سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

از دیدگاه جامعه‌‌شناسی سیاسی، مسئله مشارکت مدنی و سیاسی شهروندان و نقش آن در شکل‌گیری نوع نظام سیاسی حاکم بر جامعه امر پذیرفته شده‌ای است که کمتر مورد تردید قرار می‌گیرد. رابطه عکس این نیز رابطه‌ای قابل توجه است، به عبارت دیگر نوع نظام سیاسی حاکم نیز در کاهش یا افزایش مشارکت سیاسی شهروندان تأثیر دارد. یعنی با توجه به نظام سیاسی، می‌توان حدس زد که شهروندان دارای چه محدودیت‌هایی در رفتار سیاسی خود هستند. با این پیشفرض می‌توان گفت که نظامهای اقتدارگرا و غیردمکراتیک، در درون خود و با بکارگیری عوامل و مکانیسم‌هایی در عمل و اندیشه، مانع مشارکت سیاسی فعال شهروندان می‌شوند.

تکاپوی دانشجویان دانشگاههای کشور در قالب جنبش دانشجویی علیرغم وجود شرایط بسته و نامساعدی که در حال حاضر فضای مدنی کشور را دربرگرفته است، ادامه دارد. از تفاوتهای اساسی جنبش دانشجویی با سایر جنبشهای اجتماعی، خصلت پیشتازی و رادیکال بودن آن است. اگر برخی از جنبشهای موجود کشور به دلیل حاکم شدن جو سرکوب تا حدودی خود را با وضعیت موجود تطبیق داده‌اند، دانشجویان نه تنها همواره از هر فضای کوچکی که وجود داشته استفاده کرده‌اند بلکه به فضاسازی نیز پرداخته‌اند.

احساس ضرورت اصلاح ساختارهای موجود کشور در سالهای اخیر و نیاز به‌ تغییرات اجتماعی بیشتر جهت گسترش جامعه‌ی مدنی و نهادهای آن، واقعیت عینی جامعه‌ در حال گذر ایران است. اگر چه این نیاز نه تنها برای محافظه‌کاران و لایه‌های قدرتمند حامی آن‌ها قابل درک نبوده، حتی در برابر آن بسیار مقاومت هم کرده‌اند که روند روبه قهقرای حوزه‌ی مدنی در دو سال اخیر مؤید این ویژگی است؛

ویرایش جدید کتاب درسی"تاریخ معاصر ایران"سال سوم آموزش متوسطه (1386) که امسال در اختیار دانش آموزان قرارگرفته است را دیدم. با تورق در آن و با توجه به حوزه مطالعاتی من، بخش مربوط به رخدادهای بعد از انقلاب را نگاه می‌کردم که به موضوع غائله کردستان برخورد کردم. مطالب مندرج در آن را بعد از مطالعه نه تنها به عنوان متن تاریخی نمی‌توان و نتوانستم بپذیرم، بلکه با توجه به اینکه متن آموزشی بوده و عمدتاً برای جوانان نگارش یافته است، آنرا غیرعلمی و به تعبیری که در اینجا بکار برده‌ام، نگاه ایدئولوژیک به تاریخ می‌دانم. بنابراین برخود دانستم تا با نقد این بخش از کتاب، به نحوه نگارش منابع درسی در کشور نیز اعتراض نمایم.

از این پس مطبوعات تنها مجاز به انتشار اخبار احزابى هستند که از کمیسیون ماده ۱۰ احزاب مجوز دریافت کرده‌اند. سردارعلی‌رضا افشار معاون سیاسى جدید وزیر کشور با اعلام این خبر گفت؛ استفاده مطبوعات و سایر رسانه‌ها از عنوان احزاب و تشکل‌هاى سیاسى که مجوز فعالیت از کمیسیون ماده ۱۰ احزاب ندارند، مجاز نیست و براى این منظور به زودى فهرست احزاب و تشکل‌هاى سیاسى که مجوز قانونى دارند براى رسانه‌ها ارسال خواهد شد.

سی ویکم اوت برابر با نهم شهریور1386، مصادف با پنجاهمین سالگرد استقلال کشور مالزی از استعمار انگلیس است. از نظر تاریخی، پس از دست به دست شدن سرزمینهای منطقه بین قدرتهای استعماری پرتقالی و هلندی، دولت انگلستان درسال ۱۸۲۴میلادی برنقاط سوق‌الجیشی شبه‌جزیره‌ی مالایا تسلط یافت و در این مناطق، پایگاههای نظامی و تجاری ایجاد کرد که تحت هدایت مستقیم مرکز استعماری انگلستان مستقر در هند بود.

بنا بر گفته‌های رسمی و غیر رسمی ، استاد دکتر بشیریه، استاد علوم سیاسی در دانشگاه تهران توسط ریاست دانشگاه تهران از کار برکنار گشته و بازنشست شده‌اند. دکترحسین بشیریه را کسانی که به نحوی با مسائل و جنبش‌های سیاسی و اجتماعی در ایران سروکار داشته یا در آنها فعالیت داشته‌اند، به‌ خوبی می‌شناسند.

آقای دکتر کدیور، از متفکران و دگراندیشان دینی ایران، محور اصلی سخنرانی‌های ماهانه‌ی خود را طی سال جاری به موضوع حقوق بشر اختصاص داده‌اند. اولین حلقه از این بحث را ایشان با طرح ضرورت موضوع حقوق بشر آغاز کردند. متن این سخنرانی در سایت‌های مختلف منتشر شد از جمله در سایت "اصلاح وب" منعکس گردید که پایگاه اینترنتی جماعت دعوت‌و اصلاح ایران است و به عنوان یکی از جریان‌های فعال اهل سنت در ایران شناخته می‌شود. در نقد دیدگاه دکتر کدیور، آقای دلیر عباسی، نوشته‌ای را در همین پایگاه منتشر کردند که در واقع می‌توان گفت نوعی تقابل با اندیشه‌ی مدرن در کلیت خود بود.

نامعقولی جریان سیاست و قدرت در منطقه ، مرا یاد جمله پایانی یادداشتی که احمد زیدآبادی درمورد درگیریهای فلسطین در چند روز گذشته نوشته بود انداخت که:"دریغ و آه که افراط‌گرایی و خشونت در دنیای اسلام به فضیلت تبدیل شده و اندکی بلوغ فکری وسیاسی حکم کیمیا پیدا کرده است!" این سخن را بسیار بحق دیدم. چرا که نه تنها فلسطین، که بیشتر کشورهای منطقه درگیر آشوب‌های فرقه‌ای و مذهبی هستند. البته باید تأکید کرد که این امر فقط دامن جریان‌های دینی – اسلامی را نگرفته است.

روشنفکران دینی، طیفی از روشنفکران‌اند که در پی تبیین فلسفی مولفه‌های مدرنیته و ربط و نسبت آن با اجزای سنت و مخصوصا اندیشه‌های دینی هستند. دغدغه بنیادین آن‌ها حل دشواریهای نظری و از میان بردن مشکلات عملی پیش رو برای تحقق تجربه دینی در دنیای کنونی است. یکی از مسائل مطرح در این زمینه جهانی شدن است و ‌آنچه که روشنفکران جهان در حال توسعه را عموما و روشنفکران دینی را به خود مشغول داشته، تبیین پدیده جهانی شدن و بررسی آثار و نتایج آن برای جوامع مذکور است.