از مهمترین عواملی که -بعد از ایمان به ذات یکتای خدای عزوجل- پیروزی یک ملت را رقم می‌زند اتحاد و برادری می‌باشد، نبود برادری و اتحاد زمینه‌ی نفوذ دشمن را به‌ درون صفهای محکم و بهم پیوسته‌ی یک ملت، مهیا می‌سازد.

اگر دقیقاً به تاریخ ملتهای گذشته که مدتی را در غل و زنجیر استعمار سپری کرده باشند، نظری بیفکنیم به‌خوبی درک می‌کنیم که بزرگترین عامل پیروزی استعمارگران، وجود اختلاف و تفرقه بوده است. قول معروف انگلیسها در هندوستان به‌خوبی ثبت تاریخ و درسی برای آیندگان است اگر بیندیشیم،آنجا که سرلشکر انگلیسیها می‌گفت: تفرقه بیانداز و حکومت کن...

بلی همین تفرقه باعث شد که هندوستان بزرگ و پهناور به سهولت آب خوردن، به‌دستان استعمار همچون موم شود و انگلیس هر شکلی که خواست بدان داد، فرهنگ، مذهب زبان وغیره همه را از آنها غصب کرد و یا مطابق خواسته‌ی خود به‌ آنها شکل داد. پس اگر ملل شرق به‌ویژه‌ امت مسلمان به هوش نیامده و به کارها و برنامه‌‌‌هایش دقت نکند دور نیست که به هندوستان دوم تبدیل شود. گرچه هنوز هم امت اسلامی فرورفته در دهن استعمار پنداشته می‌شود و چنین هم هست جای هنر را رقاصی و آواز خوانی، جای فرهنگ را آراسته شدن به لباس‌‌‌های غربی، جای مذهب را خرافات و بیراهه‌گری گرفته است.

پس بر همه‌ی اقشار دانشمند، روشنفکر و دلسوز امت است که دست اتحاد بهم داده و جلو هجوم فکری و فرهنگی استعمار را بگیرند تا بالاخره پس از چندین دهه شاهد یک دولت سربلند و عزتمند اسلامی‌ باشیم. خداوند عزوجل در قرآن کریم همه‌ی مؤمنان را درباره‌ی برادری و اتحاد چنین مخاطب قرار می‌دهد: «وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَأُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ » (آل عمران: 105)

و مانند کسانی نشوید که (با ترک امر به معروف و نهی از منکر) پراکنده شدند و اختلاف ورزیدند (آن هم) پس از آن که نشانه‌های روشن (پروردگارشان) به آنان رسید، و ایشان را عذاب بزرگی است. 

سید قطب شهید در تفسیر این آیه می‌فرماید: این روش قرآن است که صحنه را زنده و گویا مجسم می‌سازد و هم بدینوسیله در دل مسلمانان معنی تحذیر از تفرقه و پرهیز از اختلاف مستقر و جایگزین می‌شود و معني نعمت كريمانه‌ی يزداني زواياي دل را پر مي‌سازد و روشن مي‌شود كه الطاف ربّاني در پرتو ايمان و اتّحاد، مؤمنان را در بر مي‌گيرد. بدين منوال گروه مسلمانان سرنوشت چنين گروهي از اهل كتاب را مي‌بينند؛ گروهي كه مسلمانان از اطاعت كردن از آنان برحذر داشته‌ مي‌شوند تا به سرنوشتي دچار نشوند كه اين چنين كساني از اهل كتاب بدان دچار شده‌اند، و به عذاب دردناكي و بزرگي گرفتار نيايند كه آنان بدان گرفتار مي‌آيند. (فی ظلال القرآن)

همین تفرقه باعث شده است که مسلمانانی که خداوند آنان را برادر همدیگر خطاب کرده و همه را اعضای یک تن می‌ شمارد. از غم برادران دینی خود در سراسر جهان غافل‌اند! فلسطین تحت چکمه‌‌‌های استعمار خرد و خمیرمی‌شود و روز به‌ روز کوچ‌‌‌های اجباری که از طرف اسرائیل بالای مسلمانان فلسطین تحمیل می‌شود. هزاران فلسطینی را بی‌خانمان ساخته و آنان را آواره و بیچاره می‌سازد. مسلمانان چچن از ظلم و تعدی روس می‌نالند. مسلمانان سوریه هرروز قربانی تهاجمات قدرت طلبانه‌ی نظام خون‌آشام خود می‌شوند و بالاخره مسلمانان مظلوم افغانستان همچون کالایی بی‌ارزش دست به‌دست فروخته می‌شوند و امریکا و هم‌پیمانانش از انجام هر نوع ظلم و تعدی تحت عنوان مبارزه با تروریسم کوتاه نمی‌آیند.

برعکس در آنسوی جهان، کشورهایی را می‌بینیم که بعداز چندین دهه جنگ‌‌‌های داخلی، منطقه‌ای و جهانی دست اتحاد بهم داده‌، هر نوع کدورت و مخالفت‌‌‌ را کنار گذاشته و  هم‌پیمان همدیگر می‌شوند که گلوله‌ای را که بین هم مصرف می‌کنند در کشورهای جهان سوم مصرف شود و نشانه‌‌‌های توپ و تفنگهای مدرنشان از داخل اروپا به خارج آن نشانه‌ رود. در قاره‌ی اروپا کشورها مرز مشخص ندارند و شهروند یک کشور با داشتن شناسنامه‌ی اروپایی می‌تواند آزادانه به کشورهای دیگر اروپا مسافرت کند.

همین اتحاد، رمز پیشرفت و ترقی آنان است و باعث شده است که رهبری دنیا را بدست بگیرند. بلی! بالاخره آنان دانستند که یگانه رقیبشان اسلام است؛ حریفی که خواب راحت آنان را بر هم زده و نقشه‌‌‌های شومشان را نقش برآب ساخته است.

ولی باید به آنان اعلام کنیم که شکست اسلام محال است و بدانند که اسلام همیشه پیروز میدان بوده است و باید بدانیم که علت اینکه امروز اسلام به حاشیه رفته است شکست اسلام نیست بلکه خمود فکری، عقب‌ماندگی و تفرقه‌ی ما مسلمانان بوده است و نباید فراموش کنیم که پیروزی اسلام نزدیک است یا به‌ وسیله‌ی نسل حاضر یا  نسل فردا، پرچم پیروزی اسلام به اهتزاز در می‌آید، علیرغم اینکه دشمنان اسلام، فشارها را وارد و سنگ‌اندازی‌‌‌هایی در راه پیشرفت این دین مبین می‌کنند. پس باید بکوشیم که این افتخار را به وسیله‌ی اتحاد و برادری از آن خود سازیم تا در روز واپسین در جمع مدافعان این دین مبین حشر شویم.

ان شاء الله