هرگاه رمضان نزدیک میشود، قلم ها فعال می شوند و درباره بزرگی  و فایده ها و رازهای این ماه مینویسند به طوری که آنچه امسال گفته می شود در باره این ماه، سالهای گذشته هم به همان شیوه گفته شده وآنقدر تکرار شده که بیشتر آنها را حفظ هستیم. ولی بعضی از آن نوشته ها بهانه ای میشود برای آنهایی که پایبند فرمانهای خدا نمی شوند و حتی به آنها باور ندارند و در عمرشان تنها یک روز هم روزه نگرفته اند، و بیشتر از این، آن را مسخره می کنند و آن را ماه گرسنگی و گرانی و از بین رفتن جسم می دانند. مردمان دربرابر این فرض مبارک دو دسته اند:

دسته ای که باور کامل به خدای بزرگ دارند و به همه  فرمان هایی که از طرف خدا آمده کاملاً پایبندند و به هیچ وجه شک ندارند و خداوند درباره یشان می فرماید: «سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ» بقره-285 این افراد تمام فرمان ها ی خدای بزرگ را حکمت میدانند، چه بدانند هدفی دارد یا نه، این برایشان مهم نیست، مهم آن است که باور به خدای بزرگ دارند که هیچ چیزی را فرض نکرده مگر اینکه سود مادی یا معنوی دارد.

دسته ی دوم کسانی هستند که بسیار از افراد و اندیشه های مادی متاثر هستند و تنها با چشمهایشان امور  را می بینند؛ بیشتر اوقات نسبت به نفع واهمیت فرائض خدا شک دارند، یعنی باید هر چیز را با چشم سر ببینند در حالیکه نمی توانند همه حقایق را انکار کنند مثل جریان برق والکتریسته ومغناطیس و...

متاسفانه بیشتر این افراد جوانان هستند که فکر می کنند روزه گرفتن به آنها ضرر می رساند و غیراز گرسنگی وخسته شدن هیچ نفعی ندارد.

لازم است که بدانند روزه گرفتن رسمی نیست که تنها در اسلام فرض شده باشد، بلکه پیش از اسلام هم بوده و حتی در بیشتر آیینهای آسمانی بوده و هست حتی به غیر از انسانها در بعضی از جانداران دیگر هم به شیوه ای دیگر خودشان را گرسنه نگه میدارند و از این گرسنگی نفع می برند.  آیا تا حالا از خودمان پرسیده ایم که نفع گرسنگی چیست؟

بله، بعضی از جانداران بدون هیچ  فرضی خودشان را گرسنه نگه میدارند، و بی شک بی نفع نیست.

برای نمونه:

ماهیها از خوردن پرهیز می کنند تا شکمشان جای تخمهایشان وچربی لازم را باز کند.

مارها در زمستان در حالت خواب قرار می گیرند و هیچی نمی خورند.

خرسها هم این کاررا می کنند.

بعضی شیرهندی وجود دارند که در سال یک ماه از خوردن گوشت پرهیز می کنند، که این کار بدنشان را از زهر و چربی های زیادی پاک می کند.

وعجیب تر، درخت ها این حالت را می گذرانند و برای مدتی مشخص درسال مواد معدنی وآب کم جذب می کنند و برگهایشان میریزد تا در بهار قویتر رشد کنند. باز هم معتقدی تمام این جانداران و گیاهان از گرسنگی نفع میبرند، ولی به انسان آسیب میرساند؟

بعضی فکر می کنند روزه برای رشد زیان دارد و تلاش روزانه را کم می کند، ولی هیچوقت نپرسیده ایم که وضعیت جسم مان بعد از روزه گرفتن چطور است؟ بهتراست یا بد شده؟ وزنمان کم شده یا زیاد شده است، خون مان پاک تر شده یا بر عکس؟

متاسفانه این پرسشها بی مورد است، چون که آشکار و معلوم است که جوابها اشاره به نفع وسود ماه رمضان و حکمت هایش دارد. و این نفع ها جداست از سود معنوی روزه که: چشمهایمان را از نگاه های نابجا  محفوظ می کند و زبانهایمان را از گفتار بیهوده و گوشهایمان را از شنیدنهای بی فایده و دلهایمان را از بغض و کینه پاک می کند.

عجیب است که بعضی از صفات بد آدمها به رمضان ربط داده میشود، مثل عصبانیت و برخورد بد در حین کار کردن که می گویند علتش گرسنگی است! واین در حالی است که روزه دار صبحها گرسنه نیست و وقت گرسنگی بعدازظهراست! واین در حالیست که روزه دار صبح ها گرسنه نیست و وقت گرسنگی بعداز ظهر است و درآن وقت کارها رو به تمامی می رود و این جدا از این است که بیشتر این حالتها مربوط به کسانی است که سیگار می کشند و عصبانی شدنشان به کم شدن «نیکوتین» در خونشان است.

در حقیقت نمی شود گفت که روزه اصلا تشنگی و گرسنگی ندارد، خیر؛ این اشتباه است چون هدف اصلی از فرض شدن روزه عبارت است از گرسنه و تشنه شدن  و پرهیز از نعمتها است.

ولی آیا این مدت پرهیز آنقدر است که سود به انسان برساند یا ضرر؟

بی شک آن گرسنگی و تشنگی که در وقت روزه گرفتن برای مسلمان پیش می آید، مدتش آنقدر نیست که انسان را دچار ضرر جسمی کند و بیشتر محققان این را ثابت کرده اند که روزه گرفتن به بدن سود می رساند حتی در علم پزشکی درمان با روزه را برای بعضی بیماریها پیشنهاد میکنند. و این جداست از اجر معنویی که خدای بزرگ به روزه داران پاداش میدهد.

در پایان، مانده که بگوییم خدای بزرگ پاداش خیر به روزه داران بدهد و آنهایی که تا حالا روزه نگرفته اند، خدای بزرگ از نعمت روزه بهره مندشان کند و عاقبتشان را به خیر بگرداند.   آمین.