سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

ازجمله مراتب جهادی که در اسلام به آن تصریح شده است، جهاد در برابر شرّ و فساد داخلی در جامعه است و این جهاد از اهمیت فراوانی برخوردار است؛ چرا که جامعه را از نابودی و فروپاشی و تجزیه حفظ می‌کند و البته لازم به ذکر است که جامعه‌ی اسلامی اصول و مؤلّفه‌ها و خصایص ویژه‌ای دارد که اگر از بین رفته و یا به دست فراموشی سپرده شود و یا به هر حال با این اصول و عناصر مبارزه شود، جامعه سالم نمی‌ماند.

جهان امروز شاهد نزاعی سخت بین اصالت فردی و گروهی است. سرمایه‌داری مبتنی بر قداست فرد و اساس قرار دادن اوست. حق فراوانی به فرد می‌دهد و تقریباً او را از حق مطلق برخوردار می‌سازد. فرد دارای آزادی مالکیت، آزادی عمل، آزادی بیان، آزادی تصرف و بهره‌برداری است اگر چه این آزادی‌های شخصی به زیان او یا دیگران منجر شود. فرد می‌تواند با احتکار، فریب و رباخواری مال‌اندوزی کند؛

برادران عالم و دعوت‌گرم را به نکات ذیل وصیت می‌کنم تا وظیفۀ خود را در قبال پروردگار، دین و امت خود به درستی اداء نمایند: 

١. دوستی و محبت خود را خالص برای پروردگار بزرگ و دین او بگردانید؛ نظام‌ها، اقوام، اشخاص و احزاب را به همان اندازه که به اسلام پایبند و نزدیک اند، دوست بدارید. 

٢. در هر قضیه به کتاب الله و سنت رسول الله در پرتو فهم سلف صالح امت رجوع کنید و اسلام را از تحريف افراط‌گرایان، دست‌بُرد اهل بطلان و تأویل بی‌مورد نادانان پیراسته نمایيد.

مفهوم لغوی عبادت

قاموس می‌گوید: عبدیت، عبودیت و عبادت: فرمانبرداری.

در صحاح چنین آمده است: اصل عبودیت، خضوع و فروتنی است و تعبید یعنی کوچک و بی‌مقدار شمردن.

مثلاً گفته می‌شود: راه معبد و شتر معبد یعنی: قطران مالیده، نرم و هموار شده.

عبادت یعنی: فرمانبرداری و تعبد یعنی: پرستش، برحسب اشتقاق چند معنی پیدا کرده است: ﴿فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي ٢٩﴾ یعنی داخل شو در گروه من. سپس معنی تازه‌ای بدان افزوده است و آن عبارت است از: ولاء.

در مخصص ج 13 ص 96 چنین آمده است:

چرا بوجود آمده‌ام؟ مأموریت من در هستی چیست؟ رسالتم در این زندگی کدام است؟ این سؤالی است که هر انسانی باید از خود بپرسد و مدتی برای جستجوی پاسخش بیاندیشد.

هر جهلی [هرچند پی‌آمدهای بزرگی داشته باشد] قابل گذشت است، ولی جهل انسان نسبت به راز هستی و هدف زندگی و رسالت نوعی و شخصی خود در این کرۀ زمین را نمی‌توان کوچک شمرد.

بزرگترین عیب و ننگ برای موجودی عاقل و با اراده [انسان] این است که زندگی را با بی‌خبری بگذراند، همچون حیوانات بخورد و بهره‌مند باشد، نه به سرانجام خود بیاندیشد و نه چیزی از حقیقت وجود و طبیعت اطراف خویش بداند، تا آن که بناگاه مرگش فرا رسد و بدون هیچگونه آمادگی قبلی، با سرانجامی ناشناخته مواجه شده

انسانِ مسلمان در تمام جوانب زندگی‌ِ خود از جمله فکر و فرهنگ، عواطف قلبی، رفتارهای ظاهری و یا به عبارتی، در باورها و اعتقادات، طریقه‌ی عبادات، حلال و حرام، گفت‌و گو و بیان، کردار و اخلاق، دوست‌داشتن و متنفربودن، صلح و جنگ و غیره مکلف به انجام و اجرای قوانین، احکام و دستورات الله متعال می‌باشد، زیرا خود می‌فرماید:

وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا.

ترجمه: و هیچ مرد و زن مؤمنی را در کاری که خدا و رسول حکم کنند اراده و اختیاری نیست (که رأی خلافی اظهار نمایند) و هر کس نافرمانی خدا و رسولش را بکند، به گمراهیِ سختی افتاده است.

سؤال: دسته‌ای از مردم شنیدن آواز را به هر رنگ و شکلی که باشد حرام می‌دانند و به این آیه قرآنی استدلال می‌نمایند که می‌فرماید:

﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ﴾[۱]

«: بعضی از مردم حرف‌های لغو و بیهوده را انتخاب می‌کنند تا مردمان را از روی نادانی گمراه نمایند و دستورات خدا را به مسخره می‌گیرند، چنین کسانی در عذاب شدید و ذلت باری قرار دارند».

همچنین استدلال می‌کنند به این‌که عده‌ای از یاران پیامبرﷺ گفته‌اند: که «لهو الحديث: سخنان لغو و بیهوده» همان آواز خوانی است

تربیت فرزندان یکی از مهم‌ترین مسؤولیت‌‌ها و دغدغه‌‌های والدین است، سلامت ‌روان، روابط و درکل آینده‌‌ی کودک به این مسئله مربوط است. والدین باید با کسب آگاهی در اتّخاذ بهترین سبک فرزندپروری با توجّه به روحیات فرزندشان تلاش کنند و در ایجاد حسّ اعتماد به نفس، احساس ارزشمندی، شخصیت سالم و درنهایت تربیت آنان کوشا باشند.

مطلبی که می توان در این باب مطرح نمود، این حدیث صحیح مشهور است: صُومُوا لِرُؤیَتِه وَ اَفطِرُوا لِرُؤیَتِه،فَاِن غُمَّ عَلَیکُم فَاقدِروا لَهُ: با رؤیت هلال ماه روزه بگیرید،و با رؤیت آن افطار (عید) کنید،و اگر آسمان ابری و تیره باشد روزهای ماه شعبان را بشمارید. و در لفظ دیگری آمده است: مطلبی که می توان در این باب مطرح نمود، این حدیث صحیح مشهور است: صُومُوا لِرُؤیَتِه وَ اَفطِرُوا لِرُؤیَتِه،فَاِن غُمَّ عَلَیکُم فَاقدِروا لَهُ: با رؤیت هلال ماه روزه بگیرید،و با رؤیت آن افطار (عید) کنید،و اگر آسمان ابری و تیره باشد روزهای ماه شعبان را بشمارید. و در لفظ دیگری آمده است: فَاِن غُمَّ عَلَیکُم فَاکمِلُوا عِدَّة شَعبَانَ ثَلاثِینَ: اگر آسمان ابری و تیره باشد سی روز ماه شعبان را تکمیل کنید.

از فضایل علم: یقین آور است یقینی که برای قلب پویایی و آرامش قلب به همراه دارد. خداوند در کتاب خود از متقیان و هدایت‌یافتگان با صفت یقین یاد می‌کند: "وَبِالآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ" اینانند که خداوند آیاتش را برای آنان تشریح می‌کند خواه آیات مسطور در کتاب یا آیات تکوینی و دیدنی: 

"قَدْ فَصَّلْنَا الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ" (انعام:٩٧)