إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • در سال شش هجری، رسول خدا (ص) در پی خوابی که دیدند، جهت انجام عمره عازم مکه‌ی مکرمه شدند، طبعاً در آن شرایط، روابط فیمابین قریش ومسلمانان تیره و تار بود. بااین که یاران پیامبر با شوقی وافر به قصد انجام مناسک عمره رهسپار مکه شدند، اما بنابر عللی، چنین خواسته‌ای مقدر نبود، و بر اساس پیمان صلحی که میان پیامبر و قریش در منطقه‌ی حدیبیه بسته شد، مسلمانان از تشرف به مکه‌ی مکرمه، باز داشته شدند.

  • ریشه‌ی بسیاری از منازعات و تنش‌‌ها و معضلات و گره‌‌ها، فراموش کردن اولویت‌‌ها و قاعده‌ی «الأهم فالأهم» است. حساسیت نشان دادن به مسائل کوچک و کم اهمیت و مغفول نهادن مسائل اساسی، مصروف کردن تمام توش و توان خود جهت مقابله به انحرافات کوچک و رها کردن انحرافات اساسی در بوته‌ی فراموشی، از آثار و تبعات زیانبار عدم التزام نظری و عملی به فقه اولویات و موازنات است. منظور از فقه اولویات، قرار دادن هر چیزی در جای شایسته و درخور خود است. یعنی چیزی که لازم است مقدم داشته شود، به تأخیر نیفتد و پدیده‌ای که لازم است به تأخیر بیفتد، مقدم داشته نشود و امور مهم کم اهمیت و امور کم اهمیت مهم جلوه داده نشود.