هر درکی، مسبوق به حضور آدمی در هستی است. یعنی پیش زمینه تمام ادراکات، ادراک حضوری (شهودی) آدمی است. از اینرو انسان «شهودگری اندیشمند» است یعنی درک و فهم، بر پایه شهود استوار است. پس بر هستی انسان دو منبع بزرگ معرفتی؛ یعنی شهود و اندیشه (تفکر) حاکم است و در واقع مفهوم انسان هم غیر از این دو مفهوم نیست.
نویسنده :هادی خانیکی
اعتماد: مسئلهی تحزب و نسبت آن با «قوت و ضعف جامعهی مدنی»، «توزیع و تمرکز قدرت سیاسی» و مشارکت و رقابت قانونمند «نخبگان» از جمله مسائل دیرپا و در عین حال دائماً مطرح جامعه ایرانی بوده و هست.
گفتوگو با علیرضا علویتبار، عضو هیات علمی دانشگاه و تحلیلگر سیاسی؛
علی نصیری
اشاره: دکتر علیرضا علویتبار از تحلیلگران سیاسی - اجتماعی جامعه است که نگاه پررنگی به زیرساختهای اجتماعی و تغییرات لایههای گوناگون اجتماعی دارد و به اصطلاح، تحلیلهایش از نگاه جامعهشناختی برخوردار است. علویتبار در این گفتوگو قبل از هر چیز تأکید دارد که برای تحلیل حوادث جدید جامعه ایران نباید انتخابات به ویژه دوره نهم ریاست جمهوری را به عنوان منعکس کننده وقایع درونی جامعه دانست.
احساس ضرورت اصلاح ساختارهای موجود کشور در سالهای اخیر و نیاز به تغییرات اجتماعی بیشتر جهت گسترش جامعهی مدنی و نهادهای آن، واقعیت عینی جامعه در حال گذر ایران است. اگر چه این نیاز نه تنها برای محافظهکاران و لایههای قدرتمند حامی آنها قابل درک نبوده، حتی در برابر آن بسیار مقاومت هم کردهاند که روند روبه قهقرای حوزهی مدنی در دو سال اخیر مؤید این ویژگی است؛
اشاره: متنی که پیش روی شما است تر جمه سخنرانی دکترحسن ترابی است در جمع اساتید برجسته اسلامشناس و شرق شناس «مرکز پژوهشهای اسلام و غرب» و «دانشگاه فلوریدا» که در سال 1992 ایراد شده است. اما علی رغم گذشت بیش از دوازده سال از بحث ایشان خواننده به خوبی در مییابد که مباحث، کاملاً تازگی دارد و بحث و گفتگو پیرامون کلیه مطالب مورد بحث ایشان همچنان داغ است.
محمد منصور هاشمی
آیا دین یک روایت[1] دارد یا از دین هم به عنوان متن قرائتهای کثیر و فهمهای متفاوت میتوان داشت! در میان فهمهای متفاوت آیا تنها یک فهم درست است یا چند فهم هم ارز میتواند وجود داشته باشد؟ آیا برای سنجش این فهمها محک و معیاری موجود است یا انتخاب محک و معیار هم خود نتیجه فهمی از متن است و نهایتاً دوری پدید میآید؟
دکتر چاندرا مظفر (Chandra Muzaffar) از جمله فعالان حقوق بشر و اساتید دانشگاهی در مالزی است. او در برخی از دانشگاههای مالزی صاحب کرسی تدریس است و تا چندی پیش، رئیس مرکز گفتوگوی تمدنها در دانشگاه مالایا بوده است.
گفت و گو با : دکتر چاندرا مظفر
یا مقلب القلوب و الأبصار و یا مدبر اللیل و النهار و یا محول الحول و الأحوال حول حالنا الی أحسن الحال
به منزل کوش همـــــــچون مه نو
در این نیلی فضا هر دم فزون شو
اگر چشمی گشای بر دل خویش
میان سینه بینی منــــزل خویش
صالح نیکسرشت
الا بذکرا… تطمئن القلوب
«همانا با ذکر خدا دل ها آرام میگیرند .»
منظور از ذکرا… چیست؟
چگونه دل انسان با یاد الله آرام می گیرد؟ اگر شخصیت انسان شبیه به یک کوه یخ باشد و ضمیر ناخودآگاه آدمی، نـُه دهم کوه یخ مستور و مخفی در آب ؛ اگر ضمیر ناخودآگاه بر وجود آدمی سیطره داشته باشد و تعیین کننده و کارگردان پشت صحنه باشد ، اگر انواع اختلالات رفتاری و بیماری های روحی و روانی تجلی تیره شدن روابط خودآگاه و ناخودآگاه تلقی گردد و اولین گام در تخفیف این بیماری ها انتقال موضوعات و مسائل درون ناخودآگاه به سطح آگاه بیمارباشد، معنا و اهمیت ذکر معلوم و روشن می گردد. ذکرا… به طور خاص یعنی باخبر ساختن ، خبر گرفتن و توجه کردن ارادی و متعمدانه ذهن هشیار و خودآگاه از آن چیزی که در ناخودآگاه آدمی وجود دارد . ذکریعنی اعتراف به حضور او.
عثمان عباسی
در هر جامعهای نیک و بد، زیبا و زشت، شرافتمندانه و ننگبار و به طور کلی ارزشها معلوم و معین وجود دارد، ارزشهای اجتماعی به عوامل و عناصری اطلاق میشود که اکثریت جامعه به اهمیت و اعتبار آن پی برده و به صورت واقعیات و اموری در آمدهاند که نیازهای مادی و معنوی افراد جامعه را برآورده میسازند، به بیانی دیگر هر چیزی که برای یک نظام اجتماعی مورد نیاز، محترم و مقدس، خواستنی و مطلوب تلقی شود، جزء ارزشهای آن جامعه است.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل