سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

بسیاری از سیره نویسان برای دعوت پیامبر - صلی الله علیه و سلم – به سوی خدا، مراحلی را تعیین نموده‌‌‌اند. آنان  از مرحله‌‌‌ی اول دعوت به نام مرحله‌‌‌ی سری و پنهانی بودن دعوت یاد کرده‌‌‌اند. در این مرحله‌‌‌ی وحی که بر رسول خدا- صلی الله علیه وسلم- نازل می‌‌‌شد آن را به صورت فردی به گوش افراد و اشخاص می‌‌‌رساند. و آن را در مجامع و مجالس قریش آشکار نمی‌‌‌کرد

خداوند قرآن را کتاب هدایت و رحمت برای جهانیان فرستاده است؛ این کتاب به استوارترین راه‌ها هدایت می‌کند؛

شارع حکیم در عباداتی که بر مکلفین فرض کرده است اهدافی را دنبال می‌کند؛ شاید مهم‌ترین آن احکام بندگی برای خدا و فرمانبری از اوامر و نواهی اوست. امام شاطبی در موافقات با اشاره به این مطلب آورده است: "مقصد شرعی از وضع شریعت بیرون آوردن مکلف از دایره هوا و هوس است تا این که با اختیار خود بنده خدا باشد همان گونه که از روی اجبار بنده اوست".

چرا تصمیم‌گیرندگان در پایتخت‌های اروپا و آمریکا عذاب وجدان ندارند، در حالی که حامی اسرائیل در جنگی وحشیانه هستند که برای نابودی آخرین سنگرهای مقاومت فلسطین راه انداخته است.

رمضان ماه روزه و قرآن و شب‌زنده‌داری است؛ ماه بخشش و کرم و سخاوت است. سخاوت از ویژگی‌های پیامبران الهی است و ام المؤمنین خدیجه بهترین گواه بر این ویژگی رسول خداست؛ آنجا که وقتی به او دلداری ‌داد فرمود:

در این نوشتار به یاری خدا می‌خواهیم حق مقدسی را یادآوری کنیم که هیچ وقت نباید فراموش شود و آن هم حق خداوند بر بندگانش است تا همواره او را بپرستند و برایش شریکی قائل نشوند. به همین خاطر خداوند برخی از ماه‌های پرفضیلت را قرار داده است تا بندگان به او نزدیک شوند؛ ماه‌هایی که برخی بر دیگری برتری دارند و به لحاظ مقام و جایگاه و اجر و پاداش با هم متفاوت هستند. خدای متعال فرموده است:

به سوی شوال و سایر ماه‌ها در حرکتیم و فصل تابستان در راه است؛ با رمضان همراه شو و آن را ترک مکن که از دوری تو اندوهگین می‌شود. فرشتگان شب در هنگام سحر چندان منتظر نمی‌مانند؛ به خود رحم کن و شرم کن از این که تو را کسل و تنبل ببینند. برای آخرت با تو عهد بستند پس با آنان خلف وعده مکن.

رمضان، یکی از ماه‌های قمری است که بعد از آخرین روز ماه شعبان آغاز می‌شود. بنا به دستور پروردگار، هر مسلمانی که عذر و دلیلی موجه نداشته باشد، خود را مکلف می‌داند که روزه بگیرد.

روز دوشنبه ٢ فروردین سال ١٣٦١ در مغازه‌ی آقای هادی عباسی واقع در کوچه‌ی مسجد حاج احمد مهاباد، مشغول اصلاح سرم بودم که ماموستا عبدالکریم شهریکندی و ماموستا عبدالله احمدیان از ماموستا عبدالعزیز تأیید خداحافظی کردند و به‌سوی خیابان طالقانی راه افتادند و این آخرین دیدار ماموستا بود.

ماه خیرات و برکات به سرآمد و روز شادمانی و پاداش گذشت؛ این سنت خداوند در آفرینش است و هر چیزی آغاز و پایانی دارد. رمضان به ما آموخت که وقت از جنس طلاست و گذر سریع آن نشان از گذر عمر است که عمر جز همین روزهای محدود نیست. حسن بصری می‌گوید: ای فرزند آدم تو چیزی جز همین روزها نیستی و هر گاه روزی سپری شود بخشی از تو رفته است.