إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

فرهنگ و اجتماع

  •  خدای کریم
    یکی از عاشقان خوب تو با ما گفته است: «با کریمان کارها دشوار نیست». دل‌مان به کَرَم تو گرم است. به بارش ابرِ خطاپوش تو که قادر است تیرگی‌ها و کاستی‌های ما را بشوید و از میان ببَرَد. آنچه در نخستین آیات قرآن خود را به آن وصف کرده‌ای کرم است: اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ. تو بزرگوارترینی و بزرگواری آمرزش بی‌حساب و عطای فراگیر است. به بزرگواری تو که بیش از هر چیز در خطابخشی و جرم‌پوشی نمود یافته، پشت‌گرمیم. در عین حال که مراقبیم نگریستن به کریمیِ تو ما را فریفته نسازد و از عمل باز ندارد.

  • گویی در این دوران سرنوشت نکبت‌باری برای مسلمانان رقم خورده است؛ هر روز خبر یک جنایت هولناک در حق مسلمانان در اینجا و آنجا به گوش می‌رسد. امری که در عصر «حقوق بشر» و «دموکراسی» و دیگر شعارهای پوچ و بی‌معنا بعید می‌نماید.

    جنگ و خون‌ریزی در کشورهایی چون سوریه که حکّام آن باید عهده‌دار امور و حامی شهروندان خود باشند. جنگ‌های خونین میان مسلمانان در افغانستان و یمن و دیگر نقاط جهان و ده‌ها مشکل دیگری که لازم است دقیقاً مورد بررسی قرار گیرد.

  • سیستان و بلوچستان؛ آنچه فکر می‌کنیم و آنچه هست کلیشه سازی به‌عنوان یکی از فنون خلق پیام رسانه‌ای است که بر اساس آن اگر رسانه یا رسانه‌ها در بازنمایی واقعیت به شکل خاص اصرار بورزند، در طول زمان و به کلیشه تبدیل خواهد شد.

    نویسنده:
    معصومه نصیری ـ قائم‌مقام انجمن سواد رسانه‌ای ایران
  • دگرناپذيرى، خودشيفتگى و كينه‌ورزی ابزار و مصالح اساسى بناى ناميمون و -شوربختانه- بالابلند آدمكشى هستند. توفير چندانى ندارد؛ چه صدام حسين در پس شعار «أمة عربية واحدة» در حلبچه پنجهزار عُمَر خاور را با گازهاى غربيان مسموم كند؛ چه آدولف هيتلر در پس شعار برترى نژاد نازى، يهوديان را در اتاقهاى گاز خفه كند؛ چه بوشها و رامسفلدها در پس شعار صدور دموكراسى به خاورميانه ميليونها افغان و عراقى را به كام مرگ كشانند؛ چه داعش در پس توهّم خلافت، ايزديهاى بی‌پناه و البتّه هزاران مسلمان هم‌كيش خود را از دم تيغ بگذراند؛

  • این تصاویر، روایتِ بخشی از جنایاتِ ثبت‌شده در تاریخِ بشر به تألیفِ یک دیکتاتور، علیه یک قومِ سرکوب‌شده است. صدام حسینِ چکمه‌پوش، یکی از اسطوره‌هایِ سوسیالیسمِ نوگرایِ ستیزه‌جویِ خَشِن در تاریخِ سیاستِ رادیکالِ معاصر بود که در دور زدنِ مقبولیتِ عمومی با تکیه بر کودتای نظامی، نقشِ مهمّی ایفا نمود، و با توسّل به زورِ نامشروعش، سوژه‌های جنایی-درامِ ماندگاری را برای کُردها رقم زد؛ طوریکه از هر تصویرِ ثبت‌شده از آن جنایات، می‌توان به تکوین و تدوینِ غم‌نامه‌هایِ غم‌افزایِ درازسطری برای این قومِ محرومِ رنج‌دیده‌ی از متن‌رانده‌شده‌ی حاشیه‌نشینِ تاریخ پرداخت.

  • [قبل از هرچیز، به رسم مهمان‌نوازی، به حجةالاسلام والمسلمين جناب آقای یونسی و همراهان ایشان خصوصاً آقایان دکتر ذوالفقارطلب و دکتر باقریان خوشامد می‌گویم و مقدمشان را گرامی می‌دارم.
    «کمترین» خیر و برکت این سفر؛ گردهمایی دوستانی بود که ماهها و شاید سال‌ها همدیگر را ندیده بودند، که در کنار جلسات رسمی، تجدید دیدار و گفت‌وگوهای صمیمانه شکل گرفت. 

  • نبرد طولانی و سخت بود و اثرات این نبرد پیش از آن که بر پیکر ضعیف سید قطب اثر کند عمرش را نشانه رفته بود. لحظات واپسین سخت و دشوار بود؛ وقتی به پیرامونش می‌نگریست جز دیوارهای سلولی که تقدیرش شده بود چیزی به چشم نمی‌آمد. تا دیروز این رفیق راه و صاحب اندیشه، قلمش را تکان می‌داد و آخرین کلمات تلخش را می‌نوشت و آسایش دشمنانش را بر هم می‌زد و در پایان آن اعدامش کردند. سید قطب در خطاب به خواهرش امنیه و همه‌ی دردمندان و همراهان راه طبق عادات همیشگی خود با مناعت طبع بالا چنین می‌نویسد:

    نویسنده:
    هشام سرای
  • راستی چرا؟

    17 اسفند 1397

    داشتم قرآن رو تلاوت می‌کردم در ابتدای سوره یوسف به واقعیت خیلی ملموس جامعه مسلمان خودمون برخوردم که از اون لحظه تا حالا فکرم رو خیلی به خودش مشغول کرده

  • مادر" همه" است

    17 اسفند 1397

    وقتی زمانه سخت می‌‌گیرد، وقتی که قلبم از بی انصافی آدم‌ها ترک بر می‌‌دارد...

    بغض که می‌کنم صدای جانم گفتن‌هایش توی گوشم می‌پیچد، برمی‌گردم و زل می‌زنم توی چشمانش،

  • ۶ فوتبالیست باشگاه" راه یاب ملل" مریوان در تیم ملی جوانان کشور برای شرکت در تورنمنت روسیه راه یافتند.