سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

۱_اصول و ضوابط حاکم بر روابط جامعه صالح و سالم: 

۱_ اصل تعارف. 

۲_ اصل تفاهم. 

۳_ اصل تعاون

بر مبنای این اصول به بیان قواعدی می‌پردازیم که رعایت آن‌ها در دعوت و تعامل با دیگران ما را به اهداف از پیش تعیین شده می‌رساند: قاعده اول: نتعاون فیما اتفقنا علیه و یعذر بعضنا بعضا فیما اختلفنا فیه. 

انواع اختلاف: 

۱-اختلاف تنوع که مطلوب است. 

۲-اختلاف تضاد که نامطلوب است. 

مصطفی عاشور*
ترجمه‌: پایگاه‌ اطلاع‌رسانی اصلاح

سخنرانی طارق البشری اندیشمند و مورخ مصری در مرکز مطالعات عربی قاهره با نام «مشکلات گفت‌وگوی فرهنگی میان شرق و غرب» به سبب اهمیت قضیه‌ای که این اندیشمند مصری مطرح کرد و نظریه‌هایی که ارائه کرد، واکنش‌ها و تحسین حاضران را بر انگیخت.

جهاندار امینی

مقدمه
دین اسلام همزمان با تلاش برای بهترسازی یک زندگی اجتماعی براساس امنیت و آرامش در تمام مراحل شکل گیری یک نظام اسلامی، اصل تزکیه نفس افراد و مواردی از قبیل امر به معروف و نهی از منکر را، وظیفه‏ای بر دوش این بینش و تفکر دینی می‏داند و در یک جمله می‏توان گفت: اسلام و نظام بزرگ حقوق و تکالیف آن، تمام تلاش خود را برای حفظ ضروریات پنجگانه (دین، نفس، عقل، مال، نسل) انجام می‏دهد و یا به عبارتی حکمت تشریع و حتی هدف خلقت را، فقط این ضروریات و حفظ آنها می‏داند.

دکتر وهبة الزحیلی
ترجمه‌: عبدالله‌ عبداللهی _ سردشت

اشاره‌: ترجمه بخش قیاس از کتاب الوجیز استاد وهبة الزحیلی در اختیار آن عده از بازدیدکنندگان سایت که با زبان عربی آشنایی ندارند قرار می‌گیرد، امید است که‌ مورد استفاده‌ قرار گیرد.

تعریف لغوی:
قیاس در کتاب یا به معنای اندازه‌گیری است مانند اینکه بگوئید: لباس یا پارچه را با متر اندازه گرفتم و یا به معنی ایجاد و روشن نمودن مساوات میان دو چیز است خواه حسی باشد یا معنوی، مانند اینکه بگوئید: این تخته را با این تخته برابر و تسویه نمودم یا بگوئیم فلانی یا فلان نفر در فضل و دانش و شرف قابل مقایسه و برابری نیست.

حقیقت اول یا فائده نخست: هر انسانی با اقرار به شهادتین، یعنی بر زبان آوردن کلمه لا إله الا الله و محمد رسول الله مسلمان می‌گردد. اگر کسی با زبان کلمات فوق را اقرار نمود مسلمان می‌شود و احکام مسلمانی در خصوص او جاری می‌شود. حتی اگر قلباً کافر باشد. به ما دستور داده شده است که به ظاهر حکم کنیم، و اسرار نهانی را به خداوند واگذار نماییم؛ به دلایل زیر:

گفت‌وگوی فصلنامه‌ی مدرسه‌ با محمد مجتهد شبستری

اشاره‌: در اسفند ۸۵ مصاحبه‌ای با «محمد مجتهد شبستری» توسط جلال توکلیان و سروش دباغ صورت گرفته است که در شماره‌یِ ششم فصلنامه‌یِ مدرسه نشر یافته است. قسمتی از این مصاحبه اختصاص دارد به انتقاداتی که برخی از روشنفکران به آرای ایشان، وارد دانسته‌اند. پرسش و پاسخ‌هایی را که به‌گمان ما ناظر به انتقادت مصطفی ملکیان می‌باشد در منظر شما خوانندگان عزیز قرار می‌گیرد. گفتنی است که استاد مجتهد شبستری در تکمیل این مصاحبه، مقاله‌ای تحت عنوان «قرائت نبوی از جهان» آورده‌اند که امیدواریم آن را نیز در آینده‌ای نزدیک نشر دهیم.

بدون تردید تلاش و فعالیت برای بازگشت سروری اسلام در عرصه‌ی زندگی، به‌وسیله‌ی عقیده، شریعت، اخلاق و عبادت و علم و تکنولوژی پیشرفته میسر است. این هدف ممکن است برپایی دولتی باشد که قرآن برآن حاکم است، یا جامعه‌ای که روح اسلام در آن جریان داشته باشد، یا اهداف والای دیگری از این دست که برای رسیدن به آن‌ها، باید تلاش شود،

تلخیصی از کتاب نهضت و منسوبین امام سید ابوالاعلی مودودی
فاطمه شاکری

اخلاقیات به طور کلی به دو دسته کلی تقسیم می‌شود:
1- اخلاقیات اساسی انسانی
2- اخلاقیات اسلامی
1- منظور از اوصافی است که اساس موجودیت اخلاقی انسان به آن استوار است و این صرف نظر از اینکه فرد دارای چه برنامه فکری باشد، بعنوان شرط اول موفقیت حتی برای اهداف نادرست بشمار می‌آید.
یک انسان وقتی می‌تواند مؤثر باشد مثبت یا منفی که دارای صفات زیر باشد:

استاد مصطفی اربابی

از نوآوری در ادبیات عرب با عنوان ابداع نام برده شده است. پیامبر(ص) بدعت در دین را گمراهی دانسته است، از این روی بحث بدعت و سنت از دیرباز میان مسلمانان مطرح بوده است، چنان که در این روزگار موضوع سنت و مدرنیته مطرح است.
تعریف لعوی ابداع: ابداع یعنی ساختن و پدیدآوردن چیزی بی‌مثال که پیش ازآن وجود نداشته است. (مقاییس اللغة: = 1-209) خلیل گفته است: پدیدآوردن چیزی نو برای نخستین بار که سابقه‌ی پیشین نداشته است. (العین =2-54) راغب آورده است: ابداع یعنی پدیدآوردن و به وجودآوردن چیزی بی‌سابقه که از کسی اقتباس نشده باشد. (المفردات-38) بدیع یکی از نام‌های خدا است، زیرا او است که اشیاء را برای نخستین بار به وجود آورده است. (لسان العرب= 8-6)

نوشته‌ی:دکتر طه جابر العلوانی
ترجمه: پایگاه اطلاع رسانی اصلاح

الحمدلله رب العالمین، والصلاة و السلام علی سیدنا محمد خاتم النبیین، و علی آله و أصحابه و من دعا بدعوته، و اهتدی بهدیه إلی یوم الدین.
خداوند متعال می‌فرماید:
«إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لِمَنْ کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ»[1] یعنی: بی‌گمان در این [قرآن] پندی است برای هر کس که دلی دارد، یا گوش بسپارد و خود به گواهی خیزد.
«... أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»[2] یعنی: آگاه باش که با یاد خدا دل‌ها آرام می‌گیرد
«… فَإِنَّهَا لا تَعْمَى الأَبْصَارُ وَلَکِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ»[3] یعنی: ...آری این دیدگان نیتند که نابینایند، بلکه آن دل‌هایی که در سینه‌هاست کورند.