سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

اهمیت موضوع:
در کشورهای جهان سوم و در حال توسعه که ایران هم یکی از آنهاست، هرگاه از توسعه و پیشرفت سخنی به میان می‌آید، اصولاً به لحاظ ویژگی‌‌‌ها وپارامترهای انسانی، پراکندگی جمعیتی ونیز بافت روستایی این قبیل از کشورها، اساساً مباحث مربوط به توسعه از اهمیت شایان توجهی برخوردار است.

نویسنده‌: میثم محمدی

به حقیقت باید گفت زمانی که تحقیقی کلی در باب مفاهیم سیاسی نظری-عملی (به خصوص در مورد موضوعاتی نظیر دموکراسی، مردم‌سالاری و ...) در بطن مذهبی همچون اسلام صورت می‌پذیرد، به هیچ روی گذر از مفهوم، موقعیت و رهیافت نهایی «معتزله» نتوانیم نمود.

 بسیار طبیعی است حزب و جریانی که در معرض سرکوب قرار می‌گیرد، بیش از هر چیز بر ضرورت حاکمیت مردم‌سالاری و آزادی تأکید ورزد. در مقابل نظام سیاسی مستبد حاکم بر تونس (که توسعه‌ی ضددینی را دنبال می‌کردند و آن را دستاویز و بهانه سرکوب آزادی‌ها قرار داده بود) جریان اسلام‌گرا به این نتیجه رسید که برای حاکمیت بخشیدن به ارزش‌ها و آموزه‌های اسلامی در این کشور راهی جز تثبیت مردم‌سالاری و به رسمیت شناخته‌شدن آزادی‌های عمومی وجود ندارد. راشد الغنوشی

تدوین و گردآوری: هاشم عاقل

ترویج مواد مخدّر و اعتیاد یکی از کارساز‌ترین و قدیمی‌ترین شیوه‌های استعمارگران و دشمنان بشریت است که به منظور باز داشتن جوامع انسانی از رشد و تعالی و آزادی آنها از زیر یوغ مستکبران جهان و همچنین غارت هرچه بیشتر و کسب منافع افزون‌تر به کار برده شده و روز به روز گسترش بیشتری می‌یابد. در این میان، استعمارگران انگلیسی در اشاعه‌ی کشت مواد مخدّر و مصرف آن نقش عمده‌ای داشته‌اند. نمونه بارز آن، داستان جنگ تریاک و گسترش مصرف این ماده مخدّر در چین می‌باشد، که طی آن 40 میلیون نفر معتاد به مواد مخدّر شده و عملاً این کشور پهناور، سالیان درازی از تحرک و فعالیت سازنده بازماند.

1. اگر کودکی با انتقاد زندگی کند؛ می‌آموزد که محکوم کند.
2. اگر کودکی با عناد و دشمنی زندگی کند؛ می‌آموزد که ستیزه‌جو باشد.
3. اگر کودکی با ترس زندگی کند؛ می‌آموزد که بهراسد.
4. اگر کودکی با احساس ترحّم زندگی کند؛ می‌آموزد که احساس بدبختی کند.
5. اگر کودکی با تمسخر زندگی کند؛ می‌آموزد که متزلزل باشد.

فرصتی پیش آمد تا در مورد مبحثی فراموش‌شده، امّا بسیار مهمّ، مطالبی را به [رشته‌ی] تحریر درآورم. اگر با دید انصاف به تاریخِ تمدّن و فرهنگ خود بنگریم؛ به این نکته پی خواهیم برد که ما وارث تلاش، کوشش و رشادتهای سلف صالحی هستیم که اکثریت قریب به اتّفاق آنان، مدّتی از عمر گهربار خود را در مدارس علوم دینی (حجره) و مساجد سپری کرده‌اند.
تاریخ شاهد است که در جهان اسلام، مسجد و مدارس دینی، خدمات ارزنده‌ای به جوامع اسلامی ارائه کرده‌اند در ایران، عراق، ترکیه، سوریه، اسپانیا، عربستان، مراکش و ... مدارس مراکز جنبش‌های آزادی‌خواهانه بوده‌اند. رادمردانی همچون شافعی، ابوحنیفه،

تهیه و تنظیم: ‌محمّد عبدلی

علاّمه ‌محمّد خضری نزریوه‌ای اشنویی فرزند ملا عبدالعزیز، به سال 1277ه.ش در خانواده‌ای متدین و عالم‌پرور در روستای نزریوه[1]‌ به دنیا آمد. در سنّ شش سالگی قرآن را ختم نمود،‌ سپس همراه برادرش ملاخضر در حجره‌های سنتّی اشنویه و بیمضرته[2] به تحصیل کتابهای آن زمان چون «گلستان سعدی»، «بوستان سعدی» و «نصاب‌ الصّبیان» پرداخت.
پس از تحصیل کتابهای مقدّماتی چون «عوامل جرجانی» در نحو و «تصریف زنجانی»، شروع به فرا گرفتن کتابهای «سعدالله صفیر» و «شرح مغنی» نمود.

نویسنده‌: بهزاد شینه‌جانی

الحمد لله رب العالمین، والصلاة والسلام على أشرف المرسلین سیدنا محمد وعلى آله وصحبه ومن اتبع هدیه الى یوم الدین.
حمد و ثنای بی‌پایان برای خالق کائنات و صلات و رحمت بر روح مبارک رسول و داعی مخلوقات محمد(ص).
برداشتن هر قدمی ‌جهت ایجاد داعی ناصح و امین، یکی از بزرگترین خدمتی است که به عالم بشریت می‌شود که ان شاءالله خداوند این اعمال را به‌وسیله‌ی ثبات و دوام آراسته گرداند و اهداف عالی را در میدان عمل به اهتزاز در آورد. «أَنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ أَدْوَمُهَا وَإِنْ قَلَّ/ بخاری» اکنون به تعدادی از چالشهایی اشاره می‌کنیم که احتمالاً داعی را در مسیر دعوت ناموفّق و ناامید می‌گرداند:

با سپری‌شدن آخرین روزهای سال 88 و آخرین شب‌هایی که خواب زمستانی از چهره‌ی دشت‌ها و درختان رخت برمی‌بست، مژده‌ی رویشی دوباره و سرآغاز فصلی نو آمدن بهار را نوید می‌داد و همه در انتظار رسیدن آن نام بهار را زمزمه می‌کردیم و با لحظه‌شماری به نزدیک‌شدن سال نو و تعطیلات، خود را برای بازگشت و سفر نزد خانواده‌هایمان آماده می‌کردیم و با شور و شوقی که در وجود تک تک ما به خوبی احساس می‌شد با آرزوی سفری خوش در سال نو از همدیگر جدا شدیم.

در سال 1320 هـ. ش در بندر پیشوکان(pišokān) در منزل هوت مراد در ناصیه‌ی کمال آثار بزرگی و کمال هوش و ذکاوت از همان دوران صباوت هویدا بود. او از همان دوران کودکی در دامان خانواده‌‌ای مذهبی و فرهنگ دوست بالید. کمال به شنیدن داستان‌های قومی-بلوچی علاقه‌‌ای وافر داشت. اشعاری را که از بزرگان خاندان(مردان و زنان)می‌شنید مدام زیر لب زمزمه می‌کرد و گاه مدت‌ها به حفظ کردن اشعار مشغول بود. حاجی دادکریم از بستگان کمال خان هوت می‌گوید عمویی داشتیم که او نیز به اشعار و داستان‌های بلوچی فوق العاده علاقه‌مند بود.