كه خدمات عمومی كه بدين طريق ايجاد می‌‌شد برای فردی كه وقف كرده بود در اين جهان و جهان بعد تاييد و پاداش متتابع به همراه خواهد آورد. اوقاف در جوامع اسلامی نقشی برجسته‌تر و پيچيده تر از آنچه در نگاه اول ممكن است به نظر برسد داشته است.
همانگونه كه پيشتر اشاره شد، قصد ندارم كه تاريخی عمومی از دوران فاطميان و مماليك در تاريخ اسلامی مصر به دست دهم. در عوض نمايی كلی از هر دوره ارائه خواهم نمود و بعد جنبه‌های خاصی از آن را برجسته خواهم نمود تا غير ممكن بودن تلفيق اسلام و دولت را در عمل آشكار سازم. برای اين منظور بايد گفت كه اينگونه نيست كه در گذشته درباره [الگوی] تلفيقی ادعايی صورت نگرفته زيرا فاطميان آشكارا بر "حق الهی حكومت" تاكيد داشتند، اما اين بدان معنا نيست كه اين ادعا معتبر يا واقع گرايانه است.
هدف اصلی اين فصل آن است كه نشان دهد سكولاريسم – با اين تعريف: جدايی نهادی اسلام و دولت با وجود رابطه با سياست - درواقع با تواريخ جوامع (به صورت جمع) اسلامی بيشتر سازگاری دارد تا با مفهوم پسا استعماری دولتی اسلامی كه بتواند شريعت را از طريق قوه قهريه دولت تحميل نمايد.
بدون تردید در ذات دین، هیچ عنصر دینگریزانه وجود ندارد و تمام دستورات و اعتقادات دینی موافق فطرت و در راستای سعادت انسان‌ها می‌باشد. اگر انسان‌ها به دریافت معارف دینی نایل آیند، در هیچ رتبهای از دین نمیگریزند، بنابراین، پدیده‌ی دین‌گریزی به عنوان یك پدیده‌ی اجتماعی، عینی و رفتاری، معلول ماهیت و ذات خود دین نیست، بلكه علت و یا علل دین‌گریزی را در خارج از قلمرو دین و آموزههای دینی باید جستوجو كرد. عوامل متعددی در بروز دین‌گریزی نقش دارد که به دو دسته اساسی عوامل محیطی و عوامل درون‌فردی تقسیم می‌شوند.
محسن آزموده: عدالت چیست و چگونه محقق می‌شود؟ این پرسشی قدیمی و همچنان مساله‌برانگیز است كه قرن‌هاست ذهن فیلسوفان و متفكران را به خود مشغول داشته، از افلاطون كه چهار قرن پیش از میلاد كتاب جمهوری را در پاسخ به آن نوشت تا جان راولز كه در قرن بیستم میلادی كتاب‌های نظریه عدالت و عدالت به مثابه انصاف را نوشت. دقت بخشیدن به معانی مختلف مفاهیم و روشن كردن آنها، یكی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین كارها و وظایف فلسفه و فیلسوفان است و مصطفی ملكیان، متفكر ایرانی به راستی در این كار استاد. او در گفتار حاضر برای فهم معنای مفهوم بحث‌برانگیز عدالت به ویژه از منظر جان راولز، با نظم و انتظامی كه همیشه در او سراغ داریم، ابتدا معانی دو گانه مفهوم كلیدی حق را تفكیك می‌كند و سپس به پنج نظریه بزرگ عدالت می‌پردازد تا ضمن بحث از آنها ویژگی‌ها و اختصاصات بحث عدالت به مثابه انصاف راولز را توضیح دهد. گفتار حاضر مقدمه مفیدی برای ورود به اندیشه‌های جان راولز در باب عدالت است، فیلسوفی كه به باور بسیاری بزرگ‌ترین فیلسوف سیاسی سده بیستم میلادی است. این گفتار در چارچوب عصر دوشنبه‌های بخارا، با حضور علیرضا بهشتی، زهره حسین‌زادگان و علی دهباشی و با همكاری مجله بخارا، نشر ققنوس و موسسه فرزانه روز برگزار شده است.
بایستی دانست که الله سبحانه و تعالی دو سرای آفریده، سرای دنیا و سرای عقبا، یا به تعبیر دیگر، دار فرار و دار قرار، دار غرور و دار سرور، و لذا دنیا سرای ابتلا و آزمون است، آدمیان در این سرای فناپذیر آمده‌اند تا چند صبای بزیند و برای خود زاد و توشه بیندوزند و سپس رخت سفر بربسته و به سرای جاوید و سرمدی کوچ نمایند.
حضرت عمر (رض) در طول زمامداریش اقدامات ارزشمندی انجام داد که بعدها به عنوان اصول حکمرانی خلفای بعد از ایشان قرار گرفت. روش زمامداری آن حضرت ترکیبی از عدالت، سیاست و اخلاق و اقتدار بود.
همراهان گرامی پیش از پرداختن به مطلب اصلی بهتر است با ذکر خاطره‌ای از دایی بزرگوارم زمینه‌ی فکریِ لازم را برای شما عزیزان مهیّا کنم، چندى پيش در يك محفل خانوادگى موضوع جذّابی از جانب دايى عزيزم_ كاك صابر يوسفى_ مطرح شد كه برايم تازگى داشت، وی و همسر گرامی‌اش علاقه‌ى زيادى به ورزش كوهنوردى دارند
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل