ساختارگرایی وجود دارد، لوی استراوس در سایۀ روسو ادعا میکند که انسانها به طبیعت تعلق دارند و شالودهشکنی نخستین کار خود را به عنوان چالشی برای ساختارگرایی به ویژه در برابر انسانشناسی ساختاری لوی استراوس ارائه میدهد. دریدا، کتاب گراماتولوژی را به انتقادی از «عصر روسو» یعنی عصر انسانشناسی اختصاص داده است كه در آن مفهوم انسان به عنوان مقولهای توضیحی به بیشترین قدرت خود می رسد.
ذهن شاعر با استعداد خود را در سنت متعالی میشود. الیوت مانند ویمستات و بردسلی تلاش میکند شعر را تعریف کند، بدون اینکه به شخصیت شاعر متوسل شود. او ادعا میکند که انکار شاعر واکنشی در برابر کیش شخصیتی رمانتیک است که تا حدی مسئول رشد انتقادات بیوگرافیگرایانه بود. با این وجود، توصیفهای الیوت از شخصیت بینظیر شاعرانه، نقشهای زیادی را از رمانتیسم گرفته است
منتقدان جدید به شعر وضعیت مستقل بخشیدند و آن را از الزامات تاریخی، زندگینامهای و روانشناختی رها کردند. طبق استدلال آنها، شعر بدون حمایت نویسنده و خواننده در فضای خود زندگی میکند. این خاصیت شگرف معمولاً «خودمختاری شاعرانه» خوانده میشود و مورخان نقد ادبیات معمولاً خاطرنشان میکنند که منتقدان جدید این ایده را در نقد قوۀ حکم کانت یافتند. اینکه کانت در جای دیگر ایدۀ خودمختاری را در رابطه با قصد و آزادی انسان تعریف کرده است
تقدیر و تشکر
من کار خود را در زمینه اخلاق انتقاد طی ماههای گذشته به عنوان عضو انجمن همکاران میشیگان آغاز کردم و با یک احساس خاص از اتمام، پس از سه سال اقامت در دانشگاه کلمبیا توانستم کتاب را دانشگاه میشیگان به پایان برسانم. دو موسسه نقش عمدهای در شکلگیری این کتاب داشتهاند. انجمن همکاران میشیگان پشتیبانی اولیه از این پروژه را انجام داد
قطعاً، براى شما پيامبرى از خودتان آمد كه بر او دشوار است شما در رنج بيفتيد، به [هدايت] شما حريص، و نسبت به مؤمنان، دلسوز مهربان است.
خداوند این امت را تکریم کرده و آنان را بهترین امت قرار داده است؛ با فرستادن بهترین پیامبران و آخرین آنان محمد مصطفی به امت شرافت بخشیده است و بهترین کتاب را بر آنان نازل کرده است.
در این آیهی کریمه خداوند متعال یکی از صفات رسول خدا را بیان کرده است که در این مبحث میخواهیم به شرح آن بپردازیم.
لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ... این آیه دو تفسیر دارد:
٤،٤، احساساتگرایی و احساس همبستگی
برخی از فلاسفه معتقدند كه در رویكردهای نوعدوستی مورد بحث تاکنون، یك عامل مهم و شاید مهمترین عامل انگیزهی اخلاقی مفقود است، شاید بتوان گفت این رویکردها، نوعدوستی را مسألهای اساسی میدانند، اما این مسئله بسیار بیشتر از مطلب اصلی است، فرد خوشروان میتواند بگوید که ما باید مقداری احساس همبستگی داشته باشیم، اما این پاسخ عاطفی را با بیان دلیل علاقهی شخصی برای انگیزه توجیه میکند، به نظر میرسد نتیجهگرایان در مورد تفکر اخلاقی ما برای احساسات دوستانه و عشقی که نسبت به افراد خاص داریم
٢،٦ نوعدوستی ناب و ایثار
از سه نوع خودگرایی روانشناختی فوقالذکر، نوع تا حدی مورد مخالفت نوع ضعیفی است که معتقد است نوعدوستی هرگز ناب نیست، این رویکرد ادعا میکند که هنگام هر عملی، یکی از انگیزههای ما نفع شخصی ما است، هیچ استدلال قیاسی مناسبی برای این تز وجود ندارد یا در هر صورت، استدلال قیاسی که برای قویترین شکل خودگرایی روانشناختی در نظر گرفتیم، از آن پشتیبانی نمیکند، زیرا دو قضیه مورد استفاده در آن استدلال بسیار غیرمحتمل است، اما با این وجود ممکن است مطرح شود که در واقع، ما همیشه انگیزههای شخصی را پیدا میکنیم که با رفتارهای نوعدوستانه همراه باشد
معمولاً وقتی رفتاری نوعدوستانه توصیف میشود که انگیزهی آن میلی برای سودرساندن به دیگری است بیش از آنکه در جهت منافع شخصی باشد، این اصطلاح بر خلاف عبارات «منافع شخصی» یا «خودخواهانه» یا «خودگرایانه» است که برای توصیف رفتار با انگیزه منحصر به منافع شخصی بکار میروند، «بدخواه» به یک تفاوت بزرگتر اشاره میکند و در مورد رفتارهای بکار میرود که میل به آسیبرسانی به دیگران را تنها با این هدف بیان میکند،
با این وجود، برخی اوقات اصطلاح نوعدوستی به طور گستردهتر مورد استفاده قرار میگیرد تا صرف نظر از انگیزهی آن، به رفتاری که به نفع دیگران است،
این مقاله دربارهی اسلام که اساساً عبارت است از ایمان به خدا و انجام عمل صالح و آراستن به اخلاق زیبای نبوی نیست؛ از اسلام در حوزهی دعوت و امور خیریه هم نمیگوید. بلکه روی سخنش با اسلام سیاسی است یعنی حرکات سیاسی که اسلام را به عنوان مرجع فکری خود برای رسیدن به قدرت و حفظ سلطه قرار میدهند.
یکی از اسباب درخشش فقه اسلامی در دوران طلایی آن، توانایی فقیه در جمع بین فقه متون شرعی و فقه احوال واقعی جامعه بود. فقیه زمانی فقیه حقیقی بهحساب میآید که بین فقه به معنای فهم متون اسلامی و فقه واقع، هماهنگی و توازن ایجاد نماید، البته نه به این معنا که واقع بر متن مسلط باشد، چون هیچ عالمی چنین تصوّری از فقه واقع ندارد؛
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل