«وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ إِنَّ مَثَلَ الْمُؤْمِنِ لَكَمَثَلِ النَّحْلَةِ أَكَلَتْ طَيِّبًا وَوَضَعَتْ طَيِّبًا وَوَقَعَتْ فَلَمْ تَكْسِر ولم تُفْسِدْ». سوگند به کسی که جان محمد در دست اوست مثال مؤمن مانند زنبور عسل است؛ از پاکیها میخورد و پاکی پس میدهد وقتی بر چیزی بنشیند نه آن را میشکند و نه آلوده میکند.
از مکه به تنگ آمد، ابوطالبی که او را حمایت میکرد درگذشته بود، و خدیجه که مدام او را دلداری میداد نیز رحلت کرده بود، مکه اصلا تغییری نکرده بود و همچنان غرق گمراهی بود پیامبرش را تکذیب مینمود و بدترین عذاب و شکنجهها را به یارانش میچشاند.
یهود گناهان بزرگی مرتکب شدند و ویژگیهای ناروایی دارند. به همین خاطر مورد خشم پروردگار زمین و آسمان قرار گرفتند. خداوند در قرآن کریم صفات و کردار آنان و مجازاتی را که متحمل شدند یادآوری کرده است؛ اما عبرت نگرفتند. پس ما هم باید این قوم را بشناسیم و از آنان بپرهیزیم. نظر خداوند درباره آنان را بدانیم چرا که خداوند مؤمنان را در مصاف با یهود یقینا یاری میدهد.
رخدادهای تلخ و مصیبتهای بیسابقهای که امت اسلامی با آن دستبهگریبان است، ایجاب میکند که علما و خردمندان باتوجهبه مسئولیتی که به مصداق آیه زیر بر دوش دارند، حکم شرعی و مقاصدی آن را برای امت بیان کنند؛
اولين منبع شریعت قرآن کریم است که خداوند متعال آن را از دستکاری دستکاریکنندگان و مکر و دسیسههای دسیسهگران حفظ نموده و به صور و اشکال مختلف این حفظ و نگهداری را نمایانده است. پس از آن حدیث و سنت پیامبر- صلی الله علیه و سلم- به مثابه شرح و تبیین قرآن، دومین مصدر شریعت است.
ایاهل کتاب! در دین خود غلو مکنید و درباره خدا جز حق مگویید بیگمان عیسی مسیح پسر مریم، فرستاده خدا است و او کلمه خدا است که خدا آن را به مریم رساند و او دارای روحی است از سوی خدا پس به خدا و پیغمبرانش ایمان بیاورید و مگویید که سه تا است دست بردارید که به سود شما است
شاید به جرأت بتوان گفت که سده ۲۱میلادی بیش از هر روزگار دیگری زمان اندیشیدن است. انسان خردمند در این زمانه آشفته بهدنبال سردرگمیها و در جستوجو برای یافتن پاسخی به نادانستههای خویش است. او باید بیندیشد زیرا انسان برای رسیدن به آگاهی نیاز به تفکر دارد. او در امور و پدیدههای موجود تأمل میکند.
وقتی در آنچه تا حدی به ذائقه و سلیقه مربوط است با دیگران اختلافنظر مییابیم، كمابیش با این اختلافنظر كنار میآییم اما وقتی در مسائل اخلاقی، سیاسی و دینی با دیگری اختلافنظر داریم، آن را بسیار جدیتر میگیریم و تا جایی كه بتوانیم، میكوشیم آن را برطرف كنیم. نحوه نگاه ما به این اختلاف و چگونگی تلاشمان برای برطرف كردنش یكی از مسائل مهم در معرفتشناسی معاصر است.
قصیده برده یا بردیه (به عربی قصيدة البُردة یا قصیدة البُرأة یا الکواکب الدریَّة فی مدح خیر البریة)، یکی از مشهورترین سرودههایی در مدح پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله (ص) است که توسط محمد بن سعید بوصیری، شاعر مصری سده هفتم هجری، به واسطه افکندن بُرده ای از طرف پیامبر (ص) بر بدن بیمارش سروده شده است.
مهمترین چالش پیش روی گروهها و سازمانهای اسلامی، بهویژه آنهایی که به دنبال فعالیت سیاسی هستند، این است که سعی دارند ایدهها و مفاهیم مورد پذیرش خود را بر اساس یک بنیاد اعتقادی و ایدئولوژیک ریشهای کنند.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل