إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

گزیده اخبار

  • مقایسه‌ای میان ایدئولوژی‌های دینی و علمی در ساحت سیاست نازیسم؛ نتیجه ساینتیسم و سكولاریسم

    نویسنده:
    عظیم محمودآبادی
  • اندیشیدن به یك دستور قدیمی آیا خواستن توانستن است؟

    نویسنده:
    سارا كریمی
  • كوتاه درباره كتاب آرامش در توفان

    نویسنده:
    محمود اسماعیل‌نیا
  • پاسخ‌های دکتر ابوالقاسم فنایی به پرسش‌های نشریه‌ی دانشجویی خرد مانا؛

    نویسنده:
    دکتر ابوالقاسم فنایی
  • پس از انتشار مقاله دکتر محسن کدیور در مورد «طیف‌های جدید اسلامی در ایران معاصر»، واکنش‌های مختلفی از طرف مخالفان و موافقان نشان داده شد. من نیز در دو مصاحبه، یکی با روزنامه هم‌میهن و دیگری با سایت زیتون.

    نویسنده:
    علی‌رضا علوی‌تبار
  • هرمنوتیك در مختصرترین تعریف آن یعنی دانش تفسیر یا مطالعه درباره تفسیر. اما این تازه اول ماجراست، چون بلافاصله دست‌كم سه سوال مطرح می‌شود، اولا دانش یعنی چه؟ ثانیا تفسیر یعنی چه؟ ثالثا تفسیر چه چیزی؟ فرض كنیم در پاسخ سوال اول بگوییم دانش یعنی مطالعه و تحقیق روشمند و در جواب سوال سوم بگوییم تفسیر هر متنی، اعم از متون مقدس و ادبی و هر متنی كه پیش روی انسان قرار می‌گیرد. مشكل اصلی در پاسخ به سوال دوم پدید می‌آید: تفسیر یعنی چه؟ فهم معنای مورد نظر نویسنده؟ فهم معناهای نهفته در متن؟ با چه روشی؟ اینها تنها بخشی از پرسش‌هایی است كه هرمنوتیك می‌كوشد به آنها پاسخ بدهد. هانس گئورگ گادامر (2002-1900) متفكر آلمانی بزرگ‌ترین فیلسوف هرمنوتیكی معاصر است. اصغر واعظی استاد فلسفه دانشگاه شهید بهشتی، گادامر را نماینده اصلی هرمنوتیك فلسفی می‌داند و معتقد است كه تاثیر بسیار عمیقی بر مباحث فلسفی و الهیاتی معاصر و نیز شیوه‌های جدید تفسیر در علوم انسانی گذاشته است. او به تازگی كتاب راهنمای دانشگاه كمبریج با عنوان گادامر را به فارسی ترجمه كرده است. این كتاب با سرویراستاری رابرت جی. دوستال شامل مجموعه مقالاتی از پژوهشگران برجسته فلسفه است كه در هر مقاله یكی از وجوه اساسی اندیشه گادامر معرفی شده است. به مناسبت انتشار این كتاب با دكتر واعظی گفت‌وگویی صورت دادیم كه از نظر می‌گذرد.

    نویسنده:
    محسن آزموده
  • چشم‌انداز ایران: تحولات اعتراضی در نیمه دوم سال 1401 منجر به پیش نهادن این سؤال شد که سمت‌وسوی مواجهه جامعه ایران با ارکان مختلف دین و دینداری چه خواهد بود؟ نهاد دین، دین حکومتی و نوگرایی دینی در وضعیت جدید ایران با چه چالش‌ها و تکانش‌هایی روبه‌روست و آیا هر یک از این سه وجه دین در ایران بنای همسازی و بازسازی پس از برآمدن مؤلفه‌های نوپدید جامعه را دارند یا نه؟

  • در «تاملاتی برای زیستنِ» قبلی، تحت عنوان «خشونت‌پرهیزی؛ افسانه یا واقعیت؟» به موضوعی تحت عنوان اخلاق اعتقاد و اخلاق مسوولیت رسیدیم كه می‌توانست دستمایه بسیاری از كنشگران برای بهره‌گرفتن یا پرهیز از خشونت قرار گیرد؛ درنهایت بر سر دو راهی انتخاب میان یكی از این دو رویكرد، این موضع مطرح شد كه شاید رویكرد میانه ماكس وبر بتواند راه قابل‌تاملی برای مواجهه با رویدادها، كنش‌ها و پیامدهای آن در این دنیا باشد.

    نویسنده:
    روح‌‌الله سپندارند
  • چاپ چهارم كتاب «كنشگران مرزی» نوشته دكتر مقصود فراستخواه، در روز 11 شهریور روانه بازار شد. ناشر این كتاب انتشارات «گام نو» است كه چاپ نخست آن را در بهمن 1401 منتشر كرده ‌بود. این نوشتار گزارش و نقدی است از این كتاب و نظریه. این نوشتار، به ترتیب به موارد زیر می‌پردازد: كیستی آفریننده اثر، چگونگی یا روش تحقیق و تدوین اثر، اینكه در این اثر چه چیز بیان شده است و به چه شكل؛ سپس برخی ملاحظات درباره محتوا و شكل كتاب، بعد تأملی بر بدیل‌های كنشگری مرزی و رابطه كنشگر مرزی با برخی بدیل‌ها و سرانجام طرح نگرانی‌هایی نسبت به خود نظریه.

    نویسنده:
    شهرام حلاج
  • گفت‌و‌گو و مجادله در مورد «اقتصاد سیاسی ایران» برای صاحب‌نظران ایرانی همیشه جذاب بوده است. توجه به این بحث، البته با فراز و فرود، بخشی از دل‌مشغولی‌های حاضران در فضای فکری ماست. مانند سایر بحث‌ها، دقت در طرح مطالب در این زمینه نیز کم است. هرکس با هر میزان از دانش و آشنایی به این بحث وارد می‌شود و دیدگاه خود را طرح کرده و دیدگاه دیگران را تخطئه می‌کند. نفس این مشارکت‌جویی را باید به فال نیک گرفت، اما حاصل آن چیزی بر دانش عمومی نمی‌افزاید و کمکی به افزایش توانایی جمعی ما برای شناخت واقعیت و پیشنهاد تدابیر راهگشا نمی‌کند. نوشته‌ حاضر نیز لزوماً استثنا نیست.

    نویسنده:
    علی‌رضا علوی‌تبار