ابوالحسن ندوی(1913-1999): «خداوند در شخصیت حسن البنا ارزشهای والایی را گرد آورد، از جمله عقل فراگیر و نورافشان، فهم روشنی‌بخش و وسیع، عاطفه‌ی قوی و جوشان، قلب مبارک و فیّاض، روح با ذکاوت و با نشاط، زبان فصیح و بلیغ، زهد و قناعت در زندگانی فردی و شوق و همّت بلند در راه نشر دعوت و ارزشها.»

 محمد الغزالی(1917-1996): « قرآن بر زبان او طراوت و تازگی گذشته‌اش را به دست آورد و میراث نبوّت در شمایل او متبلور و ظاهر گردید، این مرد منحصر به فرد، به صورت صخره‌ای پایدار واستوار، در برابر امواج مادی طغیانگر ایستاد، در کنار آن نسلی را پدید آورد که دلهایشان لبریز از محبت به اسلام و تمسک به آن بود.»

 محب‌ الدین الخطیب(1886-1969): « استاد حسن البنا خود به تنهایی یک امت بود، او دارای همان نیروی گمشده‌ای بود، که در قلب مؤمن آن را جستجو می‌کردم و به آن دست نیافتم مگر روزی که او را شناختم، از آن روز نیاز اسلام به این دعوتگر قوی، شکیبا و پایدار را دریافتم، مردی که در راه دعوت از جانش مایه گذاشت و نیازهای دعوت را، از لحاظ قوّت، شایستگی، مدارا، پایداری و استقامت و صبر و ثبات تا آخر برآورده ساخت.»

 دکتر مصطفی السباعی(1915-1964): « عظمت و بزرگی دارای مقیاس خاصی نیست، چه بسا که شخصیت بزرگ، یک عالم و یا فاتح و یا مخترع و یا مربّی روحی ویا رهبری سیاسی باشد، ولی سزاوارترین بزرگان برای جاودانگی، کسانی هستند که امتها را می‌سازند و نسل‌های نو را پدید می‌آورند و مسیر تاریخ را تغییر می‌دهند. نه تنها البنا یکی از این فرزانگان جاودانه بود، بلکه او در نظر من، بارزترین مرد جاودانه و چهره‌ی ماندگار در تاریخ اسلام در قرن چهاردهم بود.»

 شیخ محمد الحامد(1910-1969): « صدها سال است که مسلمانان شخصیتی همانند حسن البنا، که دارای مجموعه صفات ارزشمند باشد، ندیده‌اند، مردی که برنامه‌ها و طرح‌های اسلامی برای امت در سر داشت. البته ارشاد مرشدان، علم عالمان، عرفان عارفان، بلاغت خطیبان و نویسندگان، فرماندهی فرماندهان، تدبیر اندیشمندان و تجربه و مهارت سیاستمداران را، تکرار نمی‌کنم، بلی همه‌ی اینها را از سابقین و لاحقین منکر نیستم، ولی می‌گویم: کمتر کسی است، که همانند امام شهید توانسته باشد، به همه‌ی این کمالات دست یابد.»

 طنطاوی جوهری دانشمند و مفسّر قرآن کریم(1870-1940): « حسن البنا در نظر من مردی است که به طور شگفت‌انگیز، پارسایی و زیرکی را بهم آمیخت، او قلب علی، و عقل معاویه را در اختیار داشت، او بر دعوت بیداری، عنصر سربازی را افزود و به حرکت ملی عنصر اسلامی را باز گردانید.»

بدین ترتیب، این نسل اسلامی کنونی، نسخه‌ی کامل و تمام عیار دوم اسلام بعد از نسل اول در عصر پیامبر (ص) است، که دارای تمام صفات و ویژگی‌ها و نشانه‌های آن است.

 احمد حسن الزیات(1885-1968): « در او جیزی را یافتم، که در امثال او یا در صنف و گروه او نیافتم: او صاحب ایمان راسخ بود که حق در آن رسوخ یافته بود، به طوری که غرور علم و سرپیچی فکر، نقل، آن را کدر نمی‌کرد و او صاحب فقه و دانش ناب دینی بود، بسان پرتو وحی، که عقده‌ی زیان و ظلمت احساس، نمی‌توانست از آن جلوگیری کند، حدیث او با دلها پیوند داشت و سخنرانی او با جانها در می‌آمیخت، و جاذبه‌اش شما را به دوست داشتن او وا می‌داشت و شخصیت ممتازش، شما را وادار می‌کرد، تا به عظمت او اعتراف کنی!!»

حاج امین الحسینی مفتی و رهبر فلسطین(1895-1947): «موهای سرم سپید شده و زیر هر مویی تجربه و آگاهی نهفته است، که در طی سالهای متمادی آنها را به دست آورده‌ام، ولی چون با حسن البنا ملاقات کردم، دانستم که من بدانجا رسیده‌ام که آغاز کرده است.»