سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

تهمینه میلانی از جمله کارگردان‌های جریان ساز سینمای ایران است که همواره تلاش کرده مشکلات ناخودآگاه اجتماعی را به خود آگاه جامعه منتقل کند تا در خودآگاه جامعه مورد تجزیه و تحلیل کارشناسان صورت بگیرد.

از عطر بهارنارنج ِدستانش وقتی مرا در آغوش کشید، فهمیدم که بی شک بهشت روزی در دستان او بوده است که برای در آغوش داشتن من به زیر پایش افتاده است... 

معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده؛ بابیان اینکه زنان و مشاغل سبز و فناوری می‌توانند مشکلات زیست محیطی را حل کنند، گفت:از مشاغل سبز و فناوری می‌توان برای اشتغالزایی، رفع مشکلات اقتصادی در روستاها و بهبود شرایط محیطی استفاده کرد.

مراقب باشید ، این اشتباهات مردانه زندگی تان را تلخ می‌کند؛ در ادامه به پنج اشتباه بزرگ مردانه که در زندگی زناشویی اغلب آقایان مرتکب می‌شوند، اشاره می‌کنیم و چگونگی تشخیص و اصلاح آنها را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

به نظر می‌رسد هنر زندگی نزد حافظ، دو مؤلّفه‌ی اصلی دارد: شادخواری(سرمستانه زیستن) و زیبابینی(عیب‌پوشی). این دو مؤلفه‌ دستِ‌کم در دو موضع از دیوان او آمده است:

به پیر میکده گفتم که «چیست راه نجات؟»

بخواست جام می و گفت: «عیب پوشیدن»

سؤالی به غایت مهم می‌پرسد:‌ راه نجات. و پاسخ این است: جام می و عیب‌پوشی. جامِ می اشاره به شادخواری و سرمستانه زیستن است و عیب‌پوشی تعبیری دیگر از زیبانگری.

همین نکته را در بیتی دیگر بیان می‌کند:

دو نصیحت کُنمت بشنو و صد گنج ببر:

از درِ عیش درآ و به رهِ عیب، مپوی

در این بیت نیز دو توصیه‌ی اساسی حافظ، متناظرِ همان بیت پیشین است: ورود از درِ عیش و تنعّم و سلوکِ طریقِ زیبانگری.

شاد زیستن، برآمده از نوع جهان‌نگری اوست.

وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ
نیکی و بدی یکسان نیست. ( هرگز بدی را با بدی، و زشتی را با زشتی پاسخ مگوی. 

کودکان کار، کودکان وحشت، کودکان تجاوز، کودکان بی آرزو.
کودکان کار، این نوگلان تازه نفس، که کمان پشت‌شان، زیر سنگینی بار گران زندگی، خم شده است. چه آنها که از بدو تولد، همچون رازی سوخته، بر دوش مادران فلک زده‌شان، چشم به دست دیگران دوخته‌اند، و چه آنها که در کوره‌های آجر پزی، همچون خشت‌های خام، با جهانی سرشار از آرزو و تمنا، پای در آن گذارده و در میان آتش سوزناکش، پخته و شاید هم می‌سوزند!.
کودکان وحشت؛ نهال‌هایی که در هجوم تبر‌های آشنا و شعله‌های زبان‌شان، فصل رازناک پاییز را به کوچ می‌کشانند.