سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

در هر شب از شب‌های رمضان ندایی می‌آید که "ای جویای خیر به پیش آی و ای جویای شر کوتاه بیا" این ندا انگیزه‌ی مهمی برای اهل ایمان ایجاد می‌کند تا در انجام خیرات و دوری از محرمات از هم پیشی گیرند. اهل ایمان اگر هر شب رمضان این ندا را با گوش‌هایشان نمی‌شنوند اما نسبت به آن یقین دارند زیرا خبر از جانب پیامبر صادق امینی است که از هیچ گاه از روی هوا و هوس سخن نمی‌گوید.

پیشتر در اهمیت سبقت در خیرات و حرکت در مسیر عبادت در این ماه بزرگ سخن گفتیم و تأکید کردیم که اسباب خیر در این ماه فراوان است

ترمذی و ابن‌ماجه از ابوهریره روایت کرده‌اند که رسول خدا فرموده است: 

"إِذَا كَانَ أَوَّلُ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ صُفِّدَتْ الشَّيَاطِينُ وَمَرَدَةُ الْجِنِّ ، وَغُلِّقَتْ أَبْوَابُ النَّارِ فَلَمْ يُفْتَحْ مِنْهَا بَابٌ ، وَفُتِّحَتْ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ فَلَمْ يُغْلَقْ مِنْهَا بَابٌ ، وَيُنَادِي مُنَادٍ يَا بَاغِيَ الْخَيْرِ أَقْبِلْ وَيَا بَاغِيَ الشَّرِّ أَقْصِرْ ، وَلِلَّهِ عُتَقَاءُ مِنْ النَّارِ وَذَلكَ كُلُّ لَيْلَةٍ".[سنن ترمذی و ابن ماجه]

وقتی شب اول رمضان فرا رسد شیاطین و جنیان سرکش به بند کشیده می‌شوند، درهای جهنم بسته می‌شود و هیچ دری باز نمی‌ماند. درهای بهشت گشوده می‌شوند و هیچ دری بسته نمی‌ماند. ندایی به گوش می‌رسد: ای جویای نیکی به پیش آی و ای جویای شر و بدی کوتاه بیا.

خشونت یعنی در مکان‌ها و زمان‌هایی که باید با آرامش و متانت برخورد کرد، آدمی بلعکس عمل کند و فرد خشن کسی است که به طور کامل در نقطه مقابل این رفتار مطلوب قرار می‌گیرد، اما همیشه و همه جا خشم صفتی مذموم نیست که باید از آن دوری شود

همه‌ی ما خوب می‌دانیم که این جمله در کجا و در چه زمانی به کار ما آدم‌ها می‌آید و با این جمله چه کدورت‌هایی که کنار گذاشته شده و بین چه آدم‌هایی که صلح و آشتی دوباره برقرار شده، اما همیشه این جمله کاربرد ندارد.

در قرآن آیات متعددی دربارەی حج آمده و حج، تکلیف اشخاص توانمند و از شعائر بزرگ و شایستەی تعظیم به شمار رفته است. حضرت ابراهیم مأمور شد که حکم حج را به مردم ابلاغ کند. قرآن حج را عبادتی معرفی کرده که زمانی معین دارد و در آیات متعدد دیگر به مناسک و احکام فقهی و اخلاقی حج پرداخته شده است.
از جمله تشریح حج تمتع برای غیر اهالی مکه و مجاور حرم، وقوف در مشعرالحرام و شکار کردن در مناسک حج، سعی بین صفا و مروه، طواف خانه خداو احکام مربوط به قربانی کردن آمده است. 

در جاده اى رو به درختان سبز و پنجره اى روى به امید، درسایه سار ترنم یك باران صداى دختركى مى آید، دختركى كه مى خواند «من در كجاى این دنیاى پررمز و رازم؟» آنقدر كوچك است كه گاهى هم‌آواز پرندگان و گاهى در برگ هاى سفید دفترش محسوس شود. وقتى كه چشم مى گشاید در امتداد نگاهش گلهاى قالى به گل‌هاى باغچه مى‌رسند، انگشتان هنرمندانه قالیباف با نقاش جهان هستى‌گره مى خورد. او درخیالش رؤیا مى بافد، رؤیاهایى به رنگ سبز، خانه هایى پر از امید با پنجره هاى روبه نور.

یا مقلب القلوب و الابصار؛ یا مدبر الیل و النهار، یا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الی احسن الحال

ماه اسفند، تداعی‌گر نوروز و تحویل سال است. کاش می‌شد از تک‌تک افراد سوال کرد، اینکه چه چیزهایی را برای تحویل آماده کرده‌اند. برای بعد از آن چه برنامه‌هایی چیده‌اند. 

شاید نشود از همه پرسید اما می‌شود از خود بپرسیم که برگ سالی که رفت در آن چه نوشته شده بود؟ بپرسیم آیا با جسارت و سر بلندی سالی را که گذشت تحویل دادیم؟

من این عنوان را انتخاب کردم چون احساس می‌کنم این حقی است که بر گردن داریم و باید آن را نسبت به خدای مهربان ادا کنیم، چون قادر مطلق ما را خلق کرد و دین و برنامه‌ای برای ما فرستاد که به وسیله‌ی آن زن جایگاه حقیقی و واقعی خود را پیدا کرد.

اگر این رسالت مبارک نبود ما هرگز نمی‌توانستیم به این مقام ارزشمند برسیم که در نقش یک زن دعوتگر باشیم و هم چون زنان دعوتگر صدر اسلام در خدمت این دین مبین باشیم، پس باید الگو و نمونه‌ای باشیم تا بتوانیم لیاقت این جایگاه و مقام را به دست بیاوریم.

موضوع سهل انگاری درنمازممکن است دل هر کسی را به درد آورد وشکی نیست که برای آن عواملی باشد، چرا که ایمان با طاعت خدا زیاد وبا معصیت الله کم می شود و هرچه از محدوده ی سنت خارج شد در جایگاه بدعت قرار می گیرد وهر جا ازطاعت غافل شدیم مسلما معصیت جای آن را پر می کند.

توصیه ی اول: انسان باید به اندازه ی توانایی واستطاعت از گناهان دوری کند وحتی الامکان بکوشد که در مرحله ی انجام گناه واقع نشود و اگر گناه کرد بلافاصله با استغفار فراوان و توبه جبران کند.

هرگاه رمضان نزدیک میشود، قلم ها فعال می شوند و درباره بزرگی  و فایده ها و رازهای این ماه مینویسند به طوری که آنچه امسال گفته می شود در باره این ماه، سالهای گذشته هم به همان شیوه گفته شده وآنقدر تکرار شده که بیشتر آنها را حفظ هستیم. ولی بعضی از آن نوشته ها بهانه ای میشود برای آنهایی که پایبند فرمانهای خدا نمی شوند و حتی به آنها باور ندارند و در عمرشان تنها یک روز هم روزه نگرفته اند، و بیشتر از این، آن را مسخره می کنند و آن را ماه گرسنگی و گرانی و از بین رفتن جسم می دانند.