ایالات متحده آمریکا در شورای امنیّت سازمان ملل متّحد، از حق وتوی خود بر ضد رد تصمیم ترامپ مبنی بر اعلان قدس به حیث پایتخت نظام غاصب اسرائیل، استفاده نمود. این دلیل جدیدی است بر این‌که اداره آمریکا تصمیم قانونی و درست بین‌المللی را نقض و تخریب نموده و صفت الزام‌آور بودن را از آن سلب می‌کند. در واقع آمریکا به جهانیان اعلان می‌کند که هیچ روزی به مسئله صلح اعتنای نکرده، علاوه بر آن دلیلی دیگری است بر این‌که آمریکا تروریسم واقعی در جهان را به خصوص در قضیه فلسطین مورد حمایت قرار می‌دهد.
بسیاری از کشور‌ها و سازمان‌ها و شخصیت‌های جهانی در مقابل این تصمیم آمریکا و وتوی آن، واکنش نشان داده و آن را شگفت‌آور و عجیب تلقّی کرده‌اند.
آیا می‌توان از آمریکا موقف‌گیری پاک و سالم انتظار داشت؟ آیا این موقف حمایت از نظام غاصب اسرائیل غافلگیرانه است؟ مگر چنین نیست که همیشه آمریکا از حق وتوی خود برای تأیید باطل و اسرائیل جلاّد و ستمگر و تجاوز استفاده نموده است؟
این عکس‌العمل‌های شگفت‌زده، مرا به حیرت انداخت؛ در حالی که این اولین وتوی آمریکا ضد شهر مقدّس ما و قضیه فلسطین نیست؛ شورای امنیت از نخستین جلسات خود در ١٩٤٦م شاهد دها وتوی آمریکا بخاطر از بین بردن تصمیم‌هایی بوده که برای محکوم کردن صهیونیزم غاصب و اقدامات ظالمانه‌اش در فلسطین اشغالی و بیرون کردنش از فلسطین اتّخاذ می‌گردید.
اینک می‌خواهیم به‌گونه مثال به چند مورد اشاره کنیم نه به‌گونه حصر و بررسی همه وتو‌های آمریکا:
١- به تاریخ ٢٥/٣/١٩٧٦م آمریکا طرحی را که نیروهای اسرائیل را وادار به حمایت از اماکن مقدسه می‌کرد، وتو نمود.
٢- در ماه ششم سال ١٩٧٦م گزارشی را که مهمترین طرح‌های آن بهره‌مند شدن ملت فلسطین از حقوق واقعی شان بود، توسط آمریکا وتو شد؛ این طرح در تصمیم شماره ٣٢٣٦ مجمع عمومی ملل متحد تصویب شد و بین سال‌های ١٩٧٦ و ١٩٨٠ چهار مرتبه به شورای امنیت مطرح گردید و هر چهار بار توسط آمریکا وتو شد.
٣- به تاریخ ٢٠/٨/١٩٨٠م آمریکا از تصویب تصمیم بین‌المللی شماره ٤٧٨ امتناع ورزید که در آن عدم به‌رسمیّت شناختن قانون اسرائیل در مورد قدس نیز شامل بود.
٤- به تاریخ ٢٠/٤/١٩٨٢م طرح محکوم کردن حادثه هجوم به مسجد اقصی مبارک از طرف آمریکا وتو شد، در آن هجوم سرباز تروریست «هاری غولدمان» از ارتش اشغالگر خون‌آشام اسرائیل که تابعیت آمریکایی هم داشت، قبة الصخره را مورد حمله قرار داده و وارد مسجد شده و به طرف نمازگزاران آتش گشود که در نتیجه آن دو فلسطینی نمازگزار شهید شده و شصت فلسطینی دیگر زخمی گردیدند.
٥- به تاریخ ١٥/٢/١٩٨٣م طرحی را که کشتار بی رحمانه پناهندگان فلسطینی در صبرا و شاتیلا در لبنان را محکوم می‌کرد، نیز آمریکا وتو نمود؛ در آن کشتاز ظالمانه که ارتش ستمگر اسرائیل به راه انداخته بود به مدت سه روز ادامه داشت و در آن بین ٣٥٠٠ تا ٥٠٠٠ فلسطینی شهید شدند که شامل بزرگسالان، زنان و کودکان می‌گردید.
٦- به تاریخ ٣٠/١/١٩٨٦م، آمریکا طرح قانونی را وتو کرد که پایمال کردن حرمت مسجد الاقصی توسط اسرائیل را محکوم می‌کرد و گمان نادرست یهود که قدس را پایتخت اسرائیل می‌پنداشت، مردود می‌دانست. در آن وقت، تلاش‌های زیادی توسط گروهک‌های تندرو یهودی جریان داشت که هدف‌شان نابودسازی مسجد الاقصی بوده و آنان از سلاح و بمب‌های دستی و وسایل انفجاری استفاده می‌نمودند. نگهبانان مسجد اقصی از سال ١٩٨٢ این تلاش‌های مذبوحانه را خنثی می‌کنند و در سال ١٩٨٦م یک خلبان از ارتش اسرائیل با استفاده از طیاره جنگی می‌خواست که موشکی را به سمت مسجد اقصی مبارک شلیک کند که خوشبختانه این تلاش به شکست مواجه شد.
٧- به تاریخ ١٧/٣/١٩٩٥م آمریكا تصمیمی كه از اسرائیل می‌خواست، مصادره زمین‌های عرب‌ها در قسمت شرقی قدس را متوقف سازد، وتو کرد، اسرائیل به منظور ایجاد تغییر بنیادی در وضعیت جغرافیایی قدس، زمین‌های زیادی از فلسطینیان را غصب نمود که در نتیجه مردم فلسطین در قدس از اکثریت به اقلیت تبدیل شده‌اند.
٨- به تاریخ ٤/٣/ ١٩٩٧م تصمیم بازداشتن اسرائیل اشغالگر از شهرک‌سازی در شرق شهر قدس اشغالی را وتو نمود.
٩- به تاریخ ٢١/٣/١٩٩٧م مورد دیگری را نیز آمریکا وتو کرد؛ این بار طرح جلوگیری از شهرک‌سازی یهودیان در کوه «أبو غنیم» بود؛ این یکی از بزرگترین شهرک‌سازی‌ها در شهر قدس می‌باشد. نیروهای اشغالگر اسرائیلی در دهه نود به ساختن این شهرک بزرگ با وجود مخالفت‌های جدّی فلسطینیان، اقدام نمود که متأسفانه تلاش‌های فلسطینیان بی‌نتیجه ماند.
١٠- طرحی را وتو کرد که فلسطینیان آن را پیشنهاد نموده و سوریه به نام مجموعه عربی آن را به ملل متحد تقدیم نمود. این طرح برای مخالفت به اعمار دیوار در کناره غربی توسط اسرائیلیان بود، این بنا در سال ٢٠٠٢ به استدلال به این‌که امنیت یهودیان تأمین شود آغاز گردید که در واقع هدف آن سپردن قسمت زیادی از سرزمین‌های فلسطینیان به اسرائیلیان بود و هدف دیگر آن فشار بر فلسطینیان و قطع ارتباط بین شهر‌ها و قریه‌ها و گردهمایی‌های فلسطینیان بوده است.
١١- به تاریخ ١٦/٧/٢٠٠٣م آمریکا طرح حمایت از یاسر عرفات را وتو کرد که بر ضد تصمیم نابودی او توسط کلیسای اسرائیلی مطرح گردیده بود.
١٢- به تاریخ ٢٣/١٢/٢٠١٦م ترامپ بعد از برنده شدن‌اش در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از اوباما خواست که از حق وتوی خود بر ضد محکومیت ادامه شهرک‌سازی‌ها در کناره غربی و قدس اشغالی استفاده کند؛ اما این بار ایالات متحده آمریکا از حق وتو استفاه نکرد؛ نه بخاطر نزاهت و انسانیت و محبّت فلسطینیان، بلکه بخاطر به حرج انداختن رئیس‌جمهور و ایجاد مشکلات سیاسی در مسیر اداره جدید بود.
١٣- و در اخیر به تاریخ ١٨/١٢/٢٠١٧م وتوی آمریکا در مورد موضوع مورد بحث بود؛ این طرح توسط مصر پیشنهاد شد که خواستار الغای به رسمیت شناختن قدس به حیث پایتخت اسرائیل توسط آمریکا بود و این طرح را ١٤ عضو شورای امنیت تأیید کرده و خواستار احترام به فیصله‌های بین‌المللی شدند که تأکید دارد که قدس سرزمین فلسطینی اشغالی می‌باشد و اما تنها آمریکا وتو نمود.
از بررسی و تحلیل حوادث مخصوص قضیه فلسطین در شش دهه اخیر یا بیشتر، هر کسی که عقل داشته باشد، می‌داند که ملل متحد در سال ١٩٤٥م بخاطر ضایع ساختن فلسطین و سرزمین آن و مشروعیت بخشیدن به اشغالگری اسرائیل تأسیس شده است، همین سازمان نظام غاصب صهیونیستی را تأسیس نموده و آن را به رسمیت شناخته و از او حمایت نمود؛ اما در مقابل به دولت فلسطینی اعتنای نکرده و به فیصله‌های خود در مورد بازگشت پناهجویان فلسطینی عمل نکرده در حالی که به زور آهن و آتش فرار کرده بودند و تنها به اموری پایبند گردیده که به نفع اسرائیل اشغالگر بوده است.
لذا سازمان ملل متحد فقط تصمیم‌هایی را اجرا می‌کند که به مصلحت دولت‌های نیرومند باشد؛ تا تسلط آنان بر دولت‌های ضعیف و ملت‌های ناتوان بیشتر شده و بر مقدّرات و سرمایه‌های‌شان سیطره یابند؛ بر علاوه حق وتو را به پنج دولت بزرگ استعماری دادند که اعضای دائمی شورای امنیت می‌باشند؛ در نتیجه می‌توان گفت که پناه بردن به شورای امنیت و سازمان ملل متحد اشتباه بزرگ سیاسی است؛ چون هیچ‌وقت به مصلحت ما دستوری صادر نمی‌کنند و اگر دستوری بخواهند صادر کنند، حق وتو در کمین است و در واقع آمریکا ازین حق وتوی خود برای از بین بردن حقوق فلسطینیان و مشروعیت اسرائیل اشغالگر استفاده می‌کند.
لهذا تأکید می‌کنیم که بر ما لازم است تا امور خود را به این سازمان محوّل نکرده و به عدالت وهمی آن اعتماد نکنیم و خودمان برای تحقق آرزوهای ملت فلسطین و آزادی سرزمینش تلاش نماییم.
نظرات