شب قدر چیست؟ آیا همان شب نزول قرآن نیست که از هزار ماه برتر است؟
(لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ)[قدر:3]، آیا همان شب پر از سلامتی نیست که با عبادت و تلاوت قرآن و تفکر به صبح می‌رسد؟
ای انسان! تو کی هستی؟ از کجا آمده‌ای؟ در چرخه‌ی کائنات چه قدر و مقامی داری؟ بیا امشب را با کمی تفکر به صبح برسانیم. تو می‌دانی که دو وجهی هستی و ترکیبی از جسم و روحی؟ به جسم خودت فکر کن.
(وَفِي أَنْفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ)[ذاریات:21]
آفرینش جسم تو از خاک است و گِل سیاه و گندیده.
(وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ)[حجر:26]، پس غرور تو از چیست؟ به چی می‌نازی؟
ای انسان کوچک! تو در دنیای طبیعت به اندازه‌ی یک مورچه پشتکار نداری، اندازه‌ی دیگر موجودات به خود متکی نیستی. آیا در گردش‌هایت، اندازه‌ی خودت را با یک کوه مقایسه کرده‌ای؟ آیا به اندازه‌ی یک کوه، بلند هستی؟ (إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا)[اسرا:37]. چرا مغرور بر زمین راه می‌روی و به زیردستانت نگاه نمی‌اندازی؟
(وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا)[اسرا:37]
ای انسان! حال به عقل و روح خودت فکر کن. تو از لحاظ عقل و زبان، برتر از همه‌ی کائنات هستی و اشرف مخلوقاتی؛ (وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ)[اسرا70]، آفرینش تو در آخرین روز هفته و در آخرین ساعت بوده،
(خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ التُّرْبَةَ يَوْمَ السَّبْتِ وَخَلَقَ فِيهَا الْجِبَالَ يَوْمَ الْأَحَدِ وَخَلَقَ الشَّجَرَ يَوْمَ الِاثْنَيْنِ وَخَلَقَ الْمَكْرُوهَ يَوْمَ الثُّلَاثَاءِ وَخَلَقَ النُّورَ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ وَبَثَّ فِيهَا الدَّوَابَّ يَوْمَ الْخَمِيسِ وَخَلَقَ آدَمَ عَلَيْهِ السَّلَام بَعْدَ الْعَصْرِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ فِي آخِرِ الْخَلْقِ فِي آخِرِ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِ الْجُمُعَةِ فِيمَا بَيْنَ الْعَصْرِ إِلَى اللَّيْلِ)[صحیح مسلم 4997].
تو با قوه‌ی اختیار و تفکر، از ملائک نیز برتری. خلاصه تو در اوج هرم خلقتی. پس به خودت بناز و ببال. سینه‌ات را سپر کن و مشت‌هایت را محکم ببند و بگو من موجود برترم. با این حس، تو باید ارزش و بزرگی خودت را حفظ کنی.
می‌دانی با گناه و حرام‌خواری، خرد و کوچک می‌شوی. آیا می دانی با زر و زور و تزویر خودت را می‌بازی. خور و خواب و شهوت و مقام و ثروت، از بزرگی تو کم نکند.
(اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ)[حدید:20]
(زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ)[آل‌عمران:14]، با آدم‌های کم‌مایه، از لحاظ معنویت، هم پیاله مشو؛ ذره‌ای از بزرگی خودت را با این انسان‌ها از دست نده.
وجود تو فقط مادی نیست تو ترکیبی از جسم و روح هستی پس باید به هر دو به اندازه بپردازی.
همیشه بین خوف و رجا باش، ترس و امید، تو را زنده نگه دارد. ترس به‌خاطر ضعف و خردی و کم ارزشی. امید به‌خاطر روح برتر و مقام والاتر.
مهم‌تر از همه تو باید بدانی کجا بترسی و کوچک باشی، کجا شجاع و ارجمند و قوی باشی، هر جا حق است و منطق؛ تو باید ساکت و کوچک و مطیع و مهربان باشی،
(رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ)[فتح:29]، پیش والدین و معلم و بزرگانت، باید گردنت از مو باریک‌تر باشد. ولی هر جا ناحق هست و باطل؛ تو باید شجاع و بزرگ باشی، نزد ظالم و زورگو و متجاوز، سینه سپر باشی.
(أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ)[فتح:29]
(وَ قَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ)[بقره:190)
آنجا که والدین تو نیز از حق دور هستند و تو را به ناحقی دعوت می‌کنند، لازم نیست از آن‌ها اطاعت کنی و باید شجاع باشی و تسلیم نشوی.
(وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا وَإِنْ جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا)[عنکبوت:8].
ای انسان! امشب خودت را بشناس. قدر خودت را بدان، به ضعف و توان خودت فکر کن، باشد که فردا بدانی چطور رفتار کنی و بدانی با مردمان خوب و بد، چگونه تعامل کنی. (لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا)[کهف:7]
نظرات