سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

قضیه‌ی ما به کوشش ما می‌ماند که جز با دستان و انگشتان برای صعود از کوهی بلند صورت می‌پذیرد تا انسان پس از فتح قله‌ی آن، بتواند کسانی را ببیند که آن را فتح کرده‌اند و سپس به سان گلدسته‌هایی پرفروغ بر فراز آن مانده‌اند و پرتو خود را به چهارگوشه‌ی دنیا فرستاده‌اند

با روانی پالوده و روحی پرگشوده در آسمان، که جز نور و صفا نمی‌بیند، این شاهین ما در سن و سال شکوفه‌ای بهاری، شاداب و تازه و شکفته شده، پیوسته به خانه‌های خدا (مساجد) رفت و آمد می‌کرد. پس از آنکه روح این شاهین وی را به درنوردیدن افق‌ها، تنگه‌ها، بسترها و گذرگاه‌های دعوت واداشت

اشاره‌: پیشتر قسمتی از این مقاله‌، به‌ صورتی ناقص در همین پایگاه‌ اطلاع‌رسانی، منتشر شده‌ است، ان‌شاءالله بر آنیم که‌‌ متن کامل آن‌را در چند هفته‌ی آتی به‌صورت پیاپی به‌ اطلاع‌ کاربران گرامی پایگاه‌ اطلاع‌رسانی اصلاح برسانیم. ومن الله‌ التوفیق

امام بنا درست در شرایطی مناسب و طبق برنامه‌ای مشخص، پا به دنیا گذارد، زیرا روزگاری که او در آن دیده به جهان گشود، آکنده از جریان‌های ویرانگر الحاد و چالش‌های خصمانه بود و جهان اسلام در اثر سیطره‌ی استعمار غرب و تهاجم فکری و فرهنگی آن بر بسیاری از کشورهای اسلامی، در معرض زشت‌ترین انواع نقشه‌های استعماری بود ...

ما همه آروز داشتیم که به گنجینه‌های رمضان دست ‌یابیم. هر کدام از مادر حد توان و شرایط خود به کوشش پرداختیم. برخی از ما بی‌نهایت احساس قصور و کوتاهی می‌کنند و برخی دیگر احساس خرسندی می‌کنند.

در آغاز رمضان مسلمانان به مساجد روی می‌آورند و مفاهیم ایمان در دل‌هایشان جان می‌گیرد. از این‌رو، روان‌ها شفاف، سینه‌ها گشوده، روح‌ها متعالی و اشک‌ها سرازیر می‌شوند و مسلمان روزه‌دار در متعالی‌ترین لحظه‌های ایمان و خشنودی به سر می‌برد. اما سپس به تدریج شمار نمازگزاران رو ‌به کاهش می‌گذارد و چون رمضان پایان یابد، مساجد به وضعیت پیش از رمضان باز می‌گردند. این وضعیت علی‌رغم هشدارهایی است که سخنرانان همه ساله سر می‌دهند: «ربانی باشید نه رمضانی. اگر رمضان سپری شده، اما پروردگار رمضان و سایر ماه‌ها خداوند است.»

خداوند مى‏فرماید: شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ.[1]
«(روزه، در چند روز معدود) ماه رمضان است؛ ماهى که قرآن، براى راهنمایى مردم، و نشانه‏هاى هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است».

اعتکاف در لغت عبارت است از ماندن و ملازمت و پایبندى بر چیزى، آن چیز خوب باشد یا بد.
خداوند مى‏فرماید: مَا هَـذِهِ التَّمَاثِیلُ الَّتِی أَنتُمْ لَهَا عَاکِفُونَ[1] «این مجسمه‏هاى بى‏روح چیست که شما همواره آنها را پرستش مى‏کنید؟!».
و مى‏فرماید: قَالُواْ لَن نَّبْرَحَ عَلَیْهِ عَاکِفِینَ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَیْنَا مُوسَى[2] «گفتند: ما همچنان گرد آن مى‏گردیم (و به پرستش گوساله ادامه مى‏دهیم) تا موسى به سوى ما بازگردد!».
مى‏فرماید: وَلاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ[3]

سرآغاز سال 2006م. با صدمین سالگرد تولد امام حسن البنا، بنیانگذار جماعت اخوان المسلمین مصر مصادف است. در کنار مراسم ویژه‌ای که به این مناسبت در مصر و برخی از کشورهای عربی برگزارشد، جماعت اسلامی پاکستان نیز مراسم ویژه‌ای برگزار کرد و کتابی ویژ‌ه درباره‌ی امام حسن البنا و اخوان المسلمین به چاپ رساند.

 کتاب «آزادی در اسلام» نوشته‌ی یوسف سلیمان‌زاده‌ با ویراستاری امجد محمّدمرادی و تقریظ رسول ابوالمحمّدی، در سنندج منتشر شد.
«آزادی در اسلام» دومین کتاب منتشرشده‌ی نویسنده‌ و محقق بوکانی است که‌ بر پیشخوان کتابفروشی‌‌ها قرار گرفت. این کتاب به‌ مقوله‌ی «آزادی» و مفاهیم وابسته بدان از دیدگاهی اسلامی پرداخته‌ است.