سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

معنی لغوی روزه:
روزه که در عربی از آن به «صَوْم» تعبیر می‌شود، در لغت به معنی «امساک» و «خودداری» از انجام هر کاری است.
معنی اصطلاحی روزه:
معنی «شرعی» روزه هم با معنی «لغوی» آن ارتباط دارد؛ چرا که معنی شرعی آن عبارت است از: خودداری از خوردن، آشامیدن و آمیزش جنسی به خاطر رضای خدا از طلوع فجر تا غروب آفتاب.روزه قبل از اسلام:
روزه عبادتی است که در تمام ادیان آسمانی و حتی برخی آیین‌های ساخته‌ی بشر هم وجود داشته است؛ مثلاً روزه در میان برهمائیان، یونان باستان، بعضی از مجوسیان، مصریان قدیم، یهودیان و مسیحیان عبادت معروفی بوده است.[1]

استاد ابوالحسن ندوی در این مورد می‌گوید:
شاید این سؤال به ذهن خطور کند که چرا خداوند رمضان را ماه روزه قرار داده است؟ و چه مناسبتی بین ماه رمضان و روزه است؟ در پاسخ باید گفت که این امر شاید بدین خاطر باشد که ماه رمضان ماه نزول قرآن است.[1] نیز ماه ذکر، عبادت، تسبیح، تهلیل، تلاوت، تراویح و انفاق و نیکی‌ها است. روزه فریضه‌ای است که علاوه بر فواید جسمی و روحی و نتایج مادی و معنوی؛ فرد و جامعه‌ی انسانی را به صفات خداوند(ج) و عالم ملکوت نزدیک می‌سازد.

عزیز صادقی

به نام پروردگاری که ذکر و یادش آرامش و آسایش و آسودگی‌ است و دوری و فراموش کردنش پریشانی و نگرانی و سرگردانی ‌است. پروردگاری که دریای لطف و کرم و احسانش بی‌ساحل و بی‌پایان و بی‌شمار است. پروردگاری که موسی را در خانه اولین و خطرناکترین دشمنش فرعون پرورش داد و یوسف را از ته چاه به اوج قدرت و محمّد پسری یتیم و بی‌کس را سرور عالمیان نمود!

یکی از مستحبات برای روزه‌دار در ماه رمضان این است که با چند دانه خرما افطار کند. پیامبر(ص) در این زمینه می‌فرماید: «اذا أفطر أحدکم فلیفطر علی تمرة فان لم یجد، فلیفطر علی مآء فإنه طهور» رواه ابوداود و الترمذی به نقل از ریاض الصالحین
هر گاه یکی از شما خواست افطار کند، باید با خرما افطار کند، ‌اگر خرما نیافت با آب افطار کند چراکه آب پاک است و موجب پاکیزگی (امعاء) می‌شود. یا اینکه حضرت انس از پیامبر (ص) روایت می‌کند که:

تهیه و تنظیم: حیدر رحمانپور

امروزه با فرارسیدن ماه مبارک رمضان مصرف شیرینی‌جات مصنوعی به‌شدت در میان مسلمانان افزایش پیدا می‌کند و متأسفانه افراد بدون اینکه متوجه عوارض و مضرات آن باشند به آن روی می‌آورند، خصوصاً در هنگام افطار به صورت‌های شربت، زولبیا، بامیه و انواع شیرینی‌جاتی که قند و شکر در آن مصرف شده، استفاده می‌کنند.
لذا بسیار ضروری است که با دلیل و استناد به کتاب‌ها و تحقیقات انجام شده به مضرات متعدد اینگونه شیرینی‌جات خصوصا در هنگام افطار، اشاره شود. باشد که کسانی که در فکر سلامتی و تندرستی خویش هستند کمتر استفاده کنند یا جایگزین‌های آن را مصرف نمایند.

إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإحْسَانِ وَإِیتَآءِ ذِی الْقُرْبَى وَیَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَالْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ. نحل/90
سخن گفتن از قرآن و معارف قرآنی از ابعاد مختلف می‌تواند به شناخت و حیانی ما کمک کند اما برای اینکه بهتر با این کتاب و پیام آن آشنا شویم، ضرورت دارد که به تفکیک و با توجه به ویژگیهای وحی قرآنی و طبیعت اوامر و نواهی موجود در آن، بررسی خود را بیاغازیم.یکی از زوایایی که می‌تواند تا حدود زیادی با محوری از محورهای فهم قرآنی ما را آشنا کند، کتاب عدل و احسان بودن قرآن است. اهل عدل و احسان شدن و دیگران را به این مسیر فراخواندن رسالت انبیاست.

یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیکُمُ الصِّیامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ (البقره/١٨٣)
یعنی: ای کسانی که ایمان دارید! روزه بر شما مقرر شد چنانکه بر اسلافتان مقرر بود، شاید پرهیزگاری کنید.
روزه انسان را به لباس تقوی ملبس می‌سازد و همچون سپری او را از ارتکاب فساد و فتنه باز می‌دارد. امتیازی که این عبادت در مقایسه با عبادات دیگر دارد این است که خالص برای خداست از ابو هریره روایت است

جلیل بهرامی‌نیا

می‌دانیم که بزرگترین گناهان و سرچشمه‌ی بدی‌‌ها یکی انکار خالق یا شریک سازی برای اوست و دیگری هوس نفس برای خدایی کردن؛ البته این هر دو عملاً در جامعه‌ی بشر روی داده و در تاریخ دین سابقه دارند.چنان که به عنوان نمونه، فرعون هوس و ادّعای خدایی کرد و گفت:« ما عَلِمْتُ لَکُمْ مِنْ إلهٍ غَیری»(قصص:38) یعنی خدایی جز خودم برایتان سراغ ندارم. در جایی دیگر گفت:« أنا رَبُّکُمُ الْأعْلی»(نازعات:24) یعنی منم خدای بزرگتر شما.یا خطاب به موسی گفت: « لَئِنِ اتَّخَذْتَ إلهاً غیری لَأجْعَلَنَّکَ مِنَ الْمَسجونین»(شعرا:29)یعنی: اگر کسی جز من را به خدایی بگیری، قطعاً تو را زندانی خواهم کرد. روش حکومت او نیز خوارداشت مردم و سوء استفاده از ضعف و نیازمندی آنان برای تحمیل افکار و قدرت خود بود: « إسْتَخَفَّ قومَهُ فَأطاعوه»(زخرف:54)یعنی:ملتش را نوکرصفت و خوارساخت؛ در نتیجه آنان از او فرمان بردند.

صدای گامهای رمضان را از کوچه پس کوچه‌های دل عاشقان می‌شنوم. آری می‌آید تا هدیه ای از آسمان را تقدیم کند. وقتی کادوی رمضان را که به دیدار من بیمار آمده است باز می‌کنم، ناگهان ترس مرا در برمی‌گیرد، ترس از اینکه در محضر خداوند گناه کنم و حساسیتی در دل پیش می‌آید که تا عمق فکرم می‌رود و مرا روشنفکر می‌کند.قلب که متقی شد همه اعضا و جوارح در خدمت این یگانه قرار خواهند گرفت.

ای رمضان! تو برگشتی و ما هنوز تغییر نکرده‌ایم، آری تو آمدی و ما متحول نشده‌ایم، باز آمدی و ما هنوز چون سال گذشته‌ایم!
چرا اینچنین است ای رمضان!؟ آیا می‌دانی علت را، سبب را، دلیل را...؟! رمضان شخصیت ما نسبت به پارسال متحول نشده است، قلبهای ما هنوز تحول پیدا نکرده است، قلبهای ما همان قلبهای سال گذشته و سالهای گذشته است،