سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

تألیف: سرویس دین و دعوت

شخص منفق با پرداخت انفاق، زمینه‌ی ‌فلاح و رستگاری ‌خود را فراهم نموده و به رضوان الهی ‌و جنات نعیم دسترسی ‌پیدا می‌کند.
انفاق علاوه بر این، دارای ‌آثار و برکات فراوانی ‌در زندگی ‌فرد است که به صورتی ‌گذرا به مهمترین آثار آن در بُعد فردی ‌انفاق‌دهنده، اشاره خواهیم کرد.
هدف اسلام از تشریع زکات تنها جمع‌آوری ‌ثروت و تقویت بیت‌المال و کمک کردن به مستمندان و نیازمندان نبوده است، بلکه علاوه بر این‌ها، تعالی ‌بخشیدن به انسان و رساندن او به جایگاهی ‌است که از سلطه‌ی ‌مادی‌گرایی ‌و دنیا‌پرستی ‌رهایی ‌یابد و به تعبیر قرآن کریم مزکّی ‌گردد. زکات دارای ‌آثار فراوانی ‌در زندگی ‌شخص زکات‌دهنده است، از جمله:

سرویس دین و دعوت

الحمد لله رب العالمین و الصلاة والسلام علی سیدنا محمد و علی آله و اصحابه و اتباعه اجمعین.
خواهران و برادران دینی، تلاش‌گران و مجاهدان راه خدا، سلام و درود خدا بر شما باد.
هم‌چنان‌که می‌دانیم ما مسلمانان معتقدیم که نظام هستی قانونمند است و بر اساس اسباب و مسببّات پایه‌ریزی شده است. لذا برای انجام هر کاری و رسیدن به هر هدفی به‌کارگیری اسباب و وسایل شرعی مناسب، ضروری است و بعد از آن، باید بر خدا توکّل نمود تا هدف مورد نظر تحقّق یابد.
سعی انجام امور بر تو رواست رمز پیروزی توکّل بر خداست.

مصارف زکات را خداوند چنین بیان می‌فرماید:
إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاکِینِ وَالْعَامِلِینَ عَلَیهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِی الرِّقَابِ وَالْغَارِمِینَ وَفِی سَبِیلِ اللَّهِ وَاِبْنِ السَّبِیلِ فَرِیضَةً مِنْ اللَّهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ[1] یعنی: زکات مخصوص مستمندان، بیچارگان، گردآورندگان آن، کسانی که جلب محبتشان ]برای پذیرش اسلام...[ می‌شود. ]آزادی[ بندگان، ]پرداخت بدهی[ بدهکاران، ]صرف[ در راه ]تقویت آیین[ خدا، و واماندگان در راه می‌باشد. این یک فریضه‌ی مهم الهی است و خدا دانا و حکیم است.

برادران و خواهران گرامی، ای کسانی که احساس مسؤولیت می‌کنید! اگر می‌خواهید جزو مسلمین، مؤمنین، صادقین، متّقین، پاکان، تاجران موفّق، مجاهدان، رستگاران، شاکران و محسنین باشید! اگر دنبال جامعه‌ای سالم و بدون فقر و کفر و تبعیض هستید! اگر امنیت و آرامش را می‌خواهید! بر شماست که خود را با صفت انفاق و سخاوتمندی، متّصف نمایید و بدانید که یکی از صفات پروردگارت «رزّاق» است و طبق آن، هم او تو را روزی می‌دهد و بخشش مال هیچ جای نگرانی ندارد و هم می‌خواهی در زمین «خلیفه‌ی» او شوی باید خود را با این صفت بیارایی و به امر خدا و در راه او ببخشایی. در راه بخشش مال، مژده‌های خداوند را نباید فراموش کرد و آن‌ها را دست کم نگرفت.

 قرآن کریم هدف از روزه گرفتن را زمینه‌سازی برای متقی گشتن انسان معرفی می‌کند و می‌فرماید:
یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیکُمْ الصِّیامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ[1] یعنی: ای کسانی که ایمان آورده‌اید روزه همان‌‌طوری ‌که بر پیشینیان شما فرض بوده، بر شما هم فرض شده است تا شاید پرهیزگار شوید.

امام غزالی -رحمه‌الله- روزه را به سه درجه‌ی «روزه‌ی عوام، ‌روزه‌ی خواص، روزه‌ی خواصِ خواص»[1]تقسیم کرده است:
«روزه‌ی عوام» عبارتست از خودداری کردن از خوردن و آشامیدن و روابط جنسی.
«روزه‌ی خواصِ خواص» آن است که دل از اندیشه‌ی هر چه غیر از خداست نگه داشته شود و اگر به غیر خدا و آخرت بیاندیشد، ‌روزه‌اش باطل می‌گردد. این نوع روزه، روزه‌ی پیامبران و صدیقان و مقرّبان است.

معنی لغوی روزه:
روزه که در عربی از آن به «صَوْم» تعبیر می‌شود، در لغت به معنی «امساک» و «خودداری» از انجام هر کاری است.
معنی اصطلاحی روزه:
معنی «شرعی» روزه هم با معنی «لغوی» آن ارتباط دارد؛ چرا که معنی شرعی آن عبارت است از: خودداری از خوردن، آشامیدن و آمیزش جنسی به خاطر رضای خدا از طلوع فجر تا غروب آفتاب.روزه قبل از اسلام:
روزه عبادتی است که در تمام ادیان آسمانی و حتی برخی آیین‌های ساخته‌ی بشر هم وجود داشته است؛ مثلاً روزه در میان برهمائیان، یونان باستان، بعضی از مجوسیان، مصریان قدیم، یهودیان و مسیحیان عبادت معروفی بوده است.[1]

استاد ابوالحسن ندوی در این مورد می‌گوید:
شاید این سؤال به ذهن خطور کند که چرا خداوند رمضان را ماه روزه قرار داده است؟ و چه مناسبتی بین ماه رمضان و روزه است؟ در پاسخ باید گفت که این امر شاید بدین خاطر باشد که ماه رمضان ماه نزول قرآن است.[1] نیز ماه ذکر، عبادت، تسبیح، تهلیل، تلاوت، تراویح و انفاق و نیکی‌ها است. روزه فریضه‌ای است که علاوه بر فواید جسمی و روحی و نتایج مادی و معنوی؛ فرد و جامعه‌ی انسانی را به صفات خداوند(ج) و عالم ملکوت نزدیک می‌سازد.

عزیز صادقی

به نام پروردگاری که ذکر و یادش آرامش و آسایش و آسودگی‌ است و دوری و فراموش کردنش پریشانی و نگرانی و سرگردانی ‌است. پروردگاری که دریای لطف و کرم و احسانش بی‌ساحل و بی‌پایان و بی‌شمار است. پروردگاری که موسی را در خانه اولین و خطرناکترین دشمنش فرعون پرورش داد و یوسف را از ته چاه به اوج قدرت و محمّد پسری یتیم و بی‌کس را سرور عالمیان نمود!

یکی از مستحبات برای روزه‌دار در ماه رمضان این است که با چند دانه خرما افطار کند. پیامبر(ص) در این زمینه می‌فرماید: «اذا أفطر أحدکم فلیفطر علی تمرة فان لم یجد، فلیفطر علی مآء فإنه طهور» رواه ابوداود و الترمذی به نقل از ریاض الصالحین
هر گاه یکی از شما خواست افطار کند، باید با خرما افطار کند، ‌اگر خرما نیافت با آب افطار کند چراکه آب پاک است و موجب پاکیزگی (امعاء) می‌شود. یا اینکه حضرت انس از پیامبر (ص) روایت می‌کند که: