زنان از دیرباز مجموعه‌ای از آداب و رسومی را که در میراث فرهنگی و ملی آنان ریشه دارد و با آموخته‌های مادران و مادربزرگ‌هایشان آمیخته است به ارث برده‌اند.

شاید مهم‌ترین این آداب و رسوم، آماده شدن برای فصول خیر و نیکی یا آنچه در آداب و رسوم ما «ده روزه‌ها» نامیده می‌شود، باشد که از ماه رجب تا اواخر ماه شعبان ادامه دارد. در این برهه کمپین‌های تمیز کردن خانه راه‌اندازی شد که بیشتر اجزای آن از جمله مبلمان، ظروف و فرش‌ها را شامل می‌شد تا برسد به پخت و پز و فراهم کردن غذا و شیرینی و مقدمات مربوط به استقبال از ماه مبارک رمضان... خانم‌های خانه‌دار این کارها را با تمام جزئیات انجام می‌دهند تا اعضای خانواده‌ در بهترین شرایط حسی و اخلاقی ماه مبارک رمضان را سپری کنند.

از گذشته تا امروز بسیاری از مفاهیمی که در ذهن مردم بود تغییر کرده است و این تغییر با مشغول شدن اکثریت زنان به کار در بیرون از منزل و افزایش هزینه‌های زندگی بیشتر شده است. در چنین شرایطی است که خانواده‌ها مجبورند به ضروریات زندگی بسنده ‌کنند و روند نظافت جامع را با توجه به توانایی و اوقات فراغت‌شان به تعویق اندازند. 

این آداب و رسوم هر چند زیباست، اما انرژی زن را از لحاظ مالی و اخلاقی به هدر می‌دهد و تلاش و زمان زیادی را صرف می‌کند که می‌توان در بسیاری از امور دیگر سرمایه‌گذاری کرد و ممکن است این وظایف در بازه‌های زمانی غیر مرتبط با این زمان‌های شریف تقسیم شود؛ فرصت‌هایی که زن باید آن را غنیمت شمارد و رابطه خود را با پروردگارش بهبود بخشد و در دین پیشرفت کند.

دین ما به ما می آموزد که داشتن نیت‌های زیاد در یک عمل، خیرات بسیاری را برای ما به ارمغان می‌آورد و شکی نیست که هر کاری که زن در امور خانه‌داری انجام می‌دهد و آنچه از نظر مراقبت، توجه، دقت، بازرسی و نگرانی انجام می‌دهد، از اولویت‌های مسؤولیت اوست و به خاطر آن اجر و ثواب می‌برد و از طرفی کاری است در راستای فطرت و عاطفه مادرانه او.

با همه اینها او به انرژی نیاز دارد تا دلش را سرشار از ایمان و معنویت کند؛ باید ایمان خود را تجدید کند و در معرض عنایات خداوند رحمان قرار دهد. بنابراین نباید بیشتر انرژی خود را صرف کارهای سخت و متوالی ‌کند که به وقت و تلاش زیاد نیاز دارد و سرانجام با جسمی خسته و روحی درمانده به استقبال رمضان برود؛ به ویژه که ماه شعبان مقدمه ماه رمضان است و همان اعمال رمضان از قبیل ذکر و قیام و تلاوت و سایر اعمال صالح در شعبان هم وجود دارد.

گفته‌اند: خلوت با خدا در این زمان بسیار باارزش است، پس این کار ارزنده را از دست ندهید اگر چه برای چند دقیقه هم باشد. اثر این دقایق را بر روح و جان خود خواهید یافت و به شما آرامش قلبی و قدرت و استقامت می‌بخشد. خواهید دید که چگونه خداوند به شما قدرت و استقامت می‌دهد و به قلب‌تان صبر و شکیبایی الهام می‌کند. خلوت با خدا توشه روح مؤمن است و هیچ چیزی همتا و جایگزین آن نیست. 

و تو ای زن، چه مادر، چه خواهر، چه دختر، چه دانشجو، چه کارمند و چه خانه‌دار، باید لحظه‌ای وقت بگذاری و با خود خلوت کنی؛ به پروردگارت روی آوری و این ضعیف‌ترین درجه ایمان است. 

تو به حمایت معنوی نیاز داری تا از چیزهای پیش پاافتاده فراتر روی و به تعالی و شناخت خداوند متعال برسی. باید خود را از کدورت‌هایی که عزم و اراده‌ را ضعیف می‌کند و از دردهایی که عموم مردم از آن شاکی هستند آزاد کنی.

عزیزم توشه اخروی خود را برگیر و روزت را با آن آغاز کن؛ تا در رویارویی با سختی‌ها و آزمایش‌ها و موهبت‌ها و نعمت‌ها، توشه‌ای برای آخرت و روز حساب باشد. 

تو باید از نظر شناختی و علمی به معارف شرعی و علوم دنیوی مجهز شوی؛ علوم شرعی یک ضرورت است تا با علم خدا را بپرستی و بتوانی به مقام‌های عالی دست یابی. باید برای به دست آوردن این دانش که دنیا و آخرتت را می‌سازد تلاش کنی؛ بدون آن که از علوم کوتاهی کنی؛ از این علوم هم بهرمند شو و با آن به خانواده و امتت خدمت کن.

برای این که نور ایمان و تقوا در دلت بدرخشد، باید همراهان خوبی داشته باشی که دستت را بگیرند و به باغ‌های دنیا برسانند تا از آن بهرمند شوی؛ میان گل‌هایش حرکت کنی، از شهدش بنوشی و بویش را در مجالس تربیتی و ایمانی استشمام کنی و این برای تو اجر بزرگی خواهد داشت. زیرا اینها مجالس انس و محبت با خدا و خیرخواهی برای اوست. این همراهان قومی هستند که همنشین آنها رستگار است. این همنشینی بخش جدایی ناپذیر از وقت توست؛ مخصوصاً اگر تمام تلاش خود را صرف کنی و از قبل برای آن آماده باشی و قلب خود را قبل از خانه برای در آغوش کشیدن آن آماده کنی.

تو باید از زمان عادت به زمان عبادت حرکت کنی:

اراده خود را از تنبلی، راحت‌طلبی رها کن و خود را به سوی هر چیزی که آن را تقویت می‌کند و دانه‌های خیر و نیکی در آن می‌کارد هدایت کن.

خود را از تعلل و تعویق کارها رها کن؛ چون نمی‌توانیم عمر خود را تضمین کنیم که چقدر زنده خواهیم بود. به این حدیث شریف از پیامبر عزیزمان توجه کن که ما را تشویق می‌کند پنج چیز را پیش از پنج چیز غنیمت شماریم و مهم‌ترین آنها غنیمت دانستن فراغت پیش از مشغولیت و جوانی پیش از پیری است. 

اراده‌ات را از عادات فرسوده‌ای که در طول نسل‌ها، بدون بصیرت و آگاهی به ما منتقل شده است و باعث سستی روابط، اتلاف وقت، انرژی شده است رها کن. ما باید بتوانیم خوب را از بد تشخیص دهیم. 

اراده خود را از منیت و تکبری که پند و نظر نمی‌پذیرد و برای آموختن فروتنی نمی‌کند و در برابر حق سر فرود نمی‌آورد و از ضعف و نیاز می‌نالد رها کن.

اراده‌ات را از خجالتی بیمارگونه که تو را از تصمیم‌گیری صحیح یا اظهار نظر در مورد مسائل امت باز می‌دارد و مانعی برای گذر از دشواری‌ها است رها کن.

رهایی اراده در سرمایه‌گذاری در وقت آشکار می‌شود تا از آن به عنوان بودجه‌ای برای انفاق استفاده کنی؛ پس آن را برای چیزی که به نفع نیست هدر مده و آن را بر اساس اولویت‌های خود به خوبی تقسیم کن.

برای اینکه در برج استراتژیک خود به خوبی مستقر شوی باید توانایی خود را در صعود بهبود ببخشی، تا از لغزش‌هایی که در صفوف شما آزاردهنده است متاثر نشوی. ممکن است گاهی بر زمین بیفتی بنابراین باید از نو برای صعود تلاش کنی تا به هدفت دست یابی. با تلاش‌های پیاپی عزم و اراده‌ات را از دست نده و این تنها در سایه تربیت متعادلی که دنیا و آخرت را با هم جمع می‌کند به دست می‌آید. 

زنان صحابی و زنان صالح امت زمانی به فضیلت و شایستگی دست نیافتند که اراده خود را آزاد کردند و از جامعه گمراه و عادات شرک‌آلود به فضای ایمان و هدایت وارد شدند. 

#رمضان #روزه #دین