سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

ویروس کوید ۱۹ وضعیتی را بر جامعه ما حاکم ساخته که سبب قطع ارتباط اجتماعی بین انسان‎ها شده و ما را متوجه نعمتی می‎کند که بخاطر انس و همراهی طولانی مدت با  آن، شاید قدر آن را آنگونه که باید نمی‎دانستیم.

گرامی می‌دارم یاد و خاطره‌ی یکی از عزیزترین برادرانم را که یک ماه اخیر را در اندوه فراق‌اش به سختی گذرانده‌ام؛ او کسی نبود جز سیّد حسن تالانه که در دانشگاه تبریز، دانشجوی سال آخر دکتری حرفه‌ای داندانپزشکی بود. 

طیّ روزهای آینده اجتماعی بزرگ با حدود ٩هزار شرکت‌کننده در اندونزی برگزار می‌‌‌شود. این اجتماع را برادران جماعت تبلیغ سازماندهی کرده‌‌‌اند. و به رغم هشدارهای دولت اندونزی، برای برگزاریش پافشاری می‌‌‌کنند. در همین راستا، یکی از برگزارکنندگان به خبرگزاری‌‌‌ها گفته است: «ما از کسی جز خدا نمی‌‌‌ترسیم.» و افزوده: «لذّت دنیا با گوشه‌‌‌ای از لذّت آخرت قابل مقایسه نیست».

اهمّیّت این رخداد و تأثیر آن زمانی بیشتر می‌‌‌شود که بدانیم علّت اصلی افزایش افسارگسیخته‌ی شیوع این بیماری در کشور مالزی نیز اجتماعی مشابه با حدود ١٦هزار نفر شرکت‌کننده از کشورهای گوناگون بوده است.

سال رفت و دی گذشت، به برخی شادمانی نقش بست و به دیگری غبار پریشانی نشست؛ آن یکی از تلاش بسیار و این یکی از خواب بی‌شمار. کم نبودند آنانی که غمی غمناک و شبی نمناک داشتند، چه بسا روز اندر روز تخم نا امیدی کاشتند و از خرمن سال پار، چنگی هم بر نداشتند.

اکنون نمی‌خواهم از سردی زمستان و زردی خزان بگویم چرا که بزم گلستان، شور بلبلان و شعور شاعران به من اجازه نمی‌دهند تا چشم فرو بگیرم و از بهار نگویم و بر سایه‌ی سیاه سرکش زمستان خیره شوم و از گلایه‌ها و شکایتها دم زنم.

اشاره: متن زیر برگردان فارسی فایل صوتی دکتر «جزا راهکان» است که به زبان کردی(هورامی) ایراد شده است. دکتر راهکان متخصّص اعصاب و روان از شهرستان پاوه یکی از فعّالان مدنی این دیار است که علاوه بر کار طبابت در زمینه‌های قرآن‌پژوهی و اندیشه‌ورزی نیز فعّالیّت‌های چشم‌گیری دارد. این قایل بنا به درخواست ستاد مردمی مبارزه با کرونا در شهرستان پاوه توسط ایشان تهیه شده است. امید که مفید واقع گردد.

زندگی در صدف خویش گهر ساختن است

در دل شعله فرو رفتن و نگداختن است

این روزها که کووید19 شیوع پیدا کرده است؛ برای قطع کردن زنجیره انتشار آن بهترین راه قرنطینه خانگی است.

(يا مقلب القلوب والابصار)

:ای دگرگون کننده قلب‌ها و چشم‌ها

اگر ترسی است در قلب‌ها و چشم‌ها که در پی خطایی آلوده شده؛ از خدا خواستاریم که همراه با زیبایی‌های سال نو و ديدن خوبی‌ها اصلاحش گرداند.

استاد ناصر سبحانی عالمی ربّانی، رهبری تأثیرگذار از تبار سلف بود که عمر خویش را در خدمت قرآن و تدبّر و اندیشه در معانی آن سپری کرد. وی به معنی واقعی کلمه اهل علم بود و صاحب اندیشه و یار و همنشین مطالعه و غوطه‌ور در دنیای معرفت و از نتیجه‌ی تفکّر و تدبّرش اندیشه‌ها و نظرات تازه استخراج نمود و با تعبیر خودش از عالم هم مطابقت می‌نمود که برداشت از این آیه‌ی قرآن بود: «أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ» بنا به همین آیات از سوره‌ی مبارکه‌ی زمر، به نظر ایشان عالم واقعی است کسی که شب‌ها را با خشوع در سجده و قیام سپری نموده در حالی از آخرت بیمناک و به رحمت پروردگارش امیدوار است.

آدمى همواره در تنگناها و سختى‌های زندگی، معبود را به یاد می‌آورد، تقصيرات خود را گردن مى‌نهد و حسرت گذشته‌ی از کف‌رفته‌اش را می‌خورد...

امّا سختى‌ها جملگی یکدست و به یک میزان نیستند؛ به‌ویژه آنگاه كه سختى و مشقّت همه‌گير گشته و گریبانگیر همگان می‌شود و جمله آدمیان، همزمان بدان گرفتار می‌آیند؛ مانند وضعيتى كه اکنون پيش آمده است و همه را به خود مشغول ساخته.

در چنین شرایطی سخت و دشوار، هر كس به فراخور خود به اعمال و گذشته‌اش می‌اندیشد، حسرت كارهاى نكرده‌اش را مى‌خورد؛ يا نادم و پشيمان از کرده خویش می‌گردد...

دوستی داشتم که خاطره‌ای از پدرش نقل می‌کرد و او هم از پدر بزرگش. می‌گفت دریکی از روستاهای منطقه‌ی کرمانشاه دوقلویی از پشت بهم‌چسبیده بودند. آن دو فقط بهم‌چسبیده بودند و اگر امکانات امروزی وجود می‌داشت شاید در یک مطبّ خصوصی و طیّ عملی سرپایی بسیار راحت و یک روزه از هم جدا می‌شدند. امّا نبود امکانات در آن زمان و باورهای مردم از دیگر سو امکان هر گونه چاره‌جویی را سلب کرده بود.

دوستمان نقل می‌کرد که گویا آن دو از بسیاری از جهات با هم اختلاف نظر داشتند و دارای سلایق و مزاج متفاوت بودند.